Hij raakte hem aan...

Pastoor Goedhart 50 jaar priester

In de ka­the­draal nam koster Stephan van Rijt afscheid met een receptie voor de naaste mede­wer­kers, waar ik ook graag even bij was. in Zaan­dam vierde pastoor Goedhart, ere-kannunik van het bisdom, zijn gou­den pries­ter­feest en veel mensen waren hem komen fe­li­ci­te­ren. Vele jaren was pastoor Goedhart moderator van het ziekenapos­to­laat en nog steeds is hij daar bestuur­lijk meer verbon­den, nu veer­tig jaar. ik heb na de fees­te­lij­ke vie­ring de pastoor mijn harte­lijke gelukwensen over­ge­bracht en hem het mooie nieuwe boek van onze oud-perschef Wim Peeters gegeven dat inlei­dingen bevat op de lezingen van de zon­dag (uit­ge­ve­rij Betsaida).

Bidden, wat is dat?

Bidden is in contact tre­den met God.
Daarom zegt Jezus ergens: "Bidt zon­der ophou­den".
Maak van je hele leven een gebed,
zodat je leeft uit de bron van je bestaan,
niet gejaagd, niet te wild, niet te snel,
maar een beetje medi­ta­tief.

Wordt er geluisterd?

Het beste kunnen we het bid­den ver­ge­lij­ken
met het contact dat we opbouwen met een andere mens.
Soms zijn twee mensen met elkaar in gesprek,
maar de een ratelt maar door.
Vaak wordt er zelfs niet echt geluisterd naar elkaar,
zo vol zitten mensen soms van zich­zelf,
van hun eigen vragen en problemen.
Mensen praten soms als een wekker die afloopt
of een ballon die leegloopt.

Nu kan dat soms best eens even opluchten:
je bent het even kwijt,
je hebt het even met iemand anders kunnen delen.
Als we de goede persoon ervoor uitzoeken
tegen wie we die dingen kunnen ver­tellen,
kan dat ons goed doen.

Je hart uitstorten

Ook het gebed kan soms zo zijn,
dat je in feite je hart uitstort bij de Heer.
Hij luistert naar je met begrip en barm­har­tig­heid.
Hij begrijpt je vragen en noden.
Zeg Hem maar wat je voelt en lijdt,
breng het bij Hem
als je je alleen en een­zaam voelt.

Toch moet er nog iets meer gebeuren
wil er in het gebed
echt sprake zijn van weder­zijds contact.

Inge­ge­ven

God geeft ant­woord op ons bid­den.
Na­tuur­lijk krijgen we dat ant­woord meestal niet
doordat Maria en Jezus aan ons ver­schij­nen
en ons dui­de­lijk het ant­woord op al onze vragen geeft.
Dat gebeurt maar heel zel­den
en je moet trouwens zelf
een heel vast en ver­trouw­vol geloof bezitten
om zoiets te kunnen aan­vaar­den,
anders geloof je je eigen ogen niet.
Meestal gaat het anders:
het wordt je inge­ge­ven;
je ervaart vrede en overgave;
een stukje rust en kracht om iets te dragen;
of ineens wordt je zomaar iets ge­schon­ken
waarom je al zo vaak gebe­den hebt.

Vertrouwen

Je kunt niet bid­den,
als je niet begint bij de over­tui­ging:
Mijn leven wordt geleid;
alles heeft een bedoeling;
mij wordt gegeven
wat op een of andere manier het beste is
voor mij.
Je kunt niet bid­den
zon­der ver­trouwen en overgave.
Zonder dat ben je als een dreinend kind,
dat zijn zin moet hebben.

Dat Hij je ziet

Als je je hart uitstort bij God,
is dat heel goed en be­lang­rijk.
Door dat te doen
geef je jezelf aan God, zoals je bent.
Toch moet er nog iets bij komen
om het gebed te maken tot echt gebed,
een weder­zijds contact,
en dat is: aan­dacht,
aan­dacht voor de ander,
aan­dacht voor God.
Denk aan Hem als je bidt
en breng je te binnen
dat Hij naar je kijkt
met ogen vol liefde,
met een hart vol warmte voor jou, voor U.
Of kijk naar een mooi kruis­beeld,
of een heilig hart-beeld
of een beeld van de goede her­der
of Maria.
Als er aan­dacht is voor de ander,
is er sprake van echt contact.
Bidden is onge­loof­lijk be­lang­rijk.
Een geloof zon­der gebed is dood.
En als mensen veel van elkaar hou­den,
maar niet met elkaar bid­den,
mist hun liefde net iets
van die mooiste en meest waarde­volle dimensie:
dat die liefde voor elkaar
een afspiege­ling is van Gods liefde voor ons.

Een melaatse

Vandaag komt er in het evan­ge­lie
een melaatse naar Jezus toe.
Aan die man kunnen we zien wat bid­den is.
Wie weet hoe lang hij al melaats is
en - verstoten door de mensen -
door zijn ziekte op eenzame plaatsen moet ver­blij­ven,
niet onder mensen mag komen?
Toch komt hij nu naar Jezus toe.
In hem leeft blijk­baar het vaste ver­trouwen
dat hij ondanks alles wat hem is over­ko­men
door Jezus niet verstoten is.
Zijn geloof is rotsvast.
Hij is overtuigd van Jezus'macht,
maar Hij geeft zich ook over aan Zijn wil:
"Als gij wilt, kunt Gij mij reinigen".
Hij bidt zoals het "Onze Vader" ons dat ook leert:
"Uw wil geschiede..",
niet mijn wil, maar Uw wil.
En tenslotte bidt hij met eenvoud, in nede­rig­heid:
hij valt voor Jezus op zijn knieën neer.

Hij raakt hem aan

En dan steekt Jezus zijn hand uit,
door medelij­den bewogen,
en Hij raakt hem aan.
Mis­schien is dit nog mooier dan heel die gene­zing:
dat Hij die man, die door ie­der­een geme­den wordt,
aanraakt, terwijl hij nog melaats is.

Zo raakt Hij ons aan
door medelij­den bewogen
- soms merken we het dui­de­lijk;
soms rea­li­se­ren we het ons achteraf:
Hij heeft mij gedragen, toen en toen -
als wij tot contact komen
en bid­den
met een ver­trouw­vol geloof
dat bergen verzet.