Gebed voor de slachtoffers van de aanslagen en hun families

Tamil gemeenschap op Pasen geschokt bijeen

De meer dan drie­hon­derd slacht­of­fers van de verschrikke­lijke aan­slagen in Sri Lanka zijn in onze gedachten en gebe­den. Ook aan hun families en de vele mensen die getuigen waren van deze gruwelda­den denk ik in mijn gebed. De Sri Lankaanse ge­meen­schap in ons bisdom Haar­lem-Am­ster­dam was zon­dag­mid­dag voor Pasen, het grootste chris­te­lijk feest, bijeen in Schagen, maar in rouw gedom­peld.

Herden­king in Schagen

Oud-deken pastoor Eduard Moltzer was bij de Eucha­ris­tie­vie­ring met de Sri Lankaanse Tamilge­meenchap aanwe­zig en met de eigen pries­ter van deze ge­meen­schap heeft hij de slacht­of­fers her­dacht en voor de mensen daar gebe­den.

De ge­meen­schap zal hierna een her­den­king hou­den tij­dens de Eucha­ris­tie­vie­ring op zon­dag­mid­dag 19 mei om 16.00 uur in de Sint Christoforus kerk in Schagen, waar ik ook bij aanwe­zig zal zijn. Een week eer­der komen Tamils uit ver­schil­lende lan­den bijeen voor een bede­vaart in Banneux. Ook daar zullen de vre­se­lijke gebeur­te­nissen wor­den her­dacht.

Gebed in Vo­ge­len­zang

Ik heb dat zelf gedaan eerst in de Eucha­ris­tie­vie­ring 's ochtends bij de zusters Karme­lie­tes­sen op tweede Paas­dag. Het evan­ge­lie (Mt. 28, 8-15) liet ons zien hoe de mannen met macht en met geld - de hoge­pries­ters - probeer­den het 'goede nieuws', de blijde bood­schap van de ver­rij­ze­nis met hun 'geweld­da­dige' mid­de­len- omkoperij en drei­ging - te stoppen; daartegen­over ston­den de vrouwen, die zwak en vaak angs­tig, zon­der status, zon­der macht, niet in tel, de bood­schap van de ver­rij­ze­nis kregen toe­ver­trouwd. In feite is het zo altijd gegaan, nu al meer dan 2000 jaar: het chris­ten­dom is tot op de dag van vandaag een gods­dienst van ver­volg­den, van mar­te­la­ren en toch heeft al het geweld dat tegen hen - subtieler in westerse lan­den, min­der subtiel en fysiek geweld­da­diger op andere plaatsen - werd en wordt uit­geoe­fend nooit de kracht van de blijde bood­schap kunnen uitdoven, die zelfs in de con­cen­tratie­kampen en in de Goelag Archipel heef tgeklonken: De Heer is verrezen, Hij is waar­lijk verrezen! Ieder jaar sterven een paar duizend mensen omwille van hun christen-zijn, maar hun bloed is - zoals de kerk­va­ders al zei­den - zaad voor nieuwe chris­te­nen.

Meeleven tij­dens Indonesische vie­ring

Ook in de vie­ring voor de Indonesische ge­meen­schap (KKI) op tweede Paas­dag in de ka­the­draal in Haar­lem hebben zowel burge­mees­ter Jos Wienen, als de Indonesische Am­bas­sa­deur en ikzelf bij deze verschrikke­lijke gebeur­te­nissen stil gestaan.

Laten we ook bid­den dat dit geweld niet met geweld zal wor­den beant­woord. Dat is name­lijk de grote verlei­ding nu on­schul­dige mensen zo zwaar getroffen zijn. Dat de geest van "men­se­lijke broe­der­schap" die uit de ver­kla­ring van Abu Dhabi spreekt - die paus Fran­cis­cus met ver­te­gen­woor­digers van de Islam heeft getekend - moge zegevieren!

Op de web­si­te van het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam is ook het com­mu­ni­qué van de Neder­landse Bis­schop­pen­con­fe­ren­tie te lezen.