Koperen priesters

12,5 jarig priesterfeest van Ivan Garcia Ferman, Rob Verhaegh en Ruben Torres

Zater­dag­mid­dag 8 de­cem­ber was ik in Nieuw Vennep waar het pa­ro­chie­feest werd gevierd omdat de kerk is toegewijd aan de On­be­vlekte Ont­van­ge­nis van Maria. Het was groot feest want ook het
12,5 jarig pries­ter­feest van de pries­ters Ivan Garcia Ferman, Rob Verhaegh en de eigen pastoor Ruben Torres werd gevierd.

De volle kerk, de vele har­telijike woor­den en de over­volle "her­berg" naast de kerk maakten dui­de­lijk dat de mensen blij zijn met de inzet van hun pries­ters. Nieuw Vennep is de pa­ro­chie waar pastoor Ruben Torres werk­zaam is, dus was het be­grij­pe­lijk dat veel van die harte­lijke aan­dacht naar hem uit­ging: de harte­lijke pas­to­rale zorg die de pa­ro­chi­anen van hem krijgen, wordt ge­waar­deerd en ze willen hun pastoor niet kwijt, zo werd me van alle kanten gezegd. Het werd zeer ge­waar­deerd dat de wij­dings­ge­no­ten er waren om dit jubileum ook met elkaar te kunnen vieren. We hebben tevens aan Eusebio Balcueva gedacht samen met deze drie pries­ters is gewijd, maar in de Filippijnen werk­zaam is.

Pastoors Ivan Garcia en Rob Verhaegh vier­den hun jubileum op zon­dag 9 de­cem­ber in hun eigen pa­ro­chies, dus was het een heel fees­te­lijk weekend voor hen.

Con­ce­le­branten bij de vie­ring waren ver­der pastoor Kees van Lent van Hoofd­dorp en pater Bert Wooning SVD en een Filippijnse pries­ter die nu in Breda werk­zaam is.

Na afloop van de fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie­vie­ring die om 17.00 uur begon, was er in De Herberg naast de kerk een fees­te­lij­ke ont­moe­ting en buffet­maal­tijd, teriwjl in de kerk alweer de Poolse Mis begon!

Van harte felici­teer ik deze drie koperen jubila­rissen!

HOMILIE

Beste koperen pries­ters en U allen,

Feest!

Eucha­ris­tie betekent dankzeg­ging.
Het is inder­daad met grote dank­baar­heid
dat ik deze Eucha­ris­tie met jullie vier.
Want het is feest!
Het is niet alleen het pa­ro­chie­feest van Nieuw Vennep
want deze kerk is
aan de On­be­vlekte Ont­van­ge­nis van Maria toegewijd;
Dit is ook de dag
dat we mogen gedenken dat deze drie pries­ters
12,5 jaar gele­den
de heilige pries­ter­wij­ding hebben ont­van­gen
uit han­den van mgr. Jozef Punt
in de Haar­lemse ka­the­draal.

Hij was er!

Ik ben dank­baar en blij
dat jullie je in deze jaren
zo mooi hebben ingezet voor Christus en de Kerk.
Het waren zeker niet de ge­mak­ke­lijkste jaren
om katho­liek pries­ter te zijn
en jullie zullen zelf ook moei­lijk­he­den hebben gekend,
toch staan jullie hier
om God dank te zeggen,
want Hij was er in al die jaren,
in voor- en te­gen­spoed,
op de momenten dat je hem zelf
heel dichtbij voelde,
maar ook in de dagen
dat Hij veraf leek
of jij jezelf van Hem verwij­derde.
Wees niet bang
Hij heeft je niet laten vallen
en Hij zal dat ook niet doen,
want Hij is barm­har­tig
en ik ben dank­baar dat jullie hier
mogen staan,
God dankend voor de vele gena­den
die Hij door jullie han­den
en door jullie woor­den
aan mensen heeft gegeven.

Van harte wil ik jullie dan ook fe­li­ci­te­ren
met deze bij­zon­dere dag.

Waai alleen mee met die wind...

Een pries­ter moet vaak tegen de stroom ingaan.
Hij gaat in tegen de stroom van een tijd,
die God vergeten heeft;
een pries­ter kiest voor een leven
waarin hij niet zelf de controle heeft,
hij geeft zich­zelf uit han­den, in ver­trouwen;
een pries­ter leidt - als het goed is -
een wegge­ge­ven leven;
hij wordt soms niet begrepen,
hij moet soms moei­lijke keuzes durven maken,
die ingaan tegen de geest van de tijd,
want hij kan niet met alle win­den meewaaien;
een pries­ter moet maar met één wind meewaaien
en dat is de wind van de heilige Geest.
Er moet in Hem maar één vuur, één passie zijn
en dat is het vuur van de heilige Geest,
een passie voor God.

Dat gaat niet van­zelf,
we blijven steeds weer zoeken
naar die bron.

Wees niet bang!

Ik zou vandaag ook willen bid­den
dat er meer jonge mensen zullen zijn
die geraakt wor­den
door dezelfde genade
die jullie, beste pries­ters, hebben gekregen.
Mis­schien is hier zelfs iemand aanwe­zig
die door Gods genade wordt geraakt
om zijn of haar leven aan Christus te geven,
bij­voor­beeld als pries­ter of zuster.
Wees dan niet bang.
Het is trouwens niet door een ge­mak­ke­lijk leven
dat je gelukkig wordt,
maar door een waarde­vol leven.
Maar wees niet bang,
want Hij stelt je echt niet teleur!

Een plan

Op het hoog­feest van de on­be­vlekte ont­van­ge­nis
gedenken we dat God
Maria heeft voor­be­reid vanaf het aller­eerste begin:
Hij heeft haar bewaard voor de erfschuld,
waardoor zij helemaal vrij was om het goede te doen
en niet geneigd was tot het kwaad.
We vieren dus vandaag
dat God aan het aller-prilste begin
van het leven van Maria
- dus toen zij in de schoot van haar moe­der ontstond -
al een plan met haar leven had
en haar daarop had voor­be­reid.

Een kwartje op z'n plaats

In zekere zin geldt dat eigen­lijk voor ieder van ons.
Niet dat wij zo on­be­vlekt ont­van­gen zijn,
ik merk in ieder geval in mij­zelf
dat ik niet zon­der verlangens en gedachten ben
die niet van God komen.
En dat zullen we allemaal wel hebben.
We zijn niet volmaakt.
Wat is het bij­voor­beeld al moei­lijk
om echt goed te zijn
voor iemand die we niet zo sympathiek vin­den,
om een ander iets te gunnen,
wat we zelf graag had­den gehad,
enzo­voorts.
Maar het is wél zo
dat God voor ieder van ons een bestem­ming
in gedachten heeft.
Dat is onze roe­ping
en op het moment dat we die roe­ping ont­dek­ken,
voelen we vervulling,
er valt een kwartje op z’n plaats.
God heeft ieder van ons gemaakt
om dat doel te bereiken, die missie te vervullen.

Het was goed

Maria is na haar ont­van­ge­nis uitgegroeid en opgegroeid
en heeft op een gegeven moment
die roe­ping moeten beant­woor­den.
We hebben het in het evan­ge­lie gehoord:
een engel trad bij haar binnen
en vroeg of zij bereid was
de moe­der te wor­den van de ver­los­ser,
van Jezus Christus onze Heer.

Maria zei “ja”, “Mij geschiede naar Uw woord”
en door dat “ja” beves­tigde zij
wat God in haar hart had gelegd,
waarop Hij haar had voor­be­reid.
Zij voelde dat het goed was.
Zij zou de Heer ter wereld brengen,
zoals we straks op het kerst­feest weer zullen vieren.

Zwemmen tegen de stroom in

Eigen­lijk zijn we allemaal als Maria,
omdat wij Jezus ook ter wereld brengen.
Door alle mooie en goede dingen die we doen,
door de woor­den die we spreken
met geloof, hoop en liefde erin,
brengen we iets van Jezus in de wereld,
we laten Hem als het ware geboren wor­den.
Dat is onze roe­ping!
Niet de geest van de tijd,
maar de Geest van God is onze lei­der.
Wees dus als een zalm of een forel
die tegen de stroom inzwemt.
Daar wor­den die vissen alleen maar sterker van,
alleen een dode vis
drijft met de stroom mee.

Proficiat!

Dus, beste pries­ters en u allen:
van harte proficiat met deze dag,
dat de maagd Maria jullie altijd moge be­ge­lei­den
om net als zij
dat “ja” tot God en tot je roe­ping
te blijven herhalen, heel je leven lang!
Amen.