Als je weinig waardering of zelfs tegenwerking ervaart

16e zondag door het jaar A - gebed tegen Corona

We moeten allemaal wel leren omgaan met teleur­stel­lingen; het leven loopt vaak anders dan gedacht of verwacht en soms ervaren we tegen­wer­king, geen waar­de­ring en zien we weinig vrucht. Op deze zon­dag mogen we iets leren van het geduld van God, die de wereld vol ziet staan met onkruid, waarbij de tarwe soms bijna niet meer opvalt (Mt. 13, 24-43).

Corona-virus

Op deze zon­dag hebben we in de ka­the­draal waar ik was voor de Eucha­ris­tie­vie­ring, bij­zon­der gebe­den voor de vele slacht­of­fers van het Corona-virus dat zijn greep op de wereld nog niet heeft verloren. En we hebben gebe­den dat we gespaard zullen blijven voor een nieuwe uitbraak van de pandemie.

Homilie

Gods ver­trouw­vol geduld

Tegen­wer­king

Een van de vervelende en akelige dingen
die we allemaal weleens een keer ervaren
is dat je wordt tegen gewerkt;
dat iemand nooit
iets posi­tiefs en aar­digs heeft te zeggen
over wat je doet
- tenminste niet echt -,
je geen waar­de­ring ervaart
en dat zelfs het goede dat je doet
wordt afgebroken,
nega­tief wordt be­spro­ken
of niet erkend.
Tegen­wer­king,
daar gaat het evan­ge­lie deze zon­dag over.

Zonde van dat goede zaad?

Vorige week hoor­den we in het evan­ge­lie
de parabel van de zaaier
en de kern daar­van was
dat je gewoon overal waar je komt
het goede zaad moet uitzaaien,
ook al komt veel van dat goede zaad
mis­schien niet zo goed terecht:
ondiepe grond, rots bodem, onder de distels
en een gedeelte op de weg.
Nuchter denkend zou je dan kunnen zeggen:
zonde van dat goede zaad,
waarom zou ik dat overal uitzaaien,
het is maar een kleine deel van al dat zaad
dat een goede opbrengst oplevert.

Dat weinige...

Zo is ook de erva­ring die we opdoen
bij heel veel goeds wat we doen
- wat is de opbrengst maar klein
van het vele wat ik doe -
en soms kan dat ons flink ont­moe­di­gen:
wat moet ik ermee?
Heeft het wel zin wat ik doe,
want moet je eens kijken ,
wat komt er van terecht,
het komt allemaal op rots grond terecht!

Heeft het zin?

Dat zaad is
het goede woord wat je probeert te spreken,
al het goede dat je probeert te doen:
dat stukje chris­te­lijke bood­schap
dat je probeert door te geven,
dat beetje evan­ge­lie
dat je probeert vóór te leven,
die opvoe­ding die je hebt mee willen geven.
We doen daarin vaak al weinig,
want we willen niet over­drij­ven,
niet fana­tiek over­ko­men
en dat - dus vaak maar kleine - beetje
wat we dan zaaien
komt vaak ook nog niet eens zo goed terecht.
Wat blijft ervan over?
We kunnen ons dan inder­daad ge­mak­ke­lijk afvragen:
waar heb ik het voor gedaan?
Was dan alles vergeefs?
Er is geen waar­de­ring.

Vorige zon­dag had het evan­ge­lie
dus al alles te doen
met de moede­loze, ont­moe­di­gende gedachten
die bij ons op kunnen komen.
Daar zullen we allemaal weleens mee te maken hebben:
dat we teleur­ge­steld zijn.

Onkruid-zaaiers

Daar komt het evan­ge­lie van deze zon­dag
nog eens bovenop.
Het is niet alleen
dat we vaak weinig erken­ning en waar­de­ring krijgen
voor wat we doen;
ook niet alleen dat het weinig heeft uit­ge­haald,
dat er niet veel vrucht­baar van gebleken is,
we wor­den ook nog eens vaak tegen gewerkt.
Tussen dat weinige goede zaad dat opge­ko­men is,
heeft een vijand volop onkruid gezaaid.
Het is waar, zo gaat het bijna altijd:
iemand doet iets goeds,
een ander verknoeit het,
iemand brengt iets moois tot stand,
zet zich ergens voor in
en dan gebeurt er iets
dat alles weer te niet doet
of toch een groot deel van het goede
dat was gedaan.

Het goede zaad

Jezus spreekt hier vandaag over
in twee parabels die Hij ver­telt.
Er is goed tarwe en er is onkruid in deze wereld,
goed en kwaad.
Dat goede zaad is iets moois
en dat komt uit­ein­delijk van God
die alles geschapen heeft.
De Mensen­zoon
- dat is een aandui­ding voor Jezus -
heeft dat goede zaad over de wereld uitgestrooid
en de vruchten daar­van
zijn alle goede mensen,
zij die het hart op de goede plaats hebben.
Dat onkruid is al het kwaad in de wereld
en dat komt uit­ein­delijk van de duivel,
zegt Jezus vandaag.
De duivel zaait het kwaad en dat wordt het onkruid,
beeld voor het kwaad en de onge­rech­tig­heid in de wereld.

Waarom grijpt Hij niet in?

Het is iets dat mensen zich vaak afvragen:
waarom grijpt God niet in?
Maar God laat het allemaal bestaan en zijn gang gaan
tot op de dag van de oogst,
tot de dag van het oor­deel
op het einde van de wereld.
Goed en kwaad
blijven naast elkaar bestaan in deze wereld.

Onkruid en tarwe in ons­zelf

En het wordt nog iets inge­wik­kel­der,
want we kunnen niet zomaar aan­wij­zen:
die persoon is goed, die ander is de kwade,
die is tarwe en die is onkruid,
want we hebben allemaal
een engeltje en een duiveltje op onze sch­ou­der
en we staan allemaal voor de taak om weerstand te bie­den
aan de verlei­dingen van dat duiveltje
dat ons altijd weer
op onze zwakste plekken weet te raken.
We vallen allemaal wel eens
voor de bekoor­lijke stem van dat duiveltje,
maar ik hoop en bid
dat we daarna toch weer opstaan
en mee­gaan met die engel op onze sch­ou­der.

Het goede fluistert

En we moeten niet bang zijn en niet twijfelen.
Soms kun je door al het onkruid
het tarwe niet meer zien,
toch is het er!
Maar het kwade schreeuwt
en het goede fluistert.
Er zijn echt ook veel mooie dingen
en ook van wat wij zelf hebben uitgezaaid
is wel iets over ge­ble­ven
en het is zelfs niet onmoge­lijk
dat er zelfs tien­tal­len jaren later
vruchten naar boven komen
van iets dat U hebt uitgezaaid.
Iemand was bij­voor­beeld al bijna zeven­tig
toen hij alsnog werd geraakt
door het geloof van zijn ouders
en hun inzet voor de armen.

De kracht van het goede

Maar het kwaad en de rot­tig­heid trekken meer aan­dacht,
het goede groeit vaak in stilte;
en soms zien we lange tijd
geen vruchten van het goede dat we deden,
maar zijn die vruchten er toch wel.
En tel eens op wat wel goed is gegaan,
voorzover U zelf weet
en geloof bovendien in de kracht van het goede,
geloof ook dat er meer gebeurt dan wij kunnen zien.
Geloof in de kracht van God
die met het goede dat wij doen
uit­ein­delijk iets moois zal laten gebeuren.

Het zijn soms heel kleine zaadjes
- zoals dat mosterd­zaadje waar Jezus het ook over heeft -
die we hebben uitgezaaid
en die uit­ein­delijk soms nog vrucht gaan dragen,
als wij de hoop allang hebben opge­ge­ven.

Kortom, laat u nooit ont­moe­di­gen
in het doen van het goede,
in het werken voor ge­rech­tig­heid,
in uw keuze voor Christus,
want er is meer dan U kunt overzien
en er is een Heer die alles ziet en kent en weet
en die er toch nog iets mee kan.
Laat het vele onkruid in de wereld u niet ont­moe­di­gen
om te blijven geloven in de kracht van het goede.
Hou vooral dat voor ogen.

En bid ook af en toe voor wie U tegen­wer­ken,
bid voor wie U ver­volgen.