Ontroerende getuigenissen van wat God met hen deed

Landelijke Conviventie Neocatechumenale Weg

Zater­dag­avond 14 ok­to­ber was ik aanwe­zig op de natio­nale conviventie van verant­woor­de­lijken van de neo­ca­te­chu­me­nale Weg in Dordrecht. Ver­te­gen­woor­digers van alle ge­meen­schappen in Neder­land waren daar bijeen voor be­zin­ning, vie­ring en om samen toe te leven naar de vie­ring volgend jaar van 50 jaar Neo­ca­te­chu­me­nale Weg. Op zater­dag­avond gaven zij een ge­tui­ge­nis van wat God in de Neo­ca­te­chu­me­nale Weg had gedaan met hun leven.

Het was bij­zon­der en ontroerend om dit mee te maken. Aan het woord kwamen mensen die al jaren de Neo­ca­te­chu­me­nale Weg volgen en als missie­ge­zin in Neder­land zijn, als verant­woor­de­lijke in een ge­meen­schap of als mede­wer­kers - broe­ders of zusters - in een van de de Re­demp­to­ris Mater-semi­na­ries een bijdrage geven aan de opbouw van de Kerk, in dienst van het evan­ge­lie.Het is mooi te zien hoe deze wer­ke­lijk­heid groeit.

Wat dui­de­lijk werd: Het zijn allemaal heel gewone mensen, met hun ge­schie­de­nis, met hun falen ook - hun zon­den en misluk­kingen - maar met Gods hulp en de steun van de kerk, van de cate­chisten en de ge­meen­schap hebben zij zich kunnen ontworstelen aan bepaalde zon­den, hebben zij het geloof en de kerk (weer) ontdekt, hebben zij kracht gevon­den om een goed spoor te gaan volgen. De een was niet ker­ke­lijk, kreeg te maken met ziekte, werd bitter en ging naar een avond van de kerk over lij­den om daar uit die verbitte­ring eens flink tegen alles aan te gaan schoppen. In plaats daar­van gebeurde er iets anders: de bitter­heid werd weg­ge­no­men en hij ging met vrede in het hart naar huis. Dat werd een 'tur­ning point" voor deze persoon. Heel vaak is het toch zo dat er eerst iets hef­tigs in een men­sen­le­ven moet gebeuren voordat een mens wakker wordt geschud en de ogen geopend krijgt. "Ieder nadeel hep z'n voor­deel", zei een bekende filo­soof, en dat geldt zeker voor deze gebeur­te­nissen: in een glad verlopend leven komen min­der vragen op, die een mens tot ver­die­ping kunnen brengen.

Maar daar­mee waren ze er nog niet: om ver­der te komen op de weg van Christus en de Kerk is meer nodig, bij­voor­beeld: nede­rig­heid, open­heid, eer­lijk­heid en vrijgevig­heid. Dat waren vier kenmerken die ik in de verhalen van al die mensen steeds weer tegenkwam: alleen als je eer­lijk bent tegen­over jezelf en je eigen ge­schie­de­nis, als je de nede­rig­heid hebt om die onder ogen te zien met open­heid om vin­ger­wij­zingen te kunnen ont­van­gen en ge­hoor­zaam­heid en als je tenslotte ook bereid bent om tegen­over God vrijgevig te zijn, kom je vooruit op de weg van Jezus Christus.

Na de ge­tui­ge­nissen heb ik een kort woord ge­spro­ken en besloten we met een ge­za­men­lijke maal­tijd.

Voglend jaar wordt het vijf­tig jarig bestaan van de Neo­ca­te­chu­me­nale Weg in Rome gevierd in Tor Vergara waar de Wereld­jon­ge­ren­da­gen van 2000 zijn gehou­den. De paus zal erbij zijn en na­tuur­lijk de initiator Kiko Arguello en hon­derd­dui­zen­den mensen die bij de Neo­ca­te­chu­me­nale Weg betrokken zijn.