Het Sint Bonifatiusinstituut komt weer bijeen, op gepaste afstand

Open zijn om de wil van God te doen

Zater­dag 5 sep­tem­ber werd het nieuwe studie­jaar van het Sint Boni­fa­tius­in­sti­tuut geopend met de Eucha­ris­tie­vie­ring in de kapel van de Tilten­berg, door de helft van de stu­den­ten gevolgd in de aula. Want de stu­den­ten komen wel weer fysiek bij elkaar maar met toepas­sing van alle Corona-maat­regelen.En er is een nieuwe spi­ri­tu­aal be­gon­nen.

Nieuwe spi­ri­tu­aal

Pater Jan Stuyt s.J. is de nieuwe spi­ri­tu­aal die br. Bernard Zweers opvolgt, die zich meer zal richten op het ini­tia­tief dat hij in Haar­lem­mer­liede is be­gon­nen: ‘de broe­ders van het stille leven’. Pater Jan Stuyt heeft eer­der gewerkt in Wijk aan Zee en de Krijt­berg en buiten ons bisdom als pastoor-deken van Nijmegen en voor de Jesuit Refugee Service, een dienst aan de vluch­te­lingen. Ik heb hem in mijn studie­tijd in Rome al leren kennen en zijn familie heeft his­to­rische ban­den met het bisdom Haar­lem: de groot­va­der van pater Stuyt heeft als architect De Tilten­berg gebouwd en vele andere kerken (waar­on­der de kerk van de H. Familie in Den Haag waar ik na mijn pries­ter­wij­ding kape­laan was) en werkte met architect Jos Cuijpers aan de ka­the­draal (zie foto). Als U een zwart-wit patroon ziet op de voor­ge­vel van een kerk of gebouw, bij­voor­beeld als een soort dam-bord, is het vast en zeker een kerk van Stuyt.

Corona-maat­regelen en aanmel­dingen

Het aantal nieuwe stu­den­ten (negen) is tot nu toe achter ge­ble­ven bij andere jaren: hier zien we dui­de­lijk de invloed van de vrees voor Corona. Maar wellicht dat er toch nog stu­den­ten bij komen omdat het een mooie oplei­ding is die je in deel­tijd kunt doen en behalve de studie ook een gees­te­lij­ke weg biedt, waardoor je geholpen wordt te groeien in het geloof, met een aanbod van stille dagen, eucha­ris­tie, getij­den­ge­bed en gees­te­lij­ke be­ge­lei­ding. De oplei­ding doet in ieder geval zijn best om in ver­band met de pandemie de ‘ver­keers­stro­men’, de afstan­den, desinfectie-mid­de­len enzo­voorts goed gere­geld te hebben.

De studie

Het instituut biedt een studie aan verbon­den met de Pau­se­lijke La­te­raanse Uni­ver­si­teit die leidt tot bac­ca­lau­reaat en licentiaat in de gods­dienst­we­ten­schap­pen en eigen cer­ti­fi­ca­ten voor de basis­cur­sus (twee jaar) en een minorvariant.

Aanmel­ding kan via de studieprefect drs. J.D.J.T. (Diederik) Wienen, email: dwienen@tilten­berg.org

Hier­on­der de homilie die ik bij de ope­ning van het studie­jaar heb gehou­den, aan­slui­tend bij het evan­ge­lie van de dag (Lc. 6, 1-5).

homilie

Stel jouw visie niet te absoluut

Arrogantie

Arrogantie is een nare trek,
die we vaak tegen komen,
met name wanneer mensen
er vanuit gaan
dat zij zelf alles het beste zien
en het zelf wel weten.
En soms maak je mee
dat mensen vin­den
dat je een zoekende mens moet zijn
en het niet allemaal zo precies moet weten,
eigen­lijk vooral omdat ze vin­den
dat jij niet aan jouw opvat­tingen mag vast­hou­den,
maar meer moet doen wat zij vin­den.
Ook dat is eigen­lijk een vorm van arrogantie.

Niet de minste

Die arrogantie is een gevolg van de hoogmoed,
die in ons mensen aanwe­zig is
als gevolg van de zondeval:
de mens streeft ernaar
de grootste, de hoogste, de eerste te zijn
en anderen moeten voor hem buigen,
hem de eer bewijzen.
Dat is de mens die niet de minste wil zijn.
Tegen­over die mens
staat de Mensen­zoon
die de minste werd
om allen te dienen.

Zij wisten het

Ook Jezus kwam met die arrogante hou­ding
herhaal­de­lijk in aanra­king.
De Fari­zeeën en Schrift­ge­leer­den
stellen zich zo tegen­over Hem op:
zíj weten alles en beoor­de­len ie­der­een;
zíj zullen wel dui­de­lijk maken
waar Jezus het wel of niet goed doet.

Uitwrijven

In het korte evan­ge­lie
dat we vandaag hebben gehoord,
geeft Jezus twee ant­woor­den
op de verma­ning van de Fari­zeeën
die kri­tiek hebben op Jezus’ leer­lin­gen
omdat die op de sabbat aren plukten.
Het punt van de kri­tiek
van deze Fari­zeeën
heeft eigen­lijk niet direct betrek­king
op het plukken,
maar op het uitwrijven van deze aren,
omdat dit door de Fari­zeeën
als werk, als arbeid werd beschouwd,
die op de sabbat­dag verbo­den was.

Absoluut

Wat daarbij opvalt is
hoe absoluut die Fari­zeeën hun in­ter­pre­ta­tie stellen,
hoewel die als zodanig
niet voorkwam in de Tora, de Wet van Mozes,
maar een Rabbijnse uitleg was
van wat als oogsten moest wor­den gezien.
Deze uitleg, hun visie, dat je die han­de­ling
van het uitwrijven van aren
als oogstarbeid moet be­schou­wen,
ook al zijn het er maar een paar,
wordt absoluut gesteld:
“Waarom doet ge iets
dat op sabbat niet mag?”.

Afwe­ging van waar­den

Jezus geeft een twee­vou­dig ant­woord:
Hij ver­wijst naar een ge­schie­de­nis van koning David,
die at van de toonbro­den
die voor de pries­ters zijn bestemd,
omdat zij hon­ger had­den
en er niets anders te eten was.
In bepaalde omstan­dig­he­den
zijn er hogere waar­den
dan een bepaalde in­ter­pre­ta­tie van een sabbatswet,
die voorrang mogen krijgen.
Uit de heilige Schrift zelf
is dui­de­lijk
dat er ruimte is voor een bepaalde afwe­ging
van waar­den
en de mens gaat boven de sabbat.

Het gezag van de Mensen­zoon

De tweede opmer­king
die Jezus hierover maakt
ver­wijst naar Zijn eigen gezag:
“De Mensen­zoon is Heer van de sabbat”.
De Joden ken­den de Mensen­zoon
uit de profetieën van het boek Daniël
uit het Oude Testa­ment,
een hemels wezen en mens tege­lijk
die met macht en heer­lijk­heid verschijnt,
zo werd die mensen­zoon daar geschetst.
Het woord tekent dus hier de groot­heid
en god­de­lijke afkomst van Jezus
als Heer van de sabbat:
Hij heeft het god­de­lijk gezag
om over de sabbatswetten te mogen be­schik­ken.

Bewaar de eenvoud

De kri­tiek aan de Fari­zeeën
is tege­lijk een woord aan ons,
aan mensen van alle tij­den:
bewaar de eenvoud en de open­heid,
de nede­rig­heid om je eigen visie,
je eigen gedachten en meningen
steeds onder­ge­schikt te kunnen maken
aan het woord en de wil van God.
Bewaar de eenvoud om te kunnen buigen.

Het grote geheel

Zonder concreet naar iemand te willen ver­wij­zen,
heb je binnen de Kerk soms mensen, vaak grote mensen,
die moesten ver­werken
dat de Kerk niet de weg ging
die zij zich als ideaal had­den voor­ge­steld
en die dat in feite niet kon­den verdragen.
Zij raakten verzuurd en verbitterd,
omdat hun opvat­tingen, hun gedachten
niet verwer­ke­lijkt wer­den.

Maar je leven is een dienst
aan het grote geheel,
aan Christus en Zijn Kerk.
Het is niet jouw Kerk,
het is niet jouw in­ter­pre­ta­tie,
de Kerk is van de Heer,
van die Mensen­zoon die Heer is.

Vrij­heid

Leef zo dat je de vrij­heid behoudt
om steeds Gods wil te doen,
leef zo dat je lijkt op Christus,
de Mensen­zoon die veel moest lij­den
omdat Hij voor ons
de minste wilde zijn.