Harde woorden of poeslief? Hoe gaan we met elkaar om?
23e Zondag door het jaar - H. Marcusparochie, Hensbroek
Zondag 10 september was ik in Hensbroek, niet ver van Obdam gelegen, voor de H. Mis en ontmoeting met de parochianen. Het was feestelijk: het koor heeft mooi gezongen en de mensen zijn blij met hun pastoraal werker Bert Glorie, die zich voorbereidt om diaken en priester te worden.
Er was ook iets van weemoed en afscheid: de houten noodkerk die er sinds de zestiger jaren staat, gaat sluiten en de parochianen gaan naar Obdam, waar ze nu al vaak kerken. De lezingen gingen over deze zondag over terechtwijzingen en over de liefde...
Homilie
Op- en aanmerkingen,
we krijgen er allemaal mee te maken!
Dilemma
Deze zondag krijgen we een dilemma gepresenteerd:
de eerste lezing en het evangelie,
die qua thema bij elkaar horen,
hebben ons laten weten
dat we iemand moeten waarschuwen
bij verkeerd gedrag,
dat we iemand terecht moeten wijzen,
die aan het zondigen is.
Maar in de tweede lezing konden we horen
dat we moeten liefhebben.
Als je je naaste liefhebt,
heb je de wet vervuld.
Wat flap je eruit?
Nu hebben we allemaal
weer een verschillend karakter.
Er zijn mensen die vaak wat scherp
uit de hoek kunnen komen;
ze waarschuwen wel
en wijzen anderen op hun fouten,
maar dat komt niet altijd goed over.
Ze zijn misschien wel erg kritisch
of erg gauw emotioneel
en ook de toon is niet altijd plezierig.
We kennen allemaal wel zulke mensen
en misschien is dit een punt
waar we zelf op moeten letten.
Je moet van je hart geen moordkuil maken,
maar niet alles wat we eruit flappen
is altijd liefdevol.
Altijd aardig
Andere mensen zijn heel vriendelijk in hun spreken,
wat zij zeggen komt altijd wel redelijk over
en o, zo aardig,
want alle scherpe kantjes zijn eraf.
Maar zijn ze ook helemaal te vertrouwen?
Is dat wat ze zeggen ook wat ze denken?
Is de verhouding wel eerlijk en oprecht?
Sommige mensen zijn vriendelijk en aardig,
maar je weet niet wat je aan hen hebt.
Zijn ze bang om te confronteren,
willen ze door iedereen aardig gevonden worden
of willen ze zelf iets te graag
goed en perfect voor de dag komen?
Wie zal het zeggen...
Ook dit soort mensen kennen we allemaal wel
en ook hiervan geldt dat dit iets is
waar we zelf misschien op moeten letten.
Middenweg
Jezus en de lezingen van vandaag
houden ons vandaag een middenweg voor,
die we zouden kunnen samenvatten met:
“je moet de waarheid doen in liefde”.
Ons spreken en handelen
moet eerlijk zijn en oprecht,
wees geen huichelaar.
Maar dat spreken en handelen
moet tegelijk liefdevol zijn,
bedachtzaam en erop gericht
geen haat en verdeeldheid te zaaien,
maar iemand te winnen.
Wachten
Als we soms geneigd zijn harde woorden te spreken
- en dat overkomt ons bijna allemaal weleens -
dan komt daar natuurlijk emotie bij te pas.
Waarom willen we die harde woorden spreken?
Soms is het omdat we onszelf gekwetst voelen,
omdat we boos zijn,
omdat we ons als mens
onvoldoende erkend en gewaardeerd voelen.
We houden onszelf voor
dat we de zaak waarom het gaat zo belangrijk vinden
en dat we daar met kracht voor moeten op komen,
maar er spelen ook heel andere gevoelens in mee.
Daarom kunnen we beter één of twee dagen wachten
als we geneigd zijn harde woorden te spreken.
Niet voor schut
Jezus leert ons vandaag
dat als we iemand iets moeten zeggen,
als we een aanmerking moeten maken,
dat we dat moeten doen om die ander te winnen,
dus met een liefdevolle, positieve instelling
die ander als broeder of zuster tegemoet gaan
en dat we erop bedacht moeten zijn
die ander niet voor schut te zetten,
dat we ons niet meteen sterk moeten maken
met anderen erbij,
maar onder vier ogen.
Haal er pas - als dat niet lukt - anderen bij.
Met je of over je?
Vaak vinden we dat best wel moeilijk:
het is gemakkelijker met twintig anderen
erover te praten,
dan met de persoon zelf.
Zo wordt er veel geroddeld en kwaad gesproken,
de wereld is er vol van.
Maar het is voor niemand leuk
als er over je wordt gepraat
en niet met je.
Als iemand een op- of aanmerking heeft,
hopen we allemaal
dat hij of zij dat tegen onszelf zal vertellen
en niet tegen het halve dorp.
En wijzelf kunnen beter niet
in een afweerhouding schieten,
beter niet boos of afwerend reageren
als iemand een op- of aanmerking heeft,
maar die opmerking meenemen en rustig overwegen,
open en eerlijk naar onszelf toe.
Een opmerking...
Niemand vindt het bijna leuk
als hij of zij een op- of aanmerking krijgt.
We horen nu eenmaal liever
dat we iets goed en geweldig hebben gedaan.
Toch weten we ook
dat we er ons voordeel mee kunnen doen,
dat we input krijgen
en dat die opmerking ons ook voor iets kan behoeden.
Juist omdat niemand het heel leuk vindt
om een op- of aanmerking te krijgen,
moeten we de persoon waarderen
die het toch gewaagd heeft
om die te maken,
zeker als die op- of aanmerking
met liefde en respect wordt gemaakt.
Laten we proberen
liefdevol en respectvol met elkaar om te gaan,
zoals Jezus ons heeft geleerd,
zonder de waarheid uit de weg te gaan.
AMEN.
