Priestervakantie in de Elzas

De eerste negen dagen van au­gus­tus is dit jaar de pries­ter­va­kan­tie, waar­van het centrale punt de Mont Sainte Odile in de Elzas is. Een ver­slagje van enkele eerste mooie erva­ringen.

De Mont Sainte Odile 

Donder­dag tegen de avond kwamen de elf deel­ne­mende pries­ters/bis­schop­pen op de Mont Sainte Odile aan. Dat is een prach­tige plek, gelegen - zoals de naam al aangeeft- op een berg. Ooit heeft de heilige Odilia daar een klooster gesticht; na blind geboren en door haar vader verstoten te zijn, kreeg zij het zicht tij­dens haar doopsel op latere leef­tijd. Uit­ein­de­lijk ging haar vader akkoord met de stich­ting van het klooster, dat nu een bede­vaart­plaats is gewor­den voor de heilige Odilia die als patrones tegen oogziekten wordt aan­ge­roe­pen. Er komen veel mensen, aange­trok­ken door de mooie lig­ging, de gebouwen, het uit­zicht en de heilige. Er is een goed gas­ten­huis met restaurant. In de basiliek is altijd­du­rende Aanbid­ding. Tijdens deze dagen vier­den we samen de Mis in een eigen kapel en baden ge­woon­lijk tezamen Lauden en Vespers. Meestal kiezen de deel­ne­mende pries­ters ervoor om samen ergens naar toe te gaan, maar ieder is na­tuur­lijk vrij en kiest wat hij fijn vindt als invulling van de vakantie.

Colmar

Het zal niet verbazen dat we Colmar bezochten met het bekende Isenheimer altaar met de altaarstukken van Matthias Grunewald (met Johannes de Doper naast het kruis die het Lam Gods aanwijst) en andere altaarstukken van Nicolaas van Hagenau. Ook de collegiale kerk van Saint Martin bezochten we en Maria in de rozenhaag in de Dominicanerkerk. Colmar heeft een mooie, pittoreske binnenstad.

Rosheim

In Rosheim bezochten we de volgende dag een andere bijzondere Romaanse kerk, die van de H. Petrus en Paulus. Er was een H. mis bezig. Tot onze verrassing was de kerk totaal gevuld met jongeren, die ook in de gangpaden op de grond zaten. Na afloop van de Mis hebben we hen en de priesters en Seminaristen ontmoet die hen begeleidden: het was een jongerenbedevaart, te voet, van Colmar naar Straatsburg, georganiseerd door de Communeaute Saint Martin, een relatief nieuwe gemeenschap, destijds gesticht door kardinaal Siri van Genua met een Franse priester.

De meest sportieven onder de priesters gingen te voet naar de Mont Sainte Odile terug. Zij volbrachten een flinke maar ook mooie tocht, want de natuur is fraai in deze streek.

Struthof-Natzwiller

Met aan paar anderen bezocht ik het concentratiekamp Natzweiler of Natzwiller-Struthof. Daar waren ook Joden, homoseksuelen, zigeuners en politieke gevangenen opgesloten, evenals de "Nacht un Nebel" gevangenen, die bestemd waren om spoorloos te verdwijnen. Floris Bakels heeft daar ooit een bekend boek over geschreven. De wreedheid die deze mensen is aangedaan blijft indrukwekkend en een bezoek aan deze plaatsen herinnert allen eraan dat zij hun medemensen met respect moeten bejegenen. Niet met alles en iedereen hoeven we het eens te zijn, ook dat behoort tot de rijkheid die de Nazi's bestreden; maar tegen­over ieder mens behoort dat respect voor de on­aan­tast­bare waar­dig­heid van ieder mens voorop te staan. Vandaar dat de katho­lie­ke kerk de doodstraf in onze tijd voor ongepast houdt en pleit voor de afschaf­fing daar­van.

Chateau d'Ittenwiller

Zondag wer­den we zeer harte­lijk welkom geheten door de grafe­lijke familie d'Andlau-Hombourg op het land­goed van Chateau d'Ittenwiller. Paul van de Boogerd, echt­ge­noot van Caroline d' Andlau-Hombourg (die een be­ge­na­digd kunste­naar is en bronzen sculpturen maakt) had ik in Rome ontmoet bij een bij­een­komst van de Constan­tijns Orde. De heilige Mis vier­den we in een kleine kapel op het terrein van het Land­goed, daarna was er een zeer genoeglijk samen zijn ook met andere leden van de familie en een voor­tref­fe­lijke lunch. Het was een eer en een groot genoegen deze dag te kunnen meemaken. We kregen ook goede tips mee voor de dagen erna... En som­mi­gen gingen weer lopend terug, vergezeld door de zoon van de familie.

Straats­burg en andere plaatsen...

De dagen erna verken­den we Straats­burg en andere plaatsen van de Elzas. In Straats­burg is een rond­vaart per boot een goede manier om met de ge­schie­de­nis van de stad kennis te maken. In de ka­the­draal troffen we opnieuw de jon­ge­ren van Saint Martin, die hun pelgrims­tocht daar met een heilige Mis zou­den afsluiten. In Ebersheim bezochten we een prach­tige barok kerk en in Selestat naast de beide kerken onder meer de Humanis­tische Biblio­theek, waar we veel connecties aantroffen tussen de grote zoon van die plaats Rhenanus en onze Erasmus. Beiden ston­den voor grote keuzes in de tijd van de re­for­ma­tie, bei­den zagen de nood­zaak van een her­vor­ming binnen de kerk, bei­den zijn - zeker ook ondanks teleur­stel­lingen - katho­liek ge­ble­ven. Ook het toe­ris­tische, aan­trek­ke­lijke stadje Riquewihr werd aan­ge­daan. Vanuit Barr liepen de meest sportieve deel­ne­mers terug.

Het is goed en aange­naam om zo deze dagen met elkaar als broe­ders door te brengen.