Zaaien, bemesten en geloven in Goddelijke groeikracht

11e zondag door het jaar B

De preek­stoel in onze ka­the­draal is qua ontwerp geïnpireerd door de parabels van Jezus over het zaad en de zaaier, in het bij­zon­der die over het mosterd­zaadje en de groei­kracht van het zaad (Mc. 4, 26-34). Dat evan­ge­lie werd deze zon­dag gelezen en de preek­stoel toont de rijke vruchten; maar niet alles valt even goed...

Deze zon­dag was ik in de ka­the­draal voor de heilige Eucha­ris­tie. Hier­on­der vindt U de preek en de voor­bede. De vie­ring is nog te volgen op Ka­the­draal TV.

Homilie

We kunnen alleen de voor­waar­den scheppen....

Teleur­stel­ling

Ik denk dat we allemaal weleens
teleur­ge­steld zijn geweest
in hoe mensen zich ont­wik­kel­den,
zeker als het gaat
om kin­de­ren of dier­ba­re naasten.
Je had gehoopt
dat ze iets zou­den bereiken,
dat ze het geloof zou­den bewaren,
dat ze ergens voor zou­den zorgen
enzo­voorts,
maar dat is niet gelukt.
Dat kan voor ons
tot een heel per­soon­lijke teleur­stel­ling wor­den,
zeker als we er zelf veel voor hebben gedaan
om het te laten wor­den
tot wat we hoopten
en het toch niet gelukt is.

Dat geldt bij­voor­beeld voor ons geloof:
je hoopt dat vooral degenen die je dier­baar zijn
de waar­den en het fun­dament zullen over­ne­men
waar­van je overtuigd bent
dat die er echt toe doen,
die wer­ke­lijk be­lang­rijk zijn.

Soms gaat het anders...

Maar het gaat soms anders.
Toch weet je soms ook weer niet
hoe het ver­der gaat.
Een heel gelo­vi­ge Oma
beleefde haar geloof heel open
en had haar klein­kin­de­ren lief
die niet ker­ke­lijk wer­den opgevoed.
Maar ze waren wel geïnspireerd door hun Oma
en die had toch een zaadje in hun hart gelegd!

In­span­ning en re­sul­taat

“Het gaat met het Rijk Gods
als een man die zijn land bezaait”,
hebben we zojuist gehoord.
Daar­mee is tege­lijk al veel gezegd:
we moeten zaaien,
het goede zaad uitstrooien.
We weten ook uit andere gelijkenissen van Jezus
dat dit zaad niet altijd goed terecht komt.
Maar je moet je best doen
om dat goede zaad te blijven zaaien
en je niet laten ont­moe­di­gen
door een bepaald gebrek aan succes.
Soms zit het mee, soms zit het tegen.
We hebben het re­sul­taat niet in de hand.

Dat re­sul­taat is uit­ein­delijk
een gave van de Geest van God,
het is genade.
Ook daarom is het goed
dat we af en toe tegen­val­lers hebben,
dat we met iets niet zo goed slagen;
dat is goed om te blijven beseffen:
het is niet aan mij wat er uit komt,
het re­sul­taat is een gave,
dat ligt niet of niet alleen aan mijn ver­diensten;
wij kunnen ons best doen,
maar het zaadje moet goed vallen
en het is en blijft een gave,
een genade.

"Hij weet niet hoe..."

Jezus drukt dat uit
door het beeld van de zaaier
die gewoon zijn leven leeft,
maar ook als hij slaapt,
groeit dat zaad,
“hij weet niet hoe”.
Zo is het met alle
mooie en diepe dingen in het leven,
zeker ook met het geloof.
Hoe komt het dat het groeit?
Hoe komt het
dat het hart van de een
wel geraakt is
en dat van de ander niet?
Dat weten we niet,
want het groeit zon­der dat we daar
een vin­ger op kunnen leggen.
Hoe kan het dat het geloof
zo’n kracht wordt
in het leven van som­mi­ge mensen?
Uit­ein­de­lijk is dat een geheim
en het proces van de uit­wer­king van de genade.

Voor­waar­den­scheppend beleid

Na­tuur­lijk voert de goede zaaier
wel een voor­waar­den­scheppend beleid:
als hij de grond niet bemest
en van water voorziet,
wordt het zeker niets.
Zo kan een eige­naar van een bedrijf
die zich niet inzet voor dat bedrijf,
niet ver­baasd staan als zijn zaak instort.
Hij moet wel zijn best doen,
anders gaat het meestal niet,
het komt maar zel­den aangewaaid,
maar zijn inzet is niet altijd een garantie:
ineens kan er een pandemie komen, bij­voor­beeld,
of er kan iets anders gebeuren.

Het belang van wat we mee­ge­ven

Zo is het ook met het door­ge­ven van het geloof
en met alle mooie en goede dingen
die we van huis uit hope­lijk mee­krij­gen:
wat we meekregen
was te danken
aan voor­waar­den­scheppend beleid!
De genade moet erbij komen,
anders gaat het niet.
Maar wat we mee­ge­ven
en wat we aan kansen bie­den
om mooie geloofs­er­va­ringen op te doen,
is wel heel be­lang­rijk,
al zijn er gelukkig ook jon­ge­ren
die vanuit een niet-gelo­vi­ge ach­ter­grond
toch Gods genade ervaren
en groeien in geloof.
Maar hoe dan ook:
de steun van anderen om je heen
is altijd erg be­lang­rijk:
“Een christen alleen is in gevaar”,
zei ooit een kar­di­naal.

Verstikkend

Maar stel dat de boer
hele dagen over dat plantje hangt
om te kijken hoe het zich ontwikkelt,
of er al een blaadje of een besje groeit,
dan gaat het ook niet goed.
Die aan­dacht is verstikkend.
Hij werpt een schaduw over het plantje
en zit de zon en regen maar in de weg.
Ook moet die boer niet aan het plantje trekken,
anders trekt hij het plantje nog kapot:
het moet uit zich­zelf kunnen groeien!

De boven-natuur moet z'n werk doen

Precies zo gaat het
met de weg van het geloof
en met alle be­lang­rijke dingen in het leven:
we moeten ruimte en kans krijgen
om te kunnen groeien.

Goede grond, bemes­ting, aan­dacht
zijn essentieel voor het groei­pro­ces,
maar ver­der
moet de natuur zijn werk doen.
En zo is het ook in het geloof:
gebed en gesprek,
het bie­den van een gelovig milieu,
de kans om geloofs­er­va­ringen op te doen,
zijn van het grootste belang,
maar ver­der moet ook
de genade kansen krijgen,
de boven-natuur moet zijn werk doen,
want iedere mens
heeft een eigen weg met God.

Geloof is iets per­soon­lijks
én heeft ge­meen­schap nodig, tege­lijker­tijd.

Laten we zaaien,
laten we bemesten
en laten we blijven geloven
in de God­de­lijke groei­kracht!

GEBED VAN DE GELOVIGEN (VOORBEDE)

Bidden we tot de Heer, dat hij het geloof, de liefde en de hoop zal schenken aan ieder mens.

1. Laten we bid­den om zaaiers van het woord van God: dat God paus Fran­cis­cus, de her­ders van de Kerk en alle gelo­vi­gen die zich inzetten voor de missie van onze kerk, de creativi­teit schenkt en de woor­den ingeeft om de goede bood­schap van het evan­ge­lie in onze tijd getrouw door te kunnen geven. Laat ons bid­den.

2. Laten we bid­den voor ouders en opvoe­ders, dat zij tijd zullen vin­den om hun kin­de­ren te be­ge­lei­den en dat zij de gaven van de Geest zullen ont­van­gen om hen te in­spi­re­ren; dat zij ook het geduld zullen bezitten en niet wanhopen als hun kin­de­ren min­der goede wegen gaan; en bid­den we dat zij altijd door het gebed met hun kin­de­ren verbon­den blijven. Laat ons bid­den

3. Laten we ook bid­den voor alle mensen die in een sector werk­zaam zijn die door de Corona-pandemie veel heeft gele­den; bid­den we voor alle mensen die ziek zijn door het virus, ook in de lan­den waar het virus nu nog flink tekeer gaat; laten we bid­den dat ook de armere lan­den snel geholpen zullen wor­den met goede vaccins; en bid­den we dat we nu inder­daad naar het einde van de pandemie mogen gaan. Laat ons bid­den.

4. Tenslotte willen we ook Gods zegen vragen voor onze families, voor al onze dier­ba­ren en voor ons­zelf. Dat de Heer ons goede moed zal geven en ons met zijn genade helpen zal om trouw te blijven, met ver­trouwen door te gaan. Speciaal bid­den we voor wie in crisis verkeren of ziek zijn. Laat ons bid­den.

Hemelse Vader, help ons om het goede zaad overal uit te strooien en te ver­trouwen dat dit vrucht zal dragen ook als wij die vruchten niet meteen zien.

Help ons alles en ie­der­een toe te ver­trouwen aan uw va­der­lijke zorg. Dat vragen wij U door Christus onze Heer