Als je het niet meer ziet...

het teken van de ster in het oosten - Openbaring des Heren

De wijzen uit het oosten volg­den een ster. Die ster was wat hen naar Jezus leidde, het Kind van Beth­le­hem. Het zien van de ster vervulde hen met overgrote vreugde, maar op een gegeven moment was die ster wel even weg. Herken­baar voor ons? Soms zien we 'm even niet meer stralen, die ster...

Ik was deze ochtend in de Vredes­kerk voor de Eucha­ris­tie­vie­ring. Ik ben blij en dank­baar dat alles zo goed gere­geld wordt door vrij­wil­li­gers: organi­sa­tie en coördinatie, acolieten, het koor, vrij­wil­li­gers aan de deur, kosters... Wat gewel­dig goed en fijn dat al die mensen er steeds weer zijn om van onze zon­dagse vie­ring iets moois te maken!

HOMILIE - OPENBARING DES HEREN

EN ALS JE STER VERDWENEN IS...?

“Wij zijn geko­men om Hem te aanbid­den”,
zei­den de wijzen uit het Oosten.
Die woor­den her­in­ne­ren ons na­tuur­lijk nu
aan veel dingen die we niet mogen:
reizen, zoals die wijzen deden,
dat zit er nu niet in.
Maar we wor­den nog steeds uit­ge­no­digd
om op gees­te­lij­ke wijze te doen
wat die wijzen deden.

Een kara­vaan...

U moet het zich niet voor­stel­len
alsof drie eenzame mannen
een tocht maakten vanuit het Oosten
om het kind te aanbid­den.
Nee, een kara­vaan trok met hen mee
van mensen en dieren, voedsel en drank
en alles wat nodig was voor de over­nach­tingen.
En het was een pelgrims­tocht:
Deze wijzen waren op weg
om de pas­ge­bo­ren koning te eren,
wiens ster zij had­den gezien.

Dat is nog steeds de uit­no­di­ging aan ons:
Ga een geloofsweg, zoek, verdiep je, sta open,
laat dat de ster zijn die ons leidt
en doe het niet alleen,
maar samen met mensen
met wie je dat geloof kunt delen.

Van verre...

“Drie­ko­nin­gen zagen een sterre...”.
Dat kerst­lied,
dat we dit jaar niet samen mogen zingen, helaas,
nodigt ons uit
om zelf wijze zoekers te wor­den
Zij kwamen van verre
om Jezus te eren.

Open­ba­ring des Heren

Op deze dag vieren we dat de Heer zich­zelf
aan hei­denen - niet joden - bekend heeft gemaakt;
van­daar dat dit feest Open­ba­ring des Heren genoemd wordt.
Jezus werd aan hen bekend gemaakt
als de Messias die moest komen.
Zo’n open­ba­ring van Jezus
vond ook nog plaats
aan het begin van Zijn open­baar leven:
door de Geest die neerdaalde als een duif
toen Jezus gedoopt werd,
door de Vader wiens stem daarbij klonk
en die plech­tig verklaarde dat Jezus Gods Zoon was,
de welbeminde
en ook door het eerste won­der
wat Jezus op de bruiloft van Kana deed,
daartoe uit­ge­no­digd door Maria;
daarbij open­baarde Jezus zich als de Messias
door de gasten een overvloed aan wijn te geven
waardoor Jezus dui­de­lijk maakt
dat de vol­heid van de tijd geko­men was
zo maakte Hij dat aardse bruilofts­feest
tot het fees­te­lijk bruiloftsmaal van de Heer.

Cana, Magi, Baptisma (Kana, Wijzen, Doopsel)

Dat gebeuren van de doop van Jezus
en de bruiloft van Kana,
hoort daarom ook bij deze dag
al horen we daarover vandaag niet in de Mis,
 wel in het brevier, het getij­den­ge­bed,
dat de pries­ters en andere gelo­vi­gen bid­den.
En volgende week zullen we de doop van Jezus
nog apart gedenken.
Toch hoort dat allemaal bij deze dag,
omdat het er vandaag om gaat
dat Jezus wordt bekend gemaakt
als de Zoon van God, de Messias,
die God al lang had beloofd.

Veel oosterse chris­te­nen vieren vandaag
het eigen­lijke kerst­feest
omdat het daarom gaat:
Jezus is geboren voor ons allemaal.
Hij is geko­men voor ie­der­een, voor alle volken,
niemand is uit­ge­slo­ten.
We zijn allemaal uit­ge­no­digd
om gees­te­lijk op pelgrims­tocht te gaan.

Wanneer heb je Zijn ster gezien?

“Wij hebben zijn ster in het oosten gezien”
verklaren deze wijzen.
Dat was het moment
waarop zij gees­te­lijk betrokken raakten
bij dit pas­ge­bo­ren Kind.
Wij hebben die ster gezien
toen wij tot een per­soon­lijk geloof geko­men zijn,
een per­soon­lijke relatie met de Heer.
Op een dag als deze is het dus niet zo gek
daar even aan terug te denken:
hoe is de Heer in uw leven geko­men.
Wanneer ben je Zijn ster gaan zien?
Mis­schien was U nog jong
en bent U opgegroeid met God aan Uw zijde,
was Hij er eigen­lijk altijd bij;
mis­schien was uw eerste erva­ring van Gods aanwe­zig­heid
verbon­den met een bij­zon­der gebeuren
dat U diep heeft geraakt,
of kwam het door een radicale ver­an­de­ring
in uw leven;
soms ont­moe­ten mensen God juist
bij pijn en verdriet om een groot gemis.
Maar wat er ook is geweest
en hoe het ook is gegaan,
laten we Hem vandaag bedanken
dat Hij ons Zijn ster liet zien,
een licht deed opgaan.

Geen ster meer te zien

Toen de wijze mannen in de stad Jerusalem kwamen
verloren zij de ster uit het oog.
Zij zagen die niet meer,
het was donker
of er was te veel ander licht
waardoor de ster verbleekte.
Zij moesten dus navraag gaan doen.
Dat heeft hen geholpen om ver­der te gaan
en de ster opnieuw te ont­dek­ken
en zo kwamen zij uit
bij de plaats waar Jezus was geboren.

Ook dat is voor ons niet heel anders.
Er zijn tij­den in ons leven
dat we het niet meer zo zien
dat het licht en de kracht van het geloof
is ver­duis­terd.

Woes­tijn

Onze per­soon­lijke relatie met Jezus
kan vervagen
door vele oor­zaken.
Soms is het de Heer zelf
die ons naar de woes­tijn leidt,
ons op de proef stelt.
Je merkt niets van God,
je voelt Zijn aanwe­zig­heid niet,
Hij lijkt dan ver weg,
terwijl Hij in dat duister
eigen­lijk heel dicht bij je is.
Dan gaat het erom
vol te hou­den en door te gaan,
niet af te haken,
maar blind te ver­trouwen
dat het weer goed komt.
De volhar­ding maakt je sterker,
je groeit er gees­te­lijk door.

En soms kan gees­te­lij­ke be­ge­lei­ding,
raad en advies
- nee, niet die van Herodes! -
een steun zijn in donkere tij­den.

Zonde

Na­tuur­lijk kan de ster ook ver­dwij­nen,
Gods aanwe­zig­heid verflauwen en ver­dampen
door de keuzes die we zelf maken.
Dat gebeurt niet zozeer
door de fouten die we maken,
door de zon­den die we doen,
want we zijn en blijven zwakke mensen,
maar wel wanneer we kiezen tegen God
en de fouten niet meer als fouten willen zien.
Hoeveel liefde kreeg die zondares niet van Jezus?
Maar de Fari­zeeën had­den hun hart verhard,
daar kwam Jezus niet meer binnen.

Zoek en vraag

De uit­no­di­ging van deze dag is dus:
wees als een wijze uit het oosten.
Stel je open, ga op zoek;
en als het even niet meer gaat,
je ster verdwenen is,
loop dan niet weg
maar zoek en vraag,
je zult Hem vin­den.

Vreugde

“Op het zien van de ster
wer­den zij vervuld van overgrote vreugde”.
Laten we bid­dend vragen
om die vreugde
van die weer te mogen zien,
die ster, Zijn te­gen­woor­dig­heid

De vreugde die de Heer ons geeft
is onze kracht.