Rijk en druk? Het is tijd voor bezinning!

Op retraite in Thorn...

De afgelopen week was ik voor de jaar­lijkse retraite in de Foyer de Charité in Thorn. De Jezuïet pater Gerard Wilkens leidde de retraite die met name voor pries­ters en diakens was bedoeld. De Foyer in ‘het witte stadje’ Thorn is een prach­tige plaats voor be­zin­ning en jaar­lijks vin­den daar heel wat retraites plaats.

Rijkdom en drukte

Het is goed om af en toe alle ac­ti­vi­teiten los te laten om de Heer aan het woord te laten. Want waarom zijn er zoveel mensen in onze tijd niet gelovig? Ze zijn rijk en druk. En rijkdom en over­ma­tige drukte zijn de beste mid­de­len om iemand van God te vervreem­den. Beiden verhin­de­ren een mens om de diepte in te gaan. Ik moet er wel gelijk bij zeggen dat iemand druk kan zijn met een verlangen naar stilte en rijk met een grote onthech­ting. Dan wordt het 'plaatje' weer heel anders!

Plaatsen van be­zin­ning en gebed

Gelukkig zijn er nog heel wat centra in ons land waar je een retraite kunt volgen, alleen of samen met anderen, geleid of met per­soon­lijke be­ge­lei­ding. Een over­zicht daar­van is te vin­den in de Pius-almanak, het jaar­boek van en voor Katho­liek Neder­land dat ieder jaar verschijnt. Één van die plaatsen is het gas­ten­huis van ons Dio­ce­saan Hei­lig­dom in Heiloo (O.L. Vrouw ter Nood), waar gere­geld retraites wor­den aan­ge­bo­den en waar mensen als gast komen logeren om de vie­rin­gen in de bede­vaart­plaats mee te maken, om er gewoon even uit te zijn en vakantie te hou­den in een katho­lie­ke omge­ving of waar mensen voor zich­zelf een of meer dagen van be­zin­ning door­bren­gen. En na­tuur­lijk moeten we ook de kloosters niet vergeten.

Na­tuur­lijk zijn de retraites niet alleen voor pries­ters en diakens. Er zijn ook speciale dagen voor ge­zin­nen, alleenstaan­den, algemene retraites en ga zo maar door. Hope­lijk vindt elk wat wils.

Pries­ter­re­traite

Ik was dit jaar in de gelegen­heid deel te nemen aan de pries­ter­re­traite in Thorn, zoals ik dat wel vaker heb gedaan. Zowel de plaats als de inlei­der zijn me niet onbekend. Mijn aller­eerste stille dag, 48 jaar gele­den, werd al geleid door dezelfde pater Wilkens! Er waren trouwens ook andere gelo­vi­gen welkom, zoals cate­chisten en pas­to­raal werkers of nog anderen, zolang er plaats was.

Ook nu was het weer een goede erva­ring waartoe de inlei­dingen van pater Wilkens, de ambiance van het huis met de Foyer­ge­meen­schap die alles prima ver­zorgd had (reke­ning hou­dend met de Corona-regels), de mooie tuin en omge­ving hebben bij­ge­dragen.