Cohesie in de samenleving: ook in de tijd van Jezus werd die wel gemist

TV Mis, veertiende zondag door het jaar B

Hoe kunnen we ge­meen­schapszin bevor­de­ren? Wat doen we met onze eigen gevoelens van afkeer van bepaalde mensen? Wat te doen als je je stoort aan anderen? We ston­den bij deze vragen stil in de H. Mis die door KRO-NCRV werd uitgezon­den, met zang van de Bavo­can­to­rij onder lei­ding van Rick Muselaers en titulair organist dr. Ton van Eck aan het orgel.

Het evan­ge­lie was deze zon­dag Mc. 6, 1-6.

JE STOREN AAN HEBBELIJKHEDEN, 

VAN IEMAND EEN AFKEER VOELEN

VEERTIENDE ZONDAG DOOR HET JAAR B KATHEDRAAL TV MIS

Openings­woord

Harte­lijk welkom U allen, hier in deze ka­the­drale basiliek of er mee verbon­den. We vieren de Eucha­ris­tie en daar­mee het offer waardoor Jezus ons met elkaar en met God heeft verbon­den.
Pesten op school, burenruzies, elkaar uitsluiten: het komt regel­ma­tig voor!
Ook in Jezus’ tijd gebeurde dat, zo zullen we horen in het evan­ge­lie. Jezus zelf wordt gepest en uit­ge­slo­ten.
Maar Hij roept ons juist tot ge­meen­schap en ver­bon­den­heid, in Hem! Dat is de goede weg.
Laten we daarom ver­ge­ving vragen als we ver­deeld­heid hebben gebracht.

Homilie

Afkeer

Hebt u dat ook weleens
dat U bij een bepaalde persoon
al meteen een afkeer voelt?
Dus, dat U een bepaald iemand als onpret­tig ervaart,
niet graag met die persoon te doen hebt?
En hoe komt dat dan?
Ligt het aan die persoon?
Aan wat die ander bij U oproept?
Of ligt het ook een beetje aan uzelf
en aan erva­ringen uit het verle­den?

Wat denkt ie wel?

Jezus wordt in het evan­ge­lie vandaag afgewezen,
ze moeten Hem niet,
het zijn mensen die Hem wel kennen,
Jezus is een dorps­ge­noot.
Maar ze hebben al lang een bepaald beeld van Hem
en hun oor­deel hebben zij ook al gevormd.
Daar past niet in
dat Hij een profeet en won­der­doe­ner zou zijn,
wat denkt ie wel niet!?
Hij moet zich niets ver­beel­den!

Zo ongeveer gaat het in feite vaak, ook nu!

Gevoelens van antipathie

Er zijn mensen tot wie we ons aange­trok­ken voelen
en mensen die we als niet-sympathiek ervaren,
mensen die ons afstoten en mensen die ons aantrekken.
Mensen over wie we al lang een vaststaand oor­deel hebben
of die ons aan iets naars uit het verle­den doen denken.
Maar hoe gaan we met die gevoelens om?
En kun je mis­schien toch
iets goeds in die ander ont­dek­ken?

Een gewone mens...

In het geval van Jezus speelt een rol
dat God ervoor gekozen heeft om mens te wor­den,
Jezus kwam tot ons als een een­vou­dige persoon,
de zoon van een timmerman.
Kun je terwijl je een gewone mens ziet,
toch nog God en Gods werk in Hem ont­dek­ken?
Zie je alleen het storende, beperkte
of kun je ook het won­der aanschouwen?

Een al te men­se­lijke kerk

Dat geldt ook wel voor de Kerk
met alle fouten en het al te men­se­lijke
dat daarin te vin­den is,
kun je dan nog Gods werk erin ont­dek­ken
of stoot het je alleen maar af?

Onhebbeijke mede­mensen

En het is al niet anders bij ons­zelf en bij onze mede­mensen:
we kunnen ons ergeren aan een of andere eigen­schap,
ons storen aan allerlei hebbe­lijk­he­den;
en mis­schien dat we daarbij zelf ook af en toe
onze eigen ontoereikend­heid ervaren;
kun je dan het werk van God nog zien,
dat die ander en jezelf
naar Gods beeld en gelijkenis geschapen zijn?
Dat je er oog voor moet krijgen
om de won­de­ren te kunnen zien?

Aanvullend

Waar mensen samen­wer­ken
of an­ders­zins met elkaar verbon­den zijn,
kan het na­tuur­lijk ook juist heel goed gaan
en dan ervaren mensen vaak
dat zij elkaar aanvullen,
ook al zijn ze anders, verschillen ze van elkaar;
de één heeft bepaalde kwali­teiten,
een ander is daar juist niet goed in,
maar heeft wel weer andere gaven.
Dat is iets heel moois!
Ook al is die ander heel anders,
mist die persoon wat jezelf wél hebt,
als je niet focust op dat gemis,
op wat je maar niks vindt in die ander,
dan kun je mis­schien de gaven en talenten ont­dek­ken
die Onze Lieve Heer wél aan die persoon ge­schon­ken heeft.

Synergie

Dat wij mensen zo ver­schil­lend zijn van elkaar,
is niet voor niets:
we kunnen niet alles zelf,
we zijn allemaal beperkte mensen
maar als we dat gegeven goed oppakken,
kan er iets heel moois ontstaan:
 synergie, heet dat; we vullen elkaar aan,
zo zijn we wer­ke­lijk één lichaam
waaraan ieder het hare of zijne bijdraagt.
Waar we samen werken,
een ander res­pec­teren en waar­de­ren
daar ont­staat ge­meen­schap
en alles wat we samen doen
wordt mooier.
Niet voor niets heeft de goede God
ons geschapen als sociale wezens.
Die gericht­heid op sámen,
op ge­meen­schap en cohesie,
is in onze samen­le­ving heel hard nodig.

Te gewoon

Vandaag in het evan­ge­lie gaat dat dus anders!
De mensen van Zijn vader­stad
horen wijs­heid als Jezus spreekt,
ze zien won­de­ren die Zijn han­den ver­rich­ten,
maar ze kunnen niet door het “gewone” van Jezus heenkijken
het ergert hun dat die gewone jongen
iets bij­zon­ders zou moeten zijn,
ze voelen een afkeer en nemen er aanstoot aan.
Ze moeten Hem niet.

De kunst

Na­tuur­lijk hebben we onze gevoelens,
onze afkeer kan zomaar spon­taan
naar boven komen.
Maar het is de kunst
het won­der in een ander te zien,
dat beeld van God
wat die persoon óók is.
De goede God houdt van die mens,
met wie je het zelf mis­schien wat moei­lijk hebt.
Ook die mens is een kind van God.
Het helpt de ge­meen­schapszin
als we een ander
met die ogen van God kunnen bekijken.

Een beetje doen we dat al
wanneer we voor iemand bid­den
en Gods zegen vragen
voor een persoon die we mis­schien
niet zo graag mogen.

Verbin­den

Kijk met liefde, kijk met geloof
en de hoop
dat het goede in die ander
steeds meer naar voren zal tre­den.
En probeer te verbin­den...

Gebed van de gelo­vi­gen (Voor­bede)

B.: Laten we bid­den tot God onze Heer om de kracht van Christus.

Vrede

1. Bidden we voor de paus en de kerk: dat zij een krach­tige oproep tot vrede, ver­zoe­ning en verdraag­zaam­heid laten horen en dat die oproep gehoor zal vin­den. Laat ons bid­den.

2. Bidden we om respect en verdraag­zaam­heid, om verbin­ding en vrede­lie­vend­heid; dat het spreken en han­de­len van de poli­tieke lei­ders en van alle mensen in onze eigen samen­le­ving en daar­bui­ten, gericht zal zijn op vrede en ver­zoe­ning. Laat ons bid­den

3. Laten we bid­den om vrede in Oekraïne en Rusland, in Israël en Palestina, in Myanmar, in Congo en Jemen en alle plaatsen waar oorlog is en geweld. Met paus Fran­cis­cus bid­den we dat liefde van het Hart van Jezus de harten zal raken van wie oorlog willen, opdat die wor­den bekeerd tot plannen voor dialoog en vrede. Laat ons bid­den

Vakantie­tijd

4. Bidden we om zegen voor ons­zelf en onze dier­ba­ren, bid­den we om een goede vakantie­tijd. Laat ons bid­den.

Voor de nieuwe rege­ring

5. We bid­den dat onze nieuwe rege­ring zich in zal zetten voor het alge­meen wel­zijn, met Gods zegen. Laat ons bid­den

Pa­ro­chie-intenties

B.: Hemelse Vader aanhoor ons bid­den, laat de kracht van Christus in ons wonen, zo vragen we U die leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen.

Slot­woord

Harte­lijk dank aan allen die deze TV Mis hebben moge­lijk gemaakt: de mensen van KRO-NCRV en alle technici, de diaken, de vrij­wil­li­gers van de ka­the­draal, mis­die­naars en zan­gers en U allen.
Mogen wij allen mensen van verbin­ding en ver­zoe­ning zijn. Ik wens U een goede zon­dag, met Gods zegen!