Hoe stel je je de hemel voor?

Allerzielenmis bij 125 jarig bestaan Haarlemse begraafplaats Sint Barbara

Aller­zie­len: een dag die bijna niemand onberoerd laat. Wie heeft er geen dier­ba­ren om op deze dag te gedenken? In Haar­lem deden we dat bijna fees­te­lijk op de katho­lie­ke begraaf­plaats Sint Barbara die 125 jaar bestond.

Aan het Soenda­plein in Haar­lem Noord is een prach­tige begraaf­plaats te vin­den met in hyet centrum een fraaie neogothische kapel. De begraaf­plaats is open, evenals de kerk en veel mensen lopen er binnen om het graf van een over­le­de­ne te bezoeken of om zomaar even wat rust en stilte te vin­den of een kaarsje op te steken in die gewijde omge­ving.

Na­tuur­lijk is het op Aller­zie­len drukker dan anders. De goed bezochte heilige Mis, gevierd in con­ce­le­bra­tie met pastor Julius Elferink en pastoor Bob van Oploo, werd opge­luis­terd door het zangtrio Opera Familia dat mooie, gepaste muziek ten gehore bracht, zoals het Pie Iesu, het Panis Angelicus en Ave Maria en een eigen com­po­si­tie ter ge­dach­te­nis aan een kindje dat met het Down­syn­droom geboren was en later overleed. Uit dat lied kwam naar veel liefde naar voren en het maakte dui­de­lijk dat dit kind veel liefde en zegen had gegeven aan zijn naasten.

Na afloop van de vie­ring was er een receptie; daarvoor was een tent opgericht achter de kapel, waar men elkaar kon ont­moe­ten, Veel dank aan bestuur, beheer­der en vrij­wil­li­gers voor hun inzet voor dit mooie stukje katho­liek Haar­lem!

HOMILIE

Het leven gaat door...

Broe­ders en zusters,
Voor velen van U zal dit mis­schien
een wat moei­lijke dag zijn:
nu we onze dier­ba­re over­le­de­nen gedenken,
komen in ons dier­ba­re her­in­ne­ringen boven
en voelen we gemis
om wie er niet meer zijn,
tenminste zij zijn niet meer onder ons.
Want dat is tege­lijk het mooie
van deze dag van Aller­zie­len:
het leven gaat door,
zo vieren wij:
het wordt veran­derd,
niet weg­ge­no­men.

Bijna dood erva­ringen

Er zijn de afgelopen vijf­tig jaar
ver­schil­lende onder­zoeken gedaan
naar bijna-dood erva­ringen van mensen.
Die erva­ringen zijn mooi om te lezen:
bij mensen die een bijna-dood erva­ring hebben gehad,
zul je niet gauw tegen­ko­men
dat ze niet in het eeuwig leven geloven.
Zij hebben aan de poort gestaan,
het licht gezien,
de warme gloed van Gods barm­har­tig­heid ervaren.
Toen moesten ze toch weer terug
en velen van hen hebben dat zelfs moei­lijk gevon­den.

Een seintje...

En mensen praten daar niet zo ge­mak­ke­lijk over,
maar er zijn veel mensen
die na de dood van een dier­baar iemand
een teken krijgen,
een seintje dat die persoon goed terecht geko­men is
of die de overle­den persoon dui­de­lijk hebben gezien,
in het licht of met een glim­lach op het gelaat.
Ik heb in mijn leven als pries­ter en bis­schop
al te vaak verhalen gehoord van mensen
die zoiets hebben ervaren
om te kunnen geloven dat dit onzin is.

Zijn kind

Dat is het geloof van waaruit we mogen leven
en waarin we mogen sterven:
geen mens is een afvalproduct,
geen mens is onbemind:
er is Iemand
die uit liefde voor ons Zijn leven heeft gegeven,
er is Iemand die op ons wacht,
er is een Vader die ons Zijn kind noemt
en die ons voor eeuwig gelukkig wil zien.

Per­spec­tief

De kracht van het geloof in het eeuwig leven
is enorm:
mensen in de con­cen­tratie­kampen
van Hitler-Duits­land, van de Goelag-archipel
of waar dan ook
had­den één troost en één uit­zicht:
wat mij ook gebeurt,
ik ben in Gods hand,
uit­ein­delijk is mijn leven veilig.

Dat dit leven in zo’n wijd per­spec­tief staat
van het eeuwig leven,
heeft mensen ook geholpen
om in moei­lijke omstan­dig­he­den
niet aan zich­zelf te denken,
niet egoïstisch te zijn,
maar te geloven
dat het goede wat zij kon­den doen,
eeuwig­heids­waarde heeft.

Hoe ziet die eruit?

Hoe we ons de hemel moeten voor­stel­len,
we weten het niet.
Na­tuur­lijk: de bijbel bevat allerlei voor­stel­lingen
van een bruiloftsmaal, een woning of een hemelse stad,
maar dat zijn allemaal beel­den.
Het zal onze ver­wach­tingen te boven gaan,
want geen mens heeft gezien
of kan zich voor­stel­len
wat God heeft bereid voor wie Hem lief­heb­ben.

Te-vre­den

Hoe het ook zal zijn,
we weten één ding
uit wat Jezus ons heeft meege­ge­ven
en wat de bijbel ons heeft geleerd:
we zullen bij God zijn,
in Zijn te­gen­woor­dig­heid zullen we leven
en al onze verlangens
zullen vervuld zijn,
er zal niets te wensen over zijn.
We zullen er in vrede en tevre­den zijn,
geen angst, geen pijn, geen verdriet zal er zijn.

Zuiver wor­den

Na­tuur­lijk moeten we zelf
heel transparant en zuiver zijn
om in die te­gen­woor­dig­heid van God
te kunnen leven.
Onze men­se­lijke jaloezie, afgunst,
gekrenkte trots, afkeer, boos­heid enzo­voorts,
kunnen we daar niet mee­ne­men,
die moeten we achterlaten bij de hemelpoort.
Over­le­de­nen zullen eerst gereinigd en gezuiverd zijn
voordat ze Gods woning binnen gaan.
Die voor­be­rei­ding, daar kunnen wij bij helpen
door ons gebed en offer voor de over­le­de­nen.
Ook dat is een bete­ke­nis van deze dag:
we beseffen dat we allemaal
maar zwakke, kleine mensen zijn,
met onze fouten en gebreken;
daarom bid­den we voor elkaar
en bij­zon­der voor de over­le­de­nen
en laten we Missen voor hen opdragen,
alles om hen gees­te­lijk te steunen
om vrij van het al te men­se­lijke,
onbelemmerd
in Gods woning binnen te kunnen gaan.

Een kaarsje

Eigen­lijk is dit een heel mooie dag,
ook al voelt U mis­schien verdriet van binnen.
Want deze dag geeft ons ver­bon­den­heid
met heel veel dier­ba­re mensen die ons zijn voor­ge­gaan.

We steken een kaarsje op
om hen te gedenken
en we vieren dat wij mensen hier op aarde
uit­zicht hebben op een mooie toe­komst.
Ons leven is niet
als een ruimte zon­der ramen, zon­der uitgang,
maar als een tuin­ka­mer met openslaande deuren
en als die deuren open­gaan
wandel je zo een prach­tige tuin binnen,
de tuin van Gods heer­lijk­heid.

In vrede

Vandaag willen we
met liefde aan onze over­le­de­nen denken
en voor hen allen bid­den:
Heer, geef hun de eeuwige rust
en het eeuwig licht verlichte hen.
Mogen zij rusten in vrede!
Amen