St. Michaelkerk en -school vierden negentig jaar

Gebed voor de boeren!

Zondag 29 sep­tem­ber was ik in Zuid-Schermer waar de St. Michaëlkerk het negen­tig­ja­rig bestaan vierde met een prach­tige feest­dag in en om de kerk. Daarbij hebben we bij­zon­der gebe­den voor de veeh­ou­ders die het in deze tijd niet ge­mak­ke­lijk hebben.

Prach­tig versierd

Pastoor Franklin Brighitta en em. pastoor J. Van der Plas (de enige nog levende oud-pastoor van de pa­ro­chie) con­ce­le­breer­den bij de vie­ring die werd opge­luis­terd door het Gemengd koor en het Ritmisch koor van Zuid-Schermer. De kerk was prach­tig versierd in de kleuren van de Schermer en alle vrij­wil­li­gers, de koorle­den en de banken had­den een zelfde "corsage" gekregen.

Engelen en Michaël

Het was mijn wij­dings­dag, de veer­tigste ver­jaar­dag, die ik de vrij­dag ervoor had gevierd. natuurlijik werd er even aan­dacht aan besteed en het was mooi op deze dag het feest van de aartsengelen te kunnen vieren, omdat de heilige aartsengel patroon is van de pa­ro­chie en de engelen­dag daar dus hoog­feest is. In de preek (zie onder) ben ik inge­gaan op de bete­ke­nis van de engelen en de aartsengel Michaél in het bij­zon­der.

Veeteelt in dis­cus­sie

Ik heb er bij­zon­der gebe­den voor alle agra­rische bedrijven, in het bij­zon­der voor de veeh­ou­ders die het in deze tijd niet ge­mak­ke­lijk hebben. Ik heb gebe­den om zegen voor deze bedrijven en gevraagd dat zij een goede toe­komst tegemoet mogen gaan.

De agrariërs zijn de laatste jaren vaker voorwerp geweest van plannen en beleid, die hun bestaan ingrijpend raakten of zelfs ronduit bedreig­den. Maar we mogen niet vergeten dat juist zij voor onze voedsel­voor­zie­ning zorg dragen en onze natuur beheren. Ook kan het niet één sector zijn die de prijs moet betalen; als er pijn gele­den moet wor­den, vraagt dat ook om soli­da­ri­teit.

Na afloop van de vie­ring sprak ik ver­schil­lende boeren-ge­zin­nen, die ver­schil­lend door de plannen geraakt wer­den: mensen van een bio­lo­gisch dyna­misch bedrijf die zich waar­schijn­lijk niet te veel zorgen hoeven maken, mensen van een ander, vrij klein bedrijf, dat grenst aan een natura 2000 gebied, die zich wél met span­ning afvragen hoe dit ver­der gaat.

Feest­pro­gramma

Tijdens de Mis waren nog enkele mensen aanwe­zig die in de oorlogs­tijd naar Zuid Schermer geëvacueerd en daar op­ge­van­gen waren geweest. In een foto­ten­toon­stel­ling was daar aan­dacht voor.

Na de heilige Mis was er een veelzij­dig pro­gram­ma met ver­schil­lende optre­dens in de naast de kerk gelegen zaal, een ten­toon­stel­ling in de school, waarbij ver­schil­lende lokaties van het dorp waren ingeschakeld, alle gelegen rond de kerk.

Het was jammer dat de dag zeer rege­nach­tig was, maar de Schermers lieten zich daar niet door ont­moe­di­gen.Deze St. Michaels­dag heeft zeker aan de ge­meen­schapsgeest en hope­lijk ook aan het geloof en de ver­bon­den­heid met Christus en de kerk bij­ge­dragen.

Van harte wens ik hen proficiat met deze negen­tig jaar!

Homilie

Proficiat!

Aller­eerst wil ik U allen
na­tuur­lijk graag van harte fe­li­ci­te­ren
met de 90e ver­jaar­dag
van school en deze kerk, een krasse oude dame,
die is toegewijd aan de heilige aartsengel Michael,
vanouds patroon­hei­lige van de Schermer!

In de annalen van de pa­ro­chie kunt u lezen
hoe een paar families
zich sterk hebben gemaakt
voor een eigen kerk
en allerlei offers hebben gebracht
- qua tijd en geld, het ver­krij­gen van toestem­mingen -
om dat te rea­li­se­ren.

Een samen­le­ving die er anders in staat

Ik ben blij dat U hier bent
om dit samen te vieren.
Het is in onze samen­le­ving
niet van­zelf­spre­kend meer
om gelovig en kerkbe­trok­ken te zijn;
ik vind dat jammer.
Het is wat dat betreft niet meer zo
als negen­tig jaar gele­den.
We zien dan ook te weinig jonge mensen
in vele van onze kerken.
En we leven allemaal in een samen­le­ving
die er anders in staat.
Onze dage­lijkse erva­ringen
in het leven van iedere dag
zijn niet met het geloof verbon­den,
zoals dat vroe­ger was.
De dominante trend in onze samen­le­ving
is niet gelovig en katho­liek.

Toch geraakt

Toch wor­den bijna alle mensen
op bepaalde momenten van hun leven geraakt,
als er bij­voor­beeld verdriet is
of we met bepaalde zaken moeten worstelen;
en velen ervaren dan ook wel
dat er meer is...
En iets van een troost:
dat het leven een doel en een zin heeft,
dat het de moeite waard is
om je te be­zin­nen, te over­we­gen, te bid­den,
dat je daar kracht uit krijgt.
Ik hoop dan maar
dat mensen op zulke momenten
ook de kracht - ik noem het: genade - krijgen
om ver­dere stappen te zetten op die weg.

Een kerk betekent zo veel...

Want het is goed dat U hier samen­komt
om het even stil te laten wor­den,
om God te eren,
de eucha­ris­tie te vieren,
te bid­den, U te be­zin­nen,
uw kin­de­ren te laten dopen en te vormen
en de eerste communie te laten doen,
het sacra­ment van het huwe­lijk te vieren
of een ker­ke­lijke uit­vaart mee te maken,
en zoveel meer...
Een kerk is de plaats
waar we de diepste en meest ingrijpende
gebeur­te­nissen van ons leven mogen vieren
en daarom hebben we er een andere band mee
dan met een ander gebouw.
En hier ook wor­den we geïnspireerd,
gees­te­lijk opgela­den
om het evan­ge­lie zelf te beleven,
het vóór te leven
en door te geven;
en U doet dat hier
onder het patronage
 - voor kerk en school en heel de Schermer -
van de heilige aartsengel Michael.

Engelen

Nu zijn we mis­schien niet allemaal
heel ver­trouwd met de ver­ering van engelen.
Wel wor­den er vele boeken over ge­schre­ven,
want op zich zijn engelen wél populair
en er zijn veel mensen
die engeltjes verzamelen,
of die tot hun engelbe­waar­der bid­den
bij­voor­beeld als ze de weg opgaan :
“Engel van God,
die mijn bewaar­der zijn...”.
Veel mensen gebruiken ook weleens een uitdruk­king
met een engel erin:
als het heel goed smaakt, zeggen we
dat het is of er een engeltje over je tong fietst
(ik doe maar de nette versie).
Als we bewaard zijn ge­ble­ven
voor iets rampzaligs
of als we inge­ge­ven kregen
wat we moeten zeggen of doen,
zeggen we
dat er een engeltje op onze sch­ou­der zat.
En van iemand achter het stuur zeggen we
dat die niet har­der moet rij­den
dan zijn engelbe­waar­der vliegen kan.
Tegen een goed en harte­lijk iemand zeggen we:
“Je bent een engel”.

Engelbe­waar­der

Die gezegdes gaan eigen­lijk allemaal
meer over de engelbe­waar­der,
de engel waar­van Jezus zegt
dat we er allemaal een hebben in de hemel
- een engel die voor ons zorgt -
en waar­van een psalm zegt dat God
aan zijn engel de opdracht heeft gegeven
ons op al onze wegen te bewaren.
Die erva­ring hebben we bijna allemaal
weleens opgedaan:
dat we ineens een inge­ving kregen
of zomaar hel­der wisten
wat we moesten kiezen of doen;
of dat er een hand was die ons tegenhield
en voor een ramp bewaarde;
of dat we het gevoel kregen
dat we gestuurd wer­den
(naar een bepaalde persoon of situatie).

De aartsengel Michaël

Maar de engel die we vandaag vieren,
de heilige Michael,
is een aartsengel en een strij­dengel
en het is de enige engel
die door Joden, Chris­te­nen én Moslims wordt geëerd.
Michael komt in de bijbel vooral naar voren
als er sprake is van de strijd tussen goed en kwaad.
Daar hoor­den we over in de tweede lezing
uit de Open­ba­ring van Johannes (de Apocalyps)
die deze strijd tussen goed en kwaad,
dat gevecht tegen duivelse machten,
beschrijft in schrille kleuren.
De aartsengel Michael wordt aan­ge­roe­pen
als verde­diger in die strijd
die we moeten voeren om christen te zijn,
een aartsengel die ons helpt om te strij­den
en stand te hou­den
tegen beko­ringen om kwaad te doen
of het geloof te verliezen.
“Strijd de goede strijd”(1e lezing).
Vroe­ger werd er aan het eind van iedere Mis
speciaal tot hem gebe­den.

Populair

De aartsengel Michael
heeft altijd veel ver­ering gekend.
Een groep uit ons bisdom is bij­voor­beeld momen­teel
op bede­vaart onder meer naar Monte Gargano
waar de aartsengel Michaël wordt vereerd.
Er zijn vele bede­vaart­plaatsen
ter ere van die engel.
Waarom is Michael zo populair?

Vechten mét de aartsengel

Dat zal er vast mee te maken hebben
dat het leven voor ieder mens
ook een soort strijd is:
we moeten vechten
om de moed niet te laten zakken,
om niet op te geven, door te gaan,
tegen de stroom in te gaan,
het goede te doen;
daarvoor moeten we een gees­te­lijk gevecht leveren.
Het is soms bij­voor­beeld al een hele strijd
om je tong een beetje in bedwang te hou­den.
Een scherpe tong maakt meer kapot
dan je lief is...

Bijna iedere mens heeft zo wel iets
waar­mee hij of zij zal moeten strij­den:
verdriet, een­zaam­heid, kwade gedachten;
ongeduld, té veel irri­ta­tie,
moei­lijk­he­den in de relatie,
hei­dense gedachten
noem het maar op...
De Heer heeft ons geen kalme reis beloofd...
Het staat ergens op een boer­derij:
“Leven is strij­den” of: “leven is strijd”.

De goede strijd

Maar op deze feest­dag van de kerk en van de school
mogen we ons met ver­trouwen te binnen brengen,
dat er één is die met ons strijdt,
dat is de Heer, de goede God
en namens Hem: Sint Michaël:
“Heilige aartsengel Michaël,
verde­dig mij in de strijd”.
Dus: wees niet bang,
blijf vechten, die goede strijd
om een goed mens
en christen te kunnen zijn.

Van harte gefe­li­ci­teerd
met Uw jarige St. Michael­kerk!