Niet perfect is ook goed

”Wie in Hem gelooft wordt niet geoordeeld”

Op zon­dag "laetare" - zoals de vierde zon­dag van de veer­tig­da­gen­tijd wordt aangeduid - was ik in St. Jocobus Maior kerk van Akersloot, dat behoort tot de pa­ro­chie "Levend Water". Ik werd er harte­lijk ont­van­gen door pas­to­raal werker Henk Hudepohl. De kin­de­ren die hun eerste heilige communie gaan doen had­den op deze dag een voor­be­rei­ding en het heren­koor zong de Mis.

Ik was een paar jaar gele­den in Akersloot geweest bij gelegen­heid van een fees­te­lij­ke her­den­king met een ten­toon­stel­ling van schil­derijen van pastoor Van den Berg, die 25 jaar pastoor was van Akersloot. Één van zijn schil­derijen hangt in de sacristie van de kerk (zie foto) en is een uit­beel­ding van de mid­del­eeuwse pro­ces­sie die in Akersloot werd gehou­den ter ere van het heilig kruis. Deze zon­dag was ik voor het eerst voor de vie­ring van de Eucha­ris­tie in Akersloot, de meeste kerken van de pa­ro­chie heb ik nu wel bezocht.

Na afloop van de Mis heb ik de pa­ro­chi­anen kunnen ont­moe­ten achterin de kerk en bij het koffie drinken, waarbij ik ver­schil­lende vrij­wil­li­gers heb kunnen spreken die veel voor de ge­meen­schap doen.

HOMILIE

Het lij­den van Jezus

Langzamer­hand komen we dichter bij Pasen.
Dat dit feest in zicht komt vieren we vandaag
op halfvasten, met zon­dag ‘Laetare’.
De ko­men­de weken
staan we vooral stil bij het lij­den van Jezus.
Dat waren niet alleen die momenten op het kruis,
toen Hij daar hing te sterven,
maar het is ook heel het proces
dat daaraan vooraf ging:
dat ze Hem niet meer moesten,
dat er over Hem werd geroddeld,
dat er gemene plannetjes wer­den gemaakt,
dat Hij alleen kwam te staan,
dat Hij werd verra­den en over­ge­le­verd.

Nog steeds...

En dat is iets wat Jezus overkwam, toen,
twee­dui­zend jaar gele­den,
maar het gebeurt nog steeds, iedere dag
en we maken er allemaal op zijn tijd
wel iets van mee.
De pijn die we voelen
wanneer we door andere mensen
in de steek wor­den gelaten,
wanneer er over ons wordt gekletst
of goede vrien­den ons verra­den of bena­de­len,
is door Jezus ook gevoeld en gedragen.
We vieren dus in de ko­men­de weken
ook en heel bij­zon­der
dat Jezus Christus, Gods Zoon,
naast ons is komen staan
in lij­den en nood.

Onze verlos­sing

Na­tuur­lijk vieren we dan ook
onze eigen verlos­sing:
dat we zijn gered en bestemd voor het eeuwig leven
door het lij­den, de dood en ver­rij­ze­nis
van Jezus Christus.

Opdat de wereld wordt gered...

Daar­mee wordt ook een soort van
ant­woord gegeven
op de nare en akelige dingen
die we moeten meemaken:
nee, die pijn, dat verdriet dat je voelt
zal niet het laatste woord hebben.
God spreekt over ons leven
het laatste woord
en als wij maar willen wan­de­len naar het licht
en durven ver­trouwen,
zal dat een woord van licht en vrede zijn:
“God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gezon­den
om de wereld te oor­de­len,
maar opdat de wereld
door Hem zou wor­den gered”,
zei het evan­ge­lie vandaag.

Kruis­punt

Ik denk dat we allemaal hebben ervaren
dat we ergens op een kruis­punt komen te staan
als tegen­slag en verdriet, het lij­den,
ons leven komt bezoeken.
Hoe ga je daar mee om?
Som­mi­ge mensen keren zich dan van God af;
ze vin­den dat God hen
in de steek heeft gelaten.
Andere mensen keren zich naar God toe
en zoeken steun en kracht in hun geloof
op die moei­lijke momenten.
We voelen, denk ik, best wel aan
dat die laatste weg de beste is.
Dan kom je er het posi­tiefste uit,
het minst verbitterd;
dan heb je ergens ge­pro­beerd
om te aan­vaar­den
dat God welis­waar een onbe­grij­pe­lijk mysterie is,
dat je als mens niet kunt doorgron­den,
maar dat je kracht vindt
als je je aan Hem
kunt over­ge­ven in ver­trouwen.

Cruciaal

Het evan­ge­lie zegt ons vandaag
dat dit geloof, die overgave en dat ver­trouwen
cruciaal zijn:
wie gelooft en ver­trouwt
zal niet wor­den ge­oor­deeld.

Alles perfect?

Onze samen­le­ving wil graag alles volmaakt.
Alles is voorra­dig, overal zijn voor­zie­ningen voor,
we mopperen als de trein
drie minuten te laat aan­komt.
Iemand die in Cuba met de trein had gereisd,
schreef dat de de treinen daar
gemiddeld acht­tien uur vertraagd zijn.
We vin­den vaak dat alles perfect moet zijn
en daardoor vin­den we het ook vaak moei­lijk
om te zien dat wij zelf niet volmaakt zijn.
We moeten het zelf doen en helemaal goed
en mensen verzinnen dus van alles
om hun eigen fouten goed te praten.

Meetlat

Maar pas gele­den zag ik in een keuken
een bordje hangen met de tekst:
“Niet perfect is ook goed”.
Zo is het!
We mogen fouten maken
en we wor­den mooiere mensen
als we die fouten in eenvoud en nederig
onder ogen durven zien.
We kunnen het niet allemaal zelf,
we zijn niet perfect
en als we ons­zelf of anderen
steeds weer tegen die meetlat hou­den,
oor­de­len en veroor­de­len we.

Barm­har­tig­heid

Het evan­ge­lie zegt ons vandaag:
wie ten diepste ver­trouwt
en zich over weet te geven aan Gods barm­har­tig­heid,
die wordt niet ge­oor­deeld.
Geloof en ver­trouwen!
Laten we dat in ons hart bewaren,
kijkend naar Jezus onze Heer,
die uit liefde, zoveel voor ons heeft overgehad.
AMEN.