Vaak zijn we te druk....

Goede Vrijdag

We moeten veel, er wordt vaak veel van mensen gevraagd. De Heer hangt aan het kruis en kan niets... Toch gebeurt daar iets groots. Wat heeft dat ons te zeggen?

Homilie

Onmacht? Te druk?

Druk...

Wij zijn vaak druk.
Een van de grote moei­lijk­he­den en vragen
van ge­zin­nen in onze tijd in ons land is
hoe ze alles moeten combineren:
werk van beide ouders,
de hobby’s van de kin­de­ren,
het huis­hou­den, man­tel­zorg,
contact met groot­ou­ders en familie
en al hun ver­plich­tingen.
We leven in een tijd
waarin er voor veel mensen
weinig tijd is voor anderen,
weinig tijd voor re­flec­tie en rust
en dus ook voor gebed en medi­ta­tie.
Mensen kunnen er soms weinig aan doen
dat hun pro­gram­ma zo vol is:
er moet zoveel.

Niets doen

Op deze Goede Vrij­dag
wor­den we ermee gecon­fron­teerd
dat het be­lang­rijk­ste
dat er in heel de mensenge­schie­de­nis
heeft plaats­ge­von­den,
bewerkt is
door juist niets te doen.
Onze Heer Jezus Christus
heeft ons verlost
door te lij­den,
door te sterven,
door te onder­gaan,
niet door iets bij­zon­ders te doen.
Zijn han­den en voeten
waren zelfs vast­ge­spij­kerd.
Hij kón niets doen.
Het is een situatie van absolute
men­se­lijke onmacht,
die van Jezus aan het kruis.

Geen mensen­werk

Dat maakt ons des te meer dui­de­lijk
dat het grote werk dat hier wordt verricht,
het werk van onze verlos­sing,
geen mensen­werk is,
maar een God­de­lijke daad:
het is God zelf die dit bewerkt,
niet een mens.
Onze verlos­sing gebeurt hier
omdat die lij­dende, ster­ven­de mens aan het kruis
tege­lijk vol­ko­men met de Godheid verenigd is.
Geen knappe men­se­lijke pres­ta­tie,
geen geniaal bedacht plan,
geen men­se­lijk-slimme bestuur­lijke zet
hebben dit bewerkt,
maar overgave, laten gebeuren
en iets dat ons vol­ko­men overstijgt:
het liefde­vol plan
van de eeuwige God en Vader.

Hard lopen of stil staan?

Dit heeft ook ons iets te ver­tellen
over wat wer­ke­lijk be­lang­rijk is in het leven.
We kunnen hard lopen,
maar overal aan voorbij lopen;
het is be­lang­rijk om stil te staan
en ook niet aan het kruis voorbij te lopen.
Mis­schien is dat ook een kruis van ons eigen leven:
ervaar je onmacht?
Groeit het je allemaal boven het hoofd?
Word je te veel gevraagd?
Verlang je naar tijd voor jezelf?
Is er een lij­den,
iets dat je zo graag zou willen ver­an­de­ren,
maar wat je niet kunt?

Een deel van de oplos­sing

Een deel van de oplos­sing is
het te laten en over te geven,
het aan te bie­den
samen met de ge­krui­sig­de Jezus,
verenigd met Zijn offer.
Loslaten en over­ge­ven:
Mis­schien wordt die moei­lijke stap
tege­lijk de meest bete­ke­nis­volle van ons leven.
Want we wor­den niet gered door onze actie,
door wat we allemaal
als han­dige duizendpoten weten te doen,
maar door ons ver­trouwen en onze overgave.
Zal ik het kunnen als dit naar mij toe komt,
als dit van mij gevraagd wordt?
Och Heer, wees mijn zwak­heid gena­dig...