Rotterdamse advocate nu Kanunnikes van het H. Graf

Dag van Godgewijde leven (Maria Lichtmis)

Van vrij­dag 1 op zater­dag 2 februari was ik in priorij Thagor van de Kanun­nikessen van het heilig Graf in Sint Odiliënberg, waar mw. mr. Erica Schruer werd ingekleed en haar noviciaat begon. Na de inkle­ding, die in het slot gebeurt, vier­den we de Latijnse Vespers in de kapel van de zusters en de dag erop was de Hoog­mis van het feest van de Opdracht van de Heer in de tempel (Maria Licht­mis).

Bij de inkle­ding kreeg Erica Schruer haar klooster­naam: Zuster M. Johanna.

Vespers in de basiliek

De pontificale hoog­mis vond plaats in de basiliek die aan het klooster grenst en waar de zusters iedere zon­dag om 17.00 uur de Latijnse Vespers zingen (van mei tot ok­to­ber zelfs iedere dag, door de week om 17.45 uur). Op zon­dag is er een kwar­tier voor de Vespers een cateche­tisch-li­tur­gische toelich­ting voor­zien.

Gasten in de priorij

Voor deze bij­zon­dere dag waren heel wat mensen geko­men die de nieuwe zuster voor het eerst in habijt weleens wil­den aanschouwen en haar alle zegen wil­den toewensen voor het noviciaat. Ook was er een zevental pries­ters om te con­ce­le­breren: pastoor Jos L'Ortye en mgr. Paul Vismans uit Schie­dam, oud-deken en rector mgr. Theo Willems, deken Jos Spee, deken René Wilmink, pastoor Rik Achten en em. pastoor Ed van Delden, allen pries­ters met bij­zon­dere ban­den met de priorij. Uit Rotter­dam was er een viertal acolieten uit de oude pa­ro­chie van mw. Schruer. Ook de burge­mees­ter van Roerdalen was bij de vie­ring aanwe­zig.

Van advocaat naar stille kluis

Na de fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie, opge­luis­terd door de Gre­go­ri­aanse schola, was er een geanimeerde ont­moe­ting in de zaal van het klooster en een lunch voor geno­dig­den.
Van harte wensen we de nieuwe zuster alle zegen toe voor het noviciaat. Onbekend is het leven in de priorij haar niet meer, want zij heeft al een jaar postulaat gedaan en is overigens al lang met de priorij bekend. Maar toch, het is een grote overgang om van advocaat met een drukke praktijk met grote klanten in een wereld­stad over te schakelen naar een stille kluis in een Limburgs dorp. Het is een mooie plaats, met een rijke historie die terug gaat tot het begin van de achtste eeuw en een oord dat al bijna zes eeuwen canonicaal leven kent!

Nog een

Er was meer verheugend nieuws: er is nog een kandidate voor het kloosterleven aan­ge­no­men die de priorij al goed kent en het postulaat gaat beginnen.

(op de foto's onderaan dit bericht met de burge­mees­ter van Roerdalen, mw. M.D. (Monique) de Boer-Beerta en met mgr. Paul Vismans, tevens een blik in de basiliek en in de klooster­ka­pel)

Homilie

Vreug­de­volle dag

Beste zusters, zuster Johanna,
beste familie, vrien­den, mede­broe­ders en u allen,

Wat een vreug­de­volle dag
die we vandaag mogen vieren,
van­wege het li­tur­gische feest
en de fees­te­lij­ke gelegen­heid
van de inkle­ding van een nieuwe zuster
voor uw ge­meen­schap: zuster Johanna.
Vaak ervaren we onze zwak­heid,
onze broos­heid en breek­baar­heid,
maar juist dan zijn we des te meer
in de genade­volle positie
om Gods barm­har­tige zorg en liefde
voor ons, voor de Kerk,
voor de ge­meen­schap van de kanun­nikessen
te ervaren.
Al zijn we zwak en klein,
alles heeft een plaats
in het plan van Zijn Voor­zienig­heid.

Opdracht van de Heer

De beide bekende namen die deze fees­te­lij­ke dag
draagt en gedragen heeft
in de ge­schie­de­nis van de kerk,
zijn goed en toepas­se­lijk:
de naam “opdracht van de Heer in de tempel”
stelt de bijbelse bete­ke­nis van dit gebeuren,
daar in de tempel van Jeru­za­lem,
in het licht:
Maria en Jozef vervullen de ver­plich­ting van de Joodse wet
om de eerst­ge­bo­rene aan God op te dragen.
Die uitdruk­king ‘eerst­ge­bo­rene’ wil dus niet zeggen
dat er nog meer kin­de­ren zijn geko­men dan die eerste,
maar die ver­wijst naar de speciale bete­ke­nis en status
van al wat de moe­der­schoot opent.
De ouders brengen daarbij het offer van de armen.

"Icoon" van het reli­gi­euze leven

De gees­te­lij­ke bete­ke­nis van dit gebeuren
wordt op een bij­zon­dere manier onder­streept
doordat sinds 1997 op deze dag
de Wereld­dag van het God gewijde leven
plaats vindt.
Waarom op deze dag?
De heilige Paus Johannes Paulus II verwees daarvoor
naar de titel van dit feest:
de opdracht van de Heer,
een naam die een toe­wij­ding aan God de Vader uitdrukt;
dat is een mooi beeld
- een “icoon” noemde deze paus het -
voor de bij­zon­dere toe­wij­ding aan God
die plaats­vindt in de professie van de evan­ge­lische raden,
die de kern is van het gewijde leven.

Offer van de armen

Ook de God gewijde brengt daarbij
het offer van de armen,
omdat zij of hij zich ervan bewust is,
dat het niet uit eigen mid­de­len en eigen krachten komen kan.
Wij staan voor God als een arme,
hoe rijk we ook mogen zijn
naar mate­rië­le, men­se­lijke maatstaven.
Wie de weg van het God gewijde leven gaat,
weet dat zij of hij geen stap kan zetten
zon­der Gods genade.
Het moet echt van Hem komen.

Overgave vraagt ver­trouwen

Dat is voor zuster Johanna die gis­te­ren­avond is ingekleed,
tege­lijk een reali­teit en een troost.
De uit­daging is dat de reli­gi­eus
bij alles wat zich voordoet
op deze weg van navol­ging van de Heer,
zich als het ware in de armen
van de hemelse bruidegom moet laten vallen
in de erken­ning het zelf niet te kunnen,
maar tege­lijk in de vaste hoop
alles van Hem te mogen ver­wach­ten.
Als dit van Hem komt,
zal Hij in moei­lijk­he­den mis­schien wel ver weg lijken,
toch is Hij daar
en Hij leidt de reli­gi­euze ook door duisternis heen.
Die duisternis hoort erbij.
Want er wordt van iedere reli­gi­euze
een soort blind ver­trouwen gevraagd,
dat uitdruk­king is van die totale overgave,
die toe­wij­ding van het eigen leven aan God.

Maria Licht­mis

De tweede bekende naam van dit feest
- Maria Licht­mis of zuive­ring van de Maagd Maria -
ver­wijst naar Maria
en naar de bijdrage die de oude Simeon gaf
toen het Kind in de tempel werd opgedragen.
Hij sprak over het kind als een licht
dat voor de hei­denen straalt.
wat wij tot uitdruk­king hebben gebracht
door bran­dende kaarsen te dragen.
En hij sprak tot Maria en voorspelde haar
veel leed en pijn:
een zwaard zal uw ziel doorboren.
Dat bepaalt ons er vandaag bij dat Maria,
die beeld is van het God gewijde leven,
veel heeft moeten doorstaan omwille van Jezus.
Hoe is zij daar­mee omge­gaan?
Anders dan bijna alle apos­te­len
is zij niet weg gelopen,
maar is zij onder het kruis blijven staan.
Haar lij­den werd zo
mede-lij­den met Jezus
en vrucht­baar voor heel de kerk.

Bij het kruis gaan staan

Ook dat is een kenmerk van het reli­gi­euze leven:
waak bij het graf,
wachtend op de ver­rij­ze­nis;
de offers die U brengt,
het lij­den dat u draagt,
vormen een weinig gekende, verborgen
maar uiterst waarde­volle schat.
Het ware leven van de Kerk bevindt zich op dat niveau,
niet op dat van de uiter­lijke mani­fes­ta­ties,
van het koffie drinken na de Mis
en de gezellige sfeer onder elkaar.
Ik wil daar helemaal niets nega­tiefs van zeggen,
van veel van deze zaken geldt
dat het best goed is dat ze er zijn,
maar het is niet het ware en eigen­lijke leven van de kerk.
Het leven van de Kerk gaat over verlos­sing,
verworven door het lij­den van Jezus Christus,
waaraan al die God gewijde mensen
- vrouwen en mannen - bijdragen
die zich daar­mee verenigen.
In die vereni­ging met dit offer
dat Onze Heer Jezus Christus
voor onze verlos­sing heeft gebracht,
ligt de kern van iedere men­se­lijke vrucht­baar­heid
en de kern van ieder apos­to­laat.
Uw leven is vrucht­baar in de mate
dat U zich met dit verlossend lij­den
en met heel het paas­mys­te­rie verenigt.

Hypapantè, ont­moe­ting

Er is nog een andere naam voor dit feest,
een naam die vooral in de Oosterse kerken wordt gebruikt:
hypapantè, wat ont­moe­ting betekent.
Maria en Jozef met het Kind
ont­moe­ten hier twee oude mensen
die hun leven aan God hebben toegewijd.
De eigen­lijke ont­moe­ting die hier plaats vindt
is na­tuur­lijk die tussen hen en Jezus Christus:
“Mijn ogen hebben uw heil aanschouwd”,
zingt Simeon.
In feite ligt in dit begrip
van het feest dat we vandaag mogen vieren,
even­eens een kern en basis
van het God gewijde leven:
U hebt de Heer ontmoet!
U bent hier - dat geldt voor de nieuw ingeklede zuster en voor U allen -
omdat u de Heer hebt ontmoet,
omdat Hij u heeft aan­geraakt met Zijn genade
en U in deze rich­ting heeft getrokken.
Deze genade­volle ont­moe­ting of ont­moe­tingen
moet u nooit vergeten,
ze zijn een bron van vreugde en van kracht:
Hij heeft u hierheen geleid.

Gedenk de ont­moe­ting(en)!

Beste zusters, beste nieuw ingeklede zuster Johanna,
van harte wens ik U toe
dat die ont­moe­ting met de Heer
die de basis vormt van iedere roe­ping
voor U steeds een bron van vreugde en kracht mag zijn
en U mag sterken om U met Jezus
aan de Vader op te dragen.
Dat is iedere dag weer een uit­daging,
want het gaat niet om iets abstracts en alge­meens,
maar om iets wat zich uitdrukt in allerlei dage­lijkse dingen.
Het is een keuze waar u voort­du­rend voor staat:
in dit of dat, geef ik mij aan God of niet?
Dat blijft een worsteling voor ons mensen,
in zekere zin tot aan het einde van onze dagen hier op aarde.

Moge Maria, die zelf totaal aan God was toegewijd,
daarbij uw en ons aller voor­spreek­ster zijn,
Amen