Sint Jan zonder processie...
Feestelijke Mis in de Sint Jansbasiliek in Laren
Zondag 21 juni zou de Sint Jansprocessie in Laren zijn uitgetrokken, maar dat mooie gebeuren ging niet door, hoewel het er prachtig weer voor was. De maatregelen genomen vanwege de corona-epidemie stonden zo'n evenement niet toe. In plaats daarvan kwamen de leden van de broederschap van Sint Jan bij elkaar voor een pontificale Mis in de basiliek die werd uitgezonden via de website van de sint Jansprocessie.
Naast de leden van de broederschap was ook de nieuwe burgemeester van Laren, dhr. Nanning Mol, aanwezig. Pastoor J. Vriend concelebreerde en diaken H. Veldhuis assisteerde. Aan het einde van de viering werd het heilig Sacrament uitgesteld en voor de basiliek werd de zegen met het Allerheiligste gegeven.
Homilie
De weg naar binnen
Zomaar, onverwacht
Wat hebben we een rare tijd achter de rug!
Zomaar, onverwacht
werden ons allerlei menselijke zekerheden
uit handen geslagen.
We hadden allemaal
zo onze eigen plannen gemaakt,
we hadden gedacht:
dit gaan we doen en dat,
er waren feesten die we hadden willen vieren,
theaters die we hadden willen bezoeken,
uitstapjes die we hadden willen maken,
we hadden door willen gaan
met onze school, onze studie, ons werk,
maar dat kleine, onzichtbare virus
kreeg overal de hand in.
Een geschenk
Dat maakte dat we ineens gingen beseffen:
mijn zekerheden
zijn zo zeker niet;
het leven dat ik heb geleid
is niet vanzelfsprekend,
ik heb het leven niet in de hand,
ben uiteindelijk niet “in control”,
we leven van wat ons gegeven wordt,
of - voor wie kan leven uit geloof en vertrouwen -:
we leven van genade,
elke dag is een cadeautje,
iedere minuut een geschenk
van de goede God.
Als je het zo kunt beleven
zitten er in wat ons overkomt
vaak toch weer redenen
tot vreugde en dankbaarheid.
Getroffen door het virus...
We hopen natuurlijk
dat we nu de goede kant opgaan
en de tweede uitbraak van het virus
die wordt verwacht,
gematigd en beperkt zal zijn,
want we willen allemaal
ons leven graag weer op kunnen pakken.
We denken op een dag als vandaag
aan alle slachtoffers van het virus:
de overledenen, de zieken,
de mensen die dierbaren hebben verloren
en zelfs geen afscheid konden nemen
of heel beperkt,
de mensen die in moeilijkheden zijn gekomen
met hun bedrijf, hun werk
en zo veel meer.
We denken aan hen allen
in ons gebed vandaag
terwijl we nog in corona-omstandigheden
het feest van Sint Jan moeten vieren.
God is genadig
De geboorte van Sint Jan
- Johannes de Doper -
bracht vreugde in de wereld
en vooral een gevoel van dankbaarheid,
zoals we hebben gehoord in het evangelie:
de vrienden, familie en buren zien
hoe groot de barmhartigheid is van God.
Dat zit al in de naam van Sint Jan,
want Johannes betekent: God is genadig.
Dat grote gevoel van dankbaarheid
wordt dan door vader Zacharias
uitgezongen in een loflied op God.
Niet in controle
In zekere zin hadden deze ouders,
Elisabeth en Zacharias,
meegemaakt wat wij nu meemaken:
de ervaring van het leven niet in de hand te hebben,
dat het anders loopt
dan je had gehoopt of gewenst,
dat gevoel hadden zij ook heel sterk gekend:
zij hadden geen kinderen kunnen krijgen,
hoewel de wens en het verlangen ernaar
sterk bij hen leefde.
Ze moeten het goed hebben gehad, materieel;
vader Zacharias was een priester,
man van aanzien,
maar dat ze geen kinderen konden krijgen
werd in die dagen
als een vloek of een noodlot gezien.
En zo was het leven en het geluk
- al hadden ze het goed -
niet vanzelfsprekend,
waren ze niet in controle.
Het maakt je anders
Wijzelf hebben denk ik gemerkt
dat zo’n ervaring van precariteit
- zoals ze dat noemen -
dat gevoel van onzekerheid,
afhankelijk zijn van wat je krijgt,
je anders maakt:
dat het virus ons
of ons dierbare mensen kan treffen ,
dat ons bestaan niet zeker is,
dat we niet weten hoe het verder gaat,
kan ons natuurlijk onrustig maken,
zenuwachtig en gespannen;
en sommige mensen zullen daarentegen
hun schouders ophalen:
mij raakt het toch niet;
maar het kan ons ook helpen
verdieping te vinden
als we weer meer gaan beseffen:
zó is het leven.
Verdieping
Inderdaad waren en zijn er nogal wat mensen
die -misschien mede door de rust en regelmaat
die de corona-periode met zich meebracht,
minder afleiding, minder prikkels van buitenaf -,
tot meer reflectie zijn gekomen,
tot bezinning, overweging, verdieping en gebed.
We hebben dat zeker kunnen merken
aan de grote belangstelling
voor de vieringen die de kerken hebben uitgezonden
en voor de geestelijke conferenties en overwegingen.
Als alle mensen die de vieringen
via live-stream volgen
straks naar de kerk komen,
zitten onze kerken weer vol!
De weg naar binnen
In ieder geval lijkt me dit
de grote uitnodiging van deze bijzondere tijd:
Laat je niet opslorpen
door een leven vol-gepland
met afleiding en activiteiten,
maar ga een weg naar binnen!
Een andere processie
Bereidt de weg van de Heer!
Het is de grote oproep van Johannes de Doper
die dit jaar centraal staat.
Normaal gesproken zouden we
op deze Sint Jansdag samen
op weg zijn gegaan,
een bedevaart, in processie,
onze pelgrimstocht
met de Heer in ons midden.
We beelden met de Sint Jans-processie uit
wat onze weg is
als mens en als christen:
ga door het leven met God aan je zijde,
neem tijd om te denken, te bidden,
te reflecteren, te bezinnen.
Normaal wordt dat zichtbaar
als we biddend en zingend,
zoals we dat al eeuwen lang doen
door de lanen van Laren trekken.
Nu kan dat niet,
althans niet met zo velen,
maar dat bepaalt ons dit jaar
bij het wezen, bij de kern:
Mens, de eigenlijke weg
die je moet gaan,
is een weg naar binnen;
je komt bij de kern,
bij het doel van je bestaan
bij de zin van je leven,
door die weg naar binnen te gaan,
die weg van overweging, reflectie, bezinning.
Een ander virus...
Wat zou het mooi zijn
als we dat verdiepend aspect
uit deze nare corona-tijd
kunnen overhouden.
Als dát virus ons aansteekt
brengt het ons
geestelijke gezondheid.
Dat geve God!
