Marianoveen in de Apostelkerk

Een teken van God

Vrij­dag­avond 26 ok­to­ber was ik in de Apostel­kerk in Beverwijk voor de Lourdesnoveen met licht­pro­ces­sie. In de kerk is voor de tijd van deze noveen een fraaie Lourdesgrot gebouwd.

Tekenen van de tijd

Het evan­ge­lie was van de dag (Lc. 12, 54-59), waar jezus het heeft over de "tekenen van de tijd", die we moeten on­der­schei­den. Jezus verwijt de Fari­zeeën en schrift­ge­leer­den dat zij die tekenen niet verstaan. In de preek ben ik daar op in gegaan.

Heen en weer geschud

De pas­to­rale con­sti­tu­tie Gaudium et spes
van het tweede Vati­caans concilie
_ de bis­schop­pen­ver­ga­de­ring die in de zesti­ger jaren van de vorige eeuw is gehou­den -
begint ermee
die te be­schrij­ven;
het gaat om de tekenen des tijds
die aan­ge­ven dat de mens­heid
heen en weer geschud wordt en getrokken
naar alle kanten,
maar uit zich­zelf geen balans kan vin­den,
geen evenwicht en vrede.
Het concilie ant­woordt
op het hunkeren van het hart
van de mens­heid
temid­den van al die ver­schijn­selen en ont­wik­ke­lingen,
die elkaar opvolgende en af­wis­se­lende
tekenen des tijds.
Dat ant­woord van het concilie is
dat alleen Christus
het hart van de mensen
kan vervullen met vrede,
dat alleen Hij het ant­woord kan geven
op dat hunkeren,
dat diepe verlangen van de mens­heid.

Assisi

Het is die­zelfde gedachte
die de H. paus Johannes Paulus II herhaalde
bij een van die ont­moe­tingen van de ver­te­gen­woor­digers
van de grote gods­diensten
die in Assisië kwamen om te bid­den om vrede:
toen alle ver­te­gen­woor­digers
hun eigen gebed om vrede had­den uit­ge­spro­ken,
heeft deze paus eraan toe­ge­voegd
dat het zijn diepe over­tui­ging is
en de over­tui­ging van de Kerk
dat alleen Jezus Christus
deze diepe hunke­ring vervullen kan.

Geen vaste grond

Die tekenen des tijds schud­den ons vaak heen en weer,
het zijn vaak negatieve zaken die tot ons komen:
dage­lijks horen we over rampen, oorlogen,
misstan­den in kerk en wereld...
De tekenen des tijds.

De tekenen des tijds
maken ons dui­de­lijk
dat we hier geen vaste grond kunnen vin­den,
dat hier op aarde niets is
waar je vast op kunt bouwen,
niet op je eigen kunnen en kennen,
niet op geld en goed,
positie of aanzien.

Teken van God

Maar god heeft ons ook een teken gegeven,
al in het Oude Testa­ment
als de profeet Jesaja aan koning Achaz zegt:
"Vraag de Heer om een teken".
En als Achaz dan geen teken wil vragen,
krijgt hij toch een teken:
De jonge vrouw, de maagd zal zwan­ger wor­den
en een kind baren.
In het laatste boek van de bijbel,
de Apocalyps (Apc. 12) komt dat teken van God terug:
Er bverscheen een groot teken aan de hemel,
een Vrouw...zij was zwan­ger.
Dat kind en de vrouw wor­den dan bedreigd
door de Draak, de Satan,
maar het kind en de vrouw wor­den dan
in vei­lig­heid gebracht.

Maria is die vrouw die voor ons een teken is
omdat zij ons haar Zoon geeft die ons verlost.
Maria werkt mee met haar zoon.
Ook voor ons allen is zij nog steeds een teken,
dat ons leidt
temid­den van de woelingen en de onstabili­teit van de wereld,
temi­den van de tekenen van de tijd.

Deze voor­bij­gaande tijd
die geen vast steun­punt kan geven
wil dui­de­lijk maken
dat je jezelf niet kunt red­den,
dat dit bestaan ten dode is.

Het teken dat God ons geeft

Deze erva­ring
dat je geen vast­heid, geen vrede,
geen blijvende harmonie kunt vin­den
uit jezelf
en in deze wereld,
is het teken dat deze voor­bij­gaande tijd
ons telkens weer geeft.
Daartegen­over staat het teken
dat God ons geeft,
het teken van die een­vou­dige Maagd die haar Zoon geeft,
het teken dat je alleen maar kunt bouwen
op Gods genade,
op Zijn verlos­sing
niet op je eigen kracht,
niet op verworven­he­den.

Laten we - als we de tekenen van deze tijd zien -
ons oog gericht hou­den
op het teken dat God ons geeft
en bij Maria en haar Zoon
kracht en in­spi­ra­tie vin­den...