Hier ben ik, Heer, zend mij!

diakenwijding br. Joachim Oude Vrielink ofm

Zater­dag 27 no­vem­ber, laatste dag van het li­tur­gisch jaar, mocht ik br. Joachim Oude Vrielink ofm tot diaken wij­den in de Sint Nicolaas­basi­liek in Am­ster­dam. Br. Joachim die in het klooster Alverna aan de Derkin­de­ren­straat in Am­ster­dam woont, is bij­zon­der verbon­den met de basiliek waar hij ook participeert in de schola cantorum Am­ster­dam die in de wij­dings­plech­tig­heid zong.

Vele mede­broe­ders waren in de kerk aanwe­zig, de provinciaal, Theo van Adrichem en de gardiaan con­ce­le­breer­den, evenals Paulus Tilma, een studie­ge­noot van de wij­de­ling en na­tuur­lijk waren er fami­lie­le­den, vrien­den en belang­stel­len­den. Diaken Rob Polet assis­teerde. Verder was de vie­ring om die van­wege de Corona-regels tame­lijk beperkt te hou­den, in het bisdom niet breed bekend gemaakt, maar het was een heel fees­te­lij­ke Gre­go­ri­aans gezongen Eucha­ris­tie, die door pastoor drs. Eric Fennis als ervaren ceremonia­ris, in goede banen werd geleid.

Br. Joachim zal de dag na de wij­ding voor tee maan­den naar Syrië ver­trek­ken en de mede­broe­der die pastoor is in de pa­ro­chie waar hij gaat helpen, was bij de wij­ding aanwe­zig. Aan het einde van de Mis werd ge­col­lec­teerd voor de sociale ini­tia­tie­ven die vanuit de pa­ro­chie daar wor­den geno­men voor de mensen die getroffen zijn door de oorlog.

De wij­dings­plech­tig­heid is nog te volgen via het tv-kanaal van de basiliek:

za 27 nov. HEILIGE MIS + Diaken­wij­ding. 12:30 uur - YouTube

HOMILIE

Groter dan wij­zelf

Verschrik­kingen

De laatste week van het li­tur­gisch jaar
- deze dag is als een ker­ke­lijke oud­jaars­dag te zien -
wor­den we veel­vul­dig gecon­fron­teerd
met de verschrik­kingen van de eind­tijd,
en de ver­gan­ke­lijk­heid van ons bestaan.
ook vandaag kwam dat aan de orde.
Het zijn dan ook gewoon
de lezingen van deze dag
die we hebben gehoord.
Had de wij­de­ling
geen andere lezingen mogen uitkiezen?
Ja zeker, dat had gekund,
maar eer­lijk gezegd
vind ik het iets moois hebben
dat hij gewoon
het woord van God geno­men heeft,
dat de li­tur­gie ons op deze dag voorhoudt.

Je gaat er niet zelf over

Het heeft ook iets goeds
om niet zelf uit te kiezen
wat de Heer tegen je gaat zeggen,
want zo is ook ons leven en zo is roe­ping:

je gaat er niet zelf over, tenminste niet primair:
uit­ein­delijk gaat het er niet zozeer om
wat je graag wilt wor­den,
maar wat ons gegeven wordt;
dus, stel je maar open
voor wat van Boven komt,
voor de weg die de Heer je wil wijzen.
We zou­den de keuze voor de lezingen van de dag
als een uitdruk­king ervan kunnen zien
dat wij als gelo­vi­gen ons nederig invoegen
in de traditie en in het Woord van God,
in wat groter is dan wij­zelf,
in wat op ons toe komt.
Die eenvoud, een inner­lijk weten dat alles ons gegeven is,
dat altijd meer wáár is dat iets
- wat dan ook - ons gegeven is
meer dan dat wij zelf iets hebben gedaan of gemaakt
of tot stand gebracht,
die over­tui­ging is een kenmerk van de ware gelo­vi­ge.

Thuis in Lonneker

Die weg is voor jou, beste broe­der Joachim,
be­gon­nen in de sfeer van het gezin en de pa­ro­chie.
Thuis in Lonneker, in het gemengd agra­risch familie­bedrijf
“Ada hoeve”, heb je een bepaalde manier
van omgaan met de natuur mee­ge­kre­gen,
een staan in Gods schep­ping
en - als ik dat zo zeggen mag -
een basis-besef van dat we dank­baar en nederig
ingevoegd zijn in iets groters,
in het geheel van de gaven van God die ons omringen.
Zo heeft de Heer je Zijn aanwe­zig­heid
al vroeg leren kennen en aanvoelen.
Dit gezin en agra­risch bedrijf zijn daarom
een be­lang­rijke schakel geweest.
Op deze dag zijn we dank­baar
dat die erva­ring je gegeven is.

“Prijs en zegen mijn Heer,
en dank en dien Hem in grote nede­rig­heid”
(Zonne­lied van Fran­cis­cus).

Levens­er­va­ring

Met deze wijze van staan in het leven en in de schep­ping
was ook de grond­slag gelegd voor je roe­ping,
al zou het nog heel wat jaren duren
voordat je de stap
naar de broe­der­schap van de orde zou zetten.
Maar de Heer was met je bezig:
toen de basis werd gelegd voor een gods­diens­tig leven,
als kind, als mis­die­naar, in het gezin en de pa­ro­chie
en later ook toen je levens­er­va­ringen hebt opgedaan
als laboratorium analist en bij het kanker-onder­zoek in het LUMC,
was Hij het die je soms bijna ongemerkt
heeft geleid naar een nieuwe weg.
Deze wij­dings-dag is zeker een dag
waarop we dank­baar mogen erkennen
dat de goede God het allemaal heeft geleid
en je in Leiden bracht,
waar je de Fran­cis­ca­nen leerde kennen
en de waarde van ge­meen­schapsleven
voor het beleven van je roe­ping.
In onze levensweg laat de hand van God zich zien
en wat een vreugde is het
als we die mogen herkennen.

Eerst de toe­wij­ding

Je de­fi­ni­tieve bin­ding aan de broe­der­schap,
aan de orde van de Fran­cis­caanse Minder­broe­ders,
door de gelofte van armoede, zuiver­heid en ge­hoor­zaam­heid,
ging vooraf aan deze de­fi­ni­tieve stap van heden,
van het ont­van­gen van de eerste graad
van het wij­dings­sa­cra­ment, het diaconaat.
Deze volgorde drukt heel goed uit
wat voor iedere wij­de­ling geldt,
name­lijk dat de wij­dingsgenade die wordt ont­van­gen
geen positie of status inhoudt,
maar een “zijn” en een missie
die wor­den gegeven
op basis van onze toe­wij­ding aan onze Schepper en Ver­los­ser.
Je wilt van Hem zijn, dat is het leven dat je leeft
en dat is tevens de eerste roe­ping en missie
die aan het diaconaat is verbon­den.

Wijdings­ge­bed

Dat wordt heel mooi uitgedrukt in het wij­dings­ge­bed
waar­mee de diaken­wij­ding wordt gegeven:
“Laat zijn leven over­vloe­dig
de evan­ge­lische deugd­zaam­heid uitstralen,
ongeveinsde liefde,
zorg­zaam­heid voor zieken en armen,
gezag in be­schei­den­heid,
de zuiver­heid van de onschuld
en het onder­hou­den van de gees­te­lij­ke levensor­dening”,
zullen we straks horen,
terwijl in dat gebed na­tuur­lijk ook
de geest van dienst­baar­heid,
zo eigen aan het diaconaat,
wordt genoemd.

Zo komen de toeleg op het evan­ge­lie
en de geloften die je eer­der hebt afgelegd,
hier weer terug.

Graag bid ik voor je, broe­der Joachim,
dat heel je diaconaat en straks je pries­ter­schap
mogen voort­vloei­en
uit die toe­wij­ding aan de Heer
die je in de geloften hebt uit­ge­spro­ken.

Talenten en beschik­baar­heid

Je missie als Fran­cis­caan en als diaken en pries­ter
zal na­tuur­lijk aan de ene kant ge­ken­merkt wor­den
door de spe­ci­fie­ke in­te­res­ses en talenten
die God je heeft gegeven.
Zo heb je je bij­zon­der toe­ge­legd
op de li­tur­gie en het Gre­go­ri­aans
en heb je op het vlak van de li­tur­gie
al enkele mooie publi­ca­ties het licht doen zien.
Aan de andere kant zal je missie
door beschik­baar­heid ge­ken­merkt zijn:
“Hier ben ik, Heer, zend mij”,
ik ben bereid, ik ga waar U mij zendt;
ook hierin word je een weg gewezen.
Zo vertrek je morgen al naar Syrië en Libanon
om daar enkele maan­den erva­ring op te doen.

Voor Jezus Christus

Van harte wens ik je steeds weer de bereid­heid toe
om achter je te laten en de wegen te gaan
die de Heer je vanuit de orde zal wijzen,.
“Niets zoeken, niets wei­geren” was hierin
het levens­mot­to van paus Johannes XXIII.
Of, zoals het evan­ge­lie het jou en ons allen
vandaag voorhoudt:
Wees waak­zaam, ga niet voor de wereld,
ga voor Jezus Christus,
want niets is nog van belang
als je doet en wilt en zegt
wat stand kan hou­den
voor het aange­zicht
van de Mensen­zoon.