Een volle kerk bij feest voor Ambro Bakker

On­ver­wacht dook ik aan het einde van de Eucha­ris­tie­vie­ring op in de volle Au­gus­ti­nus­kerk aan de Am­stel­veenseweg in Am­ster­dam waar Ambro Bakker volgens het li­tur­gie­boekje vierde dat hij 53 jaar pries­ter was. Maar er was na­tuur­lijk meer aan de hand...

Een leven van inzet...

Aan Ambro Bakker is een mooi artikel in "Samen Kerk" gewijd dat een kleine terug­blik geeft op een leven van lange en intense inzet voor Christus en de Kerk. Eigen­lijk was hij als mis­sio­na­ris bestemd voor Afrika maar nadat hij had gevraagd wat erva­ring op te mogen doen, kwam daarna van het één het ander. Zo was hij werk­zaam voor het KRO pas­to­raat men in ons bisdom onder (veel) meer als deken van Zaanstreek en Am­ster­dam, een dekenaat dat ver­schil­lende formaten heeft gekend. Ruim 26 jaar is hij deken geweest en daarbij ook lange tijd lid van het ka­the­draal kapit­tel. Ik kan me nog goed her­in­ne­ren dat hij als se­cre­ta­ris van het kapit­tel mijn benoe­mings­brief als coad­ju­tor voorlas in de Sint Nicolaas­basi­liek. In de­cem­ber is Ambro Bakker tach­tig jaar gewor­den en dat was het moment om alle taken neer te leggen. "Ge­pen­sio­neerd" stond er nu ergens aan de binnen­kant van het li­tur­gie­boekje.

Ere-kanun­nik

Als dank voor zijn vele ver­diensten die ik in een toe­spraakje in de St. Au­gus­ti­nus­kerk heb gememoreerd, heb ik hem benoemd tot ere-kanun­nik van ons ka­the­draal kapit­tel, een benoe­ming die door de vele aanwe­zige gelo­vi­gen met instem­ming werd begroet.

Kerk­slui­tingen?

Bij het verlaten van de kerk werd ik tegen gehou­den door een jour­na­list die me graag uit­spra­ken wilde ontlokken over mijn stand­punt inzake het wel of niet sluiten van de Au­gus­ti­nus­kerk. Ik heb geant­woord dat ik daar niets op kon zeggen omdat ik nog niet aan de beurt ben. Het is dui­de­lijk dat de pa­ro­chies moeten zien hoeveel kerken ze naar de toe­komst toe open kunnen hou­den. Daarbij spelen de beschik­ba­re finan­ciën een rol, maar ook het aantal vrij­wil­li­gers dat nodig is, gerela­teerd ook aan het aantal gelo­vi­gen. Want van hen moeten de finan­ciële mid­de­len komen en vooral een zin­vol gebruik van de kerk als sacraal gebouw. Maar deze processen van afwe­ging en besluit­vor­ming moeten in de pa­ro­chies wor­den gedaan, daarna komen ze in de staf en de pries­ter­raad die een advies moet geven, alles afwegende. Pas aan het einde neemt de bis­schop een besluit.