Je eigen roeping onderzoeken
maandag aanstelling tot acoliet
In het weekend van de eerste vastenzondag was er in het seminarie een oriëntatieweekend. De geïnteresseerden kwamen naar Haarlem om in de basiliek de Mis mee te maken en daarna in het bisschopshuis in gesprek te gaan over roeping.
Behalve de deelnemers aan het weekend waren ook de ouders, broers en zussen van Mikel Palic erbij aanwezig, omdat Mikel op maandag 6 maart tijdens de Willibrordavond van mgr. Punt de aanstelling tot acoliet zal ontvangen. Met zijn familie maakten we een foto. Het maakte het gesprek over roeping alleen interessanter. Ik vraag God maar niet te veel op het gebied van roeping, zei er één. Ik ben bang dat Hij me iets wijst wat ik helemaal niet leuk vindt. Toch is de weg die je door Hem gewezen krijgt de enige die je echt gelukkig zal maken, antwoordde ik. Je moet niet bang zijn, Hij zal je niet iets laten doen wat niet bij je past en je niet gelukkig maakt.
Camillus de Lellis was iemand die lange tijd voor zijn roeping wegliep, een roeping die hij eigenlijk al had leren kennen toen hij als jonge man met een beenwond in het ziekenhuis was opgenomen. Pas jaren later - toen hij weer in dat ziekenhuis terecht kwam omdat de wond opnieuw begon op te spelen - ging hij zijn roeping aanvaarden en volgen. Dus vaak geeft Onze Lieve Heer je ook een tweede kans.
Een andere deelnemer was al zeker van zijn roeping en was meteen op weg gegaan om zich aan te melden bij een seminarie. Maar misschien moet je jezelf ook tijd geven om ernaar toe te groeien, jezelf te verdiepen en thuis te raken op deze weg... Dat deed hij ook door nu een tijd mee te leven met een religieuze gemeenschap. Weer een ander was zich vol vreugde aan het verdiepen in het geloof, had een goede priester en geestelijk leidsman gevonden en was in de parochie actief geworden als acoliet.
Vele wegen leiden ernaar toe dat we de bedoeling van ons leven leren kennen en met een open hart en een verlangen om Gods wil te leren kennen, kom je een heel eind...
