Wanneer spreken, wanneer zwijgen?

TV Mis kathedraal, tweede zondag Advent A

Op de tweede zon­dag van de Advent was de TV-Mis uit de ka­the­draal. We ston­den in de homilie stil bij het optre­den van Johannes de Doper die vrij­moe­dig sprak en tot beke­ring opriep. Maar wanneer moet je spreken en wanneer is het beter te zwijgen?

De Eucha­ris­tie­vie­ring is nog terug te kijken op ka­the­draal TV of via deze link:

• Haar­lem gemist? Start met kijken op NPO Start

Voor de TV-mIs wordt altijd ’s morgens vroeg nog geoefend. Daar zijn de foto's van. En van het aansteken van de tweede kaars aan de Advents­krans.

TWEEDE ZONDAG VAN DE ADVENT A KATHEDRAAL TV MIS

OPENINGSWOORD

Harte­lijk welkom U allen hier in onze ka­the­draal of met ons verbon­den.
Het is Advents­tijd, we zien uit naar de komst van Jezus Christus, niet alleen op het Kerst­feest ook aan het eind van ons leven en op alle momenten dat er even een luikje naar de hemel opengaat.
De profeet Jesaja heeft het in de eerste lezing die we straks zullen horen, over zijn visioen van vrede en ge­rech­tig­heid door de komst van de “twijg van de stronk van Isaï” waar­mee Jezus wordt bedoeld. Laten we bid­den dat ook wij uit dit visioen mogen leven.
Vragen we nu ver­ge­ving wanneer die geest ons niet bezielde om de Eucha­ris­tie goed te kunnen vieren.

HOMILIE

Spreken of zwijgen?

Ik denk dat we allemaal weleens
onze mond dicht hebben gehou­den,
omdat we niet zo goed durf­den spreken,
terwijl het eigen­lijk wel goed was geweest
als we iets had­den gezegd.
En dat het aan de andere kant
mis­schien ook weleens is gebeurd
dat we emo­tio­neel wer­den
en zaken hebben benoemd
die we beter niet had­den kunnen zeggen.
Niet alles wat waar is,
is ook goed om te zeggen
en niet alles is waar
wat in de emotie van een bepaald moment
in ons opkomt.
Soms is het nodig stevig te spreken,
soms is het beter te zwijgen,
soms is een mid­denkoers het beste
en altijd zijn inner­lijke vrede
en onder­schei­dings­ver­mo­gen
goede rich­ting­wij­zers
om te kunnen begrijpen
wat we hier en nu moeten zeggen of doen.

Johannes de Doper

Vandaag ont­moe­ten we in het evan­ge­lie
iemand die het wel durft te zeggen,
een profe­tisch type:
Johannes de Doper.

Een onaan­ge­paste figuur,
dat was Johannes toch wel een beetje
met zijn kleed van kameelhaar,
zijn menu van sprinkhanen met honing
en zijn pit­tige bood­schap
aan de reli­gi­euze lei­ders van het volk,
waarin hij in stevige be­woor­din­gen
afstand nam
van hun manier van leven.

In ieder geval was hij niet bang
om tegen de stroom in te gaan
van de heersende klasse,
om voor zijn over­tui­ging uit te komen
en om de menigte mensen
die naar hem uit­trok
naar Jezus Christus te ver­wij­zen
en naar de schei­ding tussen kaf en koren
die Jezus teweeg zou brengen.
Johannes stelde de mensen voor een keuze:
je moet je bekeren,
anders loopt het niet goed af.

Die mensen zijn zeld­zaam.
En er is moed voor nodig om zo te zijn.
We weten dat het met Johannes niet goed afliep;
na kri­tiek op koning Herodes
en diens relatie
met de vrouw van zijn broer,
werd het lot van Johannes
ge­van­ge­nis en later onthoof­ding...
Zijn kop ging eraf en zo gaat het vaker...

Moed

Mensen die durven spreken
en opkomen
voor waar­heid en ge­rech­tig­heid
zijn zeld­zaam,
zeker als ze daar­mee gevaar lopen.
Er is bij­voor­beeld moed voor nodig
om in Iran voor rechten van vrouwen op te komen;
veel meer moed
dan wanneer we dat
vanuit het veilige Neder­land doen;
en er is even­zeer moed nodig
om in Qatar voor de uitgebuite gastarbei­ders op te komen,
meer dan wanneer we dit vanuit Neder­land doen.
Er is moed voor nodig
om klok­ken­lui­der te zijn,
zeker als de positie van mach­tige mensen
in het geding is.
Het is nu eenmaal ge­mak­ke­lijker
om voor iets op te komen
als ie­der­een dat al vindt,
veel ge­mak­ke­lijker
dan wanneer we
in een af­han­ke­lijk­heidspositie verkeren
en de waar­heid onge­mak­ke­lijk is.
Toch is het goed
te spreken met vrij­moe­dig­heid.
Johannes kan ons in­spi­re­ren
om moe­dig te zijn
en soms ook tegen de stroom in te gaan
om voor waar­heid en recht op te komen.

Niet voor zich­zelf

Johannes de Doper
sprak zich uit als man Gods.
Hij kwam niet voor zich­zelf,
het was geen eigen belang dat hij diende,
maar het ging hem erom
de weg van de Heer te berei­den,
hij wilde de harten van de mensen openen
voor de komst van Jezus Christus.

Is het emotie of is het zuiver?

Ook voor ons zijn dit vragen:
Spreek ik soms uit gekwetst­heid of jaloezie,
uit hoogmoed en eigenwaan, kwaad­heid of afkeer?
Is het emotie of zuiver en oprecht?
Zoek ik mij­zelf
of is het vanuit een levende band met de Heer
dat ik spreek?
Maar als we zuiver spreken
voor de eer van God
en het wel­zijn van mensen,
laat niemand ons dan weer­hou­den!
Johannes sprak om mensen voor te berei­den
op de komst van Jezus Christus;
alles wat wij zeggen
zou ertoe bij mogen dragen
dat Jezus Christus
zou kunnen heersen in onze harten.
Dan komt ook door onze inzet
het Rijk der hemelen nabij!

GEBED VAN DE GELOVIGEN

B. Laten we bid­den tot God onze Heer, nu wij uitzien naar de komst van Jezus Christus.

1. Laten we bid­den om een mooi en gezegend kerst­feest voor ons allen nu we dat voor het eerst na de Corona-pandemie weer samen mogen vieren. Moge dit feest vrede brengen in de wereld, niet alleen in een kerstbestand, maar blijvend en duur­zaam. We bid­den voor Oekraïne, voor Syrië, Nigeria, Jemen en alle lan­den die door oorlogen en terreur zijn getroffen. Laat ons bid­den

2. Bidden we voor paus Fran­cis­cus om zegen en kracht; voor heel de kerk en de ker­ke­lijke lei­ders dat zij in woord en daad ge­tui­ge­nis afleggen van het evan­ge­lie en krach­tig opkomen voor waar­heid, ge­rech­tig­heid en alles wat de broe­der­schap en vrede tussen de mensen bevor­dert. Laat ons bid­den.

3. Voor alle ge­zin­nen bid­den we om mooie dagen rond het Sin­ter­klaas­feest en om ver­bon­den­heid en on­der­lin­ge liefde. Laat ons bid­den

4. Voor alle mensen die in problemen zijn geko­men door de energie­prij­zen of door andere omstan­dig­he­den; voor alle mensen die niet genoeg hebben om rond te komen; dat we als kerk en samen­le­ving ons om hen bekommeren en bijstaan met daad­wer­ke­lijke hulp. Laat ons bid­den

Intenties

B. Hemelse Vader, de tweede kaars van de Advents­krans is ontstoken als uitdruk­king van ons verlangen naar Hem die als een licht in de duisternis van deze wereld is geko­men: Jezus Christus. Moge Zijn licht allen verlichten die op Hem hun ver­trouwen stellen. Dat vragen we U die leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen.
Amen.

SLOT

Dank aan allen die de TV Mis weer hebben moge­lijk gemaaktt: de mensen van KRO-NCRV, het team van de ka­the­draal, de Bavo­can­to­rij onder lei­ding van Laine Tabora, organist dr. Ton van Eck en allen.

Van harte wens ik U nog een goede Advents­tijd toe.

Een pa­ro­chi­ane heeft een boek ge­schre­ven over haar oom, pater Bernard van Klaar­wa­ter, missio­nair sin Papoua Nieuw Guinea die als marte­laar is gestorven. Het boek heet "Waarom zou­den we bang zijn?" Inder­daad: Spreek met vrij­moe­dig­heid zoals God U dat ingeeft en zie uit naar de komst van onze Heer Jezus Christus.
Daartoe nu Gods zegen.