Ga in gesprek....

Installatie pastoor Floris Bunschoten in de Franciscus parochie i.o.

In de St. Adel­ber­tus­kerk in Haar­lem Noord vond zon­dag 12 maart de in­stal­la­tie plaats van de nieuwe pastoor drs. Floris Bun­scho­ten, die pastoor-deken dr. George Paimpillil opvolgt. Pastoor Bun­scho­ten wordt tevens deken van Haar­lem en ple­baan en kan voort­bou­wen op het werk dat zijn voor­gan­ger de afgelopen tien jaar heeft neer­ge­zet.

Welkom

De sfeer was uitermate harte­lijk en de nieuwe pastoor werd fees­te­lijk welkom geheten. Na­tuur­lijk keken bij­voor­beeld be­stuurs­le­den met nostalgie terug naar de pret­tige samen­wer­king met pastoor George, die ook breed ge­waar­deerd werd, maar de kennis­ma­king met de nieuwe pastoor was posi­tief verlopen. Beide pries­ters helpen elkaar om zich goed en spoe­dig thuis te voelen in hun nieuwe wer­ke­lijk­heid. Pastoor George Paimpillil is be­gon­nen in de Zaanstreek waar pastoor Floris tot nu toe en eigen­lijk al heel zijn pries­ter­le­ven was.

Fees­te­lij­ke vie­ring

Een heel groot koor, samen­ge­steld uit zan­gers uit de Fran­cis­cus­paro­chie i.o., onder lei­ding van Karin Koets met Henk van der Weide aan het orgel, zorgde op voor­tref­fe­lijke wijze voor de zang tij­dens de li­tur­gie. Kape­laan Julius Elferink con­ce­le­breerde, catecheet en pa­ro­chie­me­de­werker Vincent Borgonjen assis­teerde en naast de mis­die­naars uit de pa­ro­chie dien­den ook enkele se­mi­na­risten. Aan het begin van de Eucha­ris­tie­vie­ring legde de nieuwe pastoor de geloofbelij­denis en de eed van trouw af en bij de voor­bede wer­den diverse voorwerpen als symbool voor zijn taken aan­gereikt.

Receptie

In de ont­moe­tings­ruim­te was er na de Mis een gezellige receptie, waarbij het Adel­ber­tus Brouwers­gilde ook een speciaal biertje pre­sen­teerde "De Florijn" met het portret van de nieuwe pastoor.

Homilie

IN GESPREK...

DERDE ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD A -

In­stal­la­tie past. Floris Bun­scho­ten, Haar­lem Noord

Beste nieuwe pastoor, beste broe­ders en zusters,

Pastoors­in­stal­la­tie

Het is een blijde dag waarop we vandaag
deze pastoors­in­stal­la­tie
van pastoor-deken Floris Bun­scho­ten mogen vieren.
Samen met kape­laan Julius Elferink
en Vincent Borgonjen
die in de pa­ro­chie zijn aan­ge­steld
en met hulp van enkele andere pries­ters,
zal de pastoor zich naar best vermogen voor U inzetten
- daar heb ik alle ver­trouwen in -
en lei­ding geven aan uw pa­ro­chie en de pas­to­rale zorg.
Van harte wens ik hem vandaag daarvoor
Gods bij­zon­dere zegen
en de voor­spraak en bescher­ming van Maria.

Durf je ervoor uit te komen?

We hebben vandaag een evan­ge­lie gehoord
- dat gesprek van Jezus met de Samari­taanse vrouw -
dat heel erg goed bij deze tijd past
en ons iets be­lang­rijks te zeggen heeft
voor onze opdracht als christen in deze tijd.
We hebben er allemaal wel een beeld van
hoe het ker­ke­lijk leven en vooral hoe de samen­le­ving
is veran­derd in de laatste halve eeuw.
Je moet er in onze maat­schap­pij
vaak moed voor hebben
om te zeggen dat je gelooft,
dat je vanuit je geloof wilt leven
en dat Jezus Christus je voor­beeld is.
Durf je ervoor uit te komen?

Maar hoe dan?

Nu kunnen we op ver­schil­lende manieren
voor ons geloof uit­ko­men.
Veel mensen vin­den het moei­lijk
om er woor­den voor te vin­den;
som­mi­gen hebben als her­in­ne­ring aan vroe­ger
dat er teveel moest en opgedrongen werd
en dat willen ze in ieder geval niet.
En ook wil bijna niemand
in gezel­schap prekerig over­ko­men.

Maar, aan de andere kant:
als je niets zegt en je je geloof voor je houdt
in je contacten met anderen
en in het dage­lijks leven,
wat heeft dat geloof dan voor bete­ke­nis voor je?
Iets moois wil je toch
met anderen delen?

Wat kan hier een goede weg in zijn?
Het is na­tuur­lijk be­lang­rijk
dat we zelf gees­te­lijk gevoed wor­den
- dat is de basis -
en kunnen wij dan anderen in­spi­re­ren
op die weg van het geloof?

Hoe doet Jezus het?

Het ant­woord dat Jezus ons geeft
geeft Hij vooral door Zijn manier van doen.
Hoe ging Jezus met mensen om?
Er werd ons een beeld van geschetst
in het evan­ge­lie dat we zojuist hebben gehoord.
Jezus doet daar iets heel ongewoons,
tenminste: heel ongewoon voor die tijd:
Hij gaat in gesprek met een vrouw
en die vrouw is een Samari­taanse.

Opmer­ke­lijk

Dat is twee keer opmer­ke­lijk
want Joden praatten niet met Samaritanen
omdat die hun vijan­den waren
_ “Joden onder­hou­den geen betrek­kingen met Samaritanen”,
staat er in het evan­ge­lie vandaag -
en je hoorde als man
niet buiten op straat
met een vrouw te praten.
De leer­lin­gen staan dan ook ver­baasd
dat Jezus met een vrouw spreekt.
Zo was dat in die tijd.
Maar Jezus denkt en handelt niet
met men­se­lijk opzicht,
Hij laat zich niet lei­den door wat mén vindt
en door hoe anderen over Hem zullen denken.

Een goed gesprek

Hij begint gewoon een goed gesprek
vanuit een heel na­tuur­lijk aan­kno­pings­punt:
Hij begint over water, over levend water
en hij gaat de diepte in
en het gaat over de put waar Hij zit
en waar die vrouw kwam putten.
Als die vrouw daar posi­tief op ingaat
- “Heer, geef mij van dat water”, zegt zij -
brengt Jezus haar man ter sprake
en haar ge­schie­de­nis met een serie relaties,
maar Hij doet dat zon­der te oor­de­len,
zon­der af te schrijven, zon­der iets lelijks te zeggen.
En dan komt deze vrouw los
en begint zij geloofs­vra­gen te stellen,
zij voelt zich dus door Jezus geac­cep­teerd
en zij wil méér weten,
zij voelt zich zo veilig bij Jezus
dat zij niet meer in de ver­de­di­ging schiet,
zelfs niet over dat de Samaritanen gelijk hebben en de Joden niet.

En wij?

Doe zoals Jezus deed.
Want wat kunnen we leren
uit deze manier van omgang met mensen
door Jezus onze Heer?
Ik zou de volgende punten naar voren willen halen:
1. Ga in gesprek met mensen
ook als ze “jouw soort” niet zijn
en mis­schien wat ver­der van je afstaan.
2. Wat is een gesprek?
Een gesprek is niet zozeer
dat we een verhaal over ons­zelf hou­den,
maar dat we belang­stel­ling tonen voor de ander
en een on­der­werp ter sprake brengen
wat de gespreks­part­ner kan in­te­res­seren,
waarover die mee kan praten.
3. Probeer het gesprek enige diepte te geven
door bij­voor­beeld te ver­wij­zen
naar je dank­baar­heid, je ver­trouwen,
naar Gods gaven, je verlangens en be­doe­lin­gen;
zo ver­wij­zen we naar het “levend water” in ons eigen leven.
4. Schrijf niemand af, oor­deel niet;
som­mi­ge dingen zijn na­tuur­lijk niet goed,
maar een persoon kunnen we niet beoor­de­len
want iedere mens heeft zijn eigen ge­schie­de­nis;
soms snappen we die niet
of hebben we onze dui­de­lijke mening;
maar vaak zou­den we veel begrijpen en ver­ge­ven
als we de ge­schie­de­nis van mensen zou­den kennen,
als we weten wat iemand heeft mee­ge­maakt.

Zo is God voor ons

Zo is de goede God tegen­over ieder van ons.
Hij is voor ons als Jezus bij die put:
Hij zegt tot ieder van ons: je bent welkom;
Hij veroor­deelt je niet,
Hij heeft je lief
en geeft je steeds weer nieuwe kansen.

Dit zeg ik tegen U allen.
Want wij allen hebben de opdracht
als christen naar elkaar om te zien
en de blijde bood­schap door te geven.

Een wens voor de nieuwe pastoor

Maar vandaag, beste pastoor-deken,
zijn deze woor­den een bij­zon­dere wens voor jou:
met spijt hebben de mensen
van Assendelft en de Zaanstreek
je moeten laten gaan.
Je was er een goede en ge­waar­deerde pastoor.
Moge de Heer je ook in deze nieuwe pa­ro­chies
weer bijstaan
om een goede her­der te kunnen zijn
en met mensen op weg te gaan
in de Fran­cis­cus­paro­chie i.o.
en de pa­ro­chie van de ka­the­draal.
God zegene je pas­to­raat!