Als je wordt buitengesloten....

Wereldmissiedag

Op wereld­mis­sie­dag was ik in de ka­the­draal voor de Eucha­ris­tie­vie­ring. Bij­zon­dere aan­dacht is gevraagd voor het werk van Missio, de pau­se­lijke missie­werken. Dit jaar staat Guinee centraal. Het gaat erom dat mensen in ont­wik­ke­lings­lan­den ook mee kunnen doen, er zorg en aan­dacht voor hen is vanuit de Kerk. In het evan­ge­lie ontmoetten we nog iemand die buiten­ge­slo­ten was: Bartimeüs.

Als je er niet bij hoort...

homilie

DERTIGSTE ZONDAG DOOR HET JAAR B - Ka­the­draal

Aan de kant

Bartimeüs zit aan de kant.
Let­ter­lijk, want hij zit langs de kant van de weg,
maar ook in die andere bete­ke­nis van het woord:
hij zit aan de kant
want hij hoort er niet bij.
Dat blijkt maar al te dui­de­lijk
uit de manier waarop de mensen hem bejegenen:
hij moet zwijgen, stil zijn,
zijn probleem mag het feest niet bederven,
het moet wel leuk blijven.

Blind

Er zijn vele oor­zaken te noemen
waarom mensen er niet bij horen.
In het evan­ge­lie is het van­wege een handicap:
Bartimeüs is blind,
hij kan niet meedoen
en niemand spant zich in
om hem erbij te betrekken,
om hem te laten merken dat hij er wél bij hoort.

Niet dat de mensen met hem
over zijn handicap had­den moeten beginnen,
daar zat Bartimeüs vermoe­de­lijk niet op te wachten;
maar harte­lijke belang­stel­ling,
hem erbij betrekken
zodat hij niet het gevoel had gehad
dat hij niet mee mocht doen,
dat hij uit­ge­slo­ten was,
dat had hem zeker goed gedaan.

Buiten­ge­slo­ten

Er kunnen tal van redenen zijn
waarom mensen zich uit­ge­slo­ten voelen,
er niet zo bij mogen horen.

Iemand die ongeneeslijk kanker had
en een wan­de­lingetje maakt,
zag hoe een bekende hem in de gaten kreeg;
hij zag in de verte hoe die bekende
schich­tig rea­geerde
en een zij­straat in schoot.
Ik denk dat die bekende zo deed
omdat hij er niet goed raad mee wist
en de ont­moe­ting daarom liever uit de weg ging.
Toch had hij maar gewoon hoeven vragen
hoe de zieke het maakte
en hoeven luis­te­ren.

Er kunnen tal­loze redenen zijn
waarom iemand aan de kant staat.
Wie arm is raakt kennissen en vrien­den kwijt,
vaak gewoon al omdat er geld nodig is
om iemand te ont­van­gen of uit te gaan.
Armoede isoleert.

Guinee

Mensen in ont­wik­ke­lings­lan­den
staan zo vaak aan de kant,
zoals de mensen in Guinee
voor wie we op deze Wereld­mis­sie­dag
bij­zon­dere aan­dacht vragen
en hope­lijk een goede bijdrage van U
voor het werk van de Kerk daar,
met name voor de zusters die zorgen voor onder­wijs
en opvang van wees­kin­de­ren
en voor het pas­to­rale werk van de Kerk.

Niet de enige

Er zijn kin­de­ren die wor­den gepest
of die niet wor­den gekozen in de gymles,
er zijn mensen
die niet zo populair zijn als anderen,
die zich anders voelen,
zich als min­der be­schou­wen dan anderen,
enzo­voorts.
Er zijn veel mensen die niet wor­den geac­cep­teerd
of dat zo ervaren.
Wie zich altijd min­der voelt en buiten­ge­slo­ten:
je bent niet de enige
en... je bent niet alleen...!

Er zijn nu eenmaal heel veel mensen
die zich aan de kant voelen staan,
aan wie wordt voorbij gegaan
en mis­schien hebben we die erva­ring
allemaal weleens;
die zijn als Bartimeüs.

Ieder mens heeft zijn eigen rug­zakje,
soms wat kleiner, soms wat groter,
waardoor die zich aan de kant
kan voelen staan.

Belang­stel­ling

Het evan­ge­lie van deze zon­dag
laat ons Jezus zien
die aan­dacht heeft en liefde
voor die blinde langs de weg
aan wie ie­der­een voorbij gaat.

Dat veran­dert het leven van die blinde.
Het ein­digt ermee
dat hij meegaat met de groep van jezus,
hij is opgeno­men in hun ge­meen­schap.

Dat is de bood­schap voor ie­der­een
die zich beperkt voelt en niet gekend,
niet ge­waar­deerd:
God gaat niet aan je voorbij,
Hij heeft zorg voor je,
Jezus Christus heeft belang­stel­ling voor je
en onvoor­waar­de­lijke liefde­volle aan­dacht.

Roep hem eens hier...

Veel groepen in onze samen­le­ving
hebben gestre­den of strij­den
voor erken­ning en aanvaar­ding, gelijkbe­rechti­ging.

Maar het aller­be­langrijkste en mooiste is toch wel
dat we over ons die woor­den mogen horen
die over Bartimeüs wer­den gezegd:
“Roep hem eens hier”,
roep haar eens hier.
Jezus riep die blinde man in het mid­den,
Hij plaatste hem centraal,
niemand kon meer om hem heen,
hij wordt erkend en aanvaard.

Wat doe je dan?

Waar moeten we heen met onze kleine gevoelens,
die van niet mee te tellen,
er niet bij te horen?

Wat Bartimeüs doet is dit:
Hij blijft bid­den,
zijn gebed is een schreeuw om aan­dacht en verho­ring;
Hij laat zich niet ont­moe­di­gen;
de negatieve reactie van andere mensen
maakt hem alleen vast­hou­den­der
in zijn gebed.
En als Jezus hem roept,
werpt hij zijn man­tel af:
die man­tel is wat hij heeft
om zich­zelf te be­scher­men tegen de kou.
Hij stelt zijn hoop dus niet
op zijn eigen bezit of zijn zelfred­zaam­heid, nee!

Wat brengt je red­ding?

Uit dit alles spreekt
volhar­ding in het ver­trouwen op de Heer.
Hij gaat door,
laat zich niet van de wijs brengen,
hij is standvas­tig en stabiel,
al is hij blind - mis­schien al heel lang -
en al moet hij bedelen.
En als hij zijn grote wens
- staande voor Jezus -
tot uiting brengt:
dat hij mag kunnen zien,
is dit het wat hem uit­komst brengt:
“Ga, uw geloof heeft U genezen”,
zegt onze vertaling;
andere ver­ta­lin­gen zeggen
- en dat kan zeker zo goed -:
“Je ver­trouwen heeft je red­ding gebracht”.
Dat ver­trouwen, dwars tegen alles in,
dat was zijn red­ding.

Zo is het, ook voor ons:
je ver­trouwen zal je red­ding brengen,
niet je wanhoop, niet je bezit en niet je eigen kracht,
we zijn maar beperkte en ein­dige mensen.

Samen op weg

Als Bartimeüs is genezen
sluit hij zich dus bij Jezus aan op zijn tocht.
Dat is een tocht van geloof en ver­trouwen
en tege­lijk een weg
van omzien naar de naasten,
aan­dacht hebben voor wie niet mee­telt
en aan de kant zit,
zoals Jezus zelf dat had gedaan en zou doen.

Vertrouwen en naasten­liefde,
vooral voor de mensen aan de kant...

Gebed van de gelo­vi­gen (voor­bede)

Laten we bid­den tot de Heer, die naar ons mensen omziet :

Wereld­mis­sie­dag

1. laten we vandaag op deze Wereld­mis­sie­dag bid­den om zegen over het werk van de kerk in de ont­wik­ke­lings­lan­den, waarbij dit jaar het pas­to­rale werk in Guinee bij­zon­der in de aan­dacht staat. Laten we bid­den dat onze bijdrage een goede steun mag zijn voor het werk van de zusters voor scholing en de opvang van wees­kin­de­ren. Laat ons bid­den

Soli­da­ri­teit

2. laten we bid­den dat onze rijke samen­le­ving open zal blijven staan voor de mensen die aan de kant staan, met name de mensen in arme lan­den. Dat we ons bewust blijven van onze opdracht tot naasten­liefde en soli­da­ri­teit. Laat ons bid­den.

De kerk

3. We bid­den ook om zegen over onze paus, de bis­schop­pen, pries­ters en allen die zich inzetten voor het pas­to­rale werk; dat de heilige Geest hen zal lei­den en zij door woord en daad getuigen van hun christen zijn. Laat ons bid­den.

Voor wie aan de kant staan...

4. Laten we bid­den voor alle mensen die niet in tel zijn en aan de kant staan: armen, mensen op wie wordt neergekeken, mensen met een handicap. Bidden we dat er aan­dacht mag zijn voor hen en zij zich uit­ge­no­digd voelen om te participeren in kerk en samen­le­ving en dat zij ook het ver­trouwen zullen hebben dat zij voor God wel dege­lijk volle­dig mee­tellen. Laat ons bid­den.

Slot­ge­bed

B. Barm­har­tige God, zie neer op Uw kerk en uw wereld op deze wereld­mis­sie­dag. Versterk het gevoel van ver­bon­den­heid onder alle mensen en in de we­reld­wijde kerk, want deze wereld is ons gemeen­schap­pe­lijk huis en wij zijn allen kin­de­ren van U die leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen.