Luister en bemin...

Bussumse Mariakerk 100 jaar!

Zondag 3 no­vem­ber was de jubileum­vie­ring van het 100 jarig bestaan van de Maria­kerk (O.L. Vrouw Altijd­du­rende Bijstand) in Bussum. Aan het einde van de Eucha­ris­tie­vie­ring werd een prach­tig Magazine uit­gereikt, Burge­mees­ter Han ter Heegde van de ge­meen­te Gooise meren sprak een heel betrokken woord en de koster werd totaal overdon­derd...

Aanwe­zigen

Samen met pastoor-moderator Sandor Koppers, die allen welkom heette, en pastoor Elroy Kaak en de nog maar net naar Purmerend overge­plaatste pastoor-deken Carlos Fabril, vierde ik de H. Eucha­ris­tie waar vele mensen aan deelnamen. In de kerk zag ik ook diaken Nico Smit die in de Maria­kerk heeft gewerkt en ver­te­gen­woor­digers van andere kerk­ge­meen­schappen en de oud-organist Jean Janssen.

Zang en gebed en een Irakese familie

Het dames- en heren­koor zong - begeleid op het monu­mentale Steinmeyer-orgel - de Missa Festiva van Alexan­der Gretchaninoff. Bij de voor­beden waren vele namen van over­le­de­nen in­ge­slo­ten; de nabij­heid van Aller­zie­len (de dag ervoor) zal eraan hebben bij­ge­dragen dat de lijst van te her­denken personen zeer lang was. Mooi. Een Irakese familie had net de dagen ervoor de groot­moe­der verloren en zij had­den haar portret en bloemen mee­ge­bracht die op het altaar van de Goede Herder zijn geplaatst. In de voor­bede stond ik ook even stil bij de St. Jozef­kerk en de H. Vitus­kerk die eer­der gesloten wer­den, de Jozef­kerk pas een jaar of tien gele­den.

Magazine

Aan het einde van de plech­tige vie­ring was het woord aan vice-voor­zit­ter van het pa­ro­chie­bestuur Alex Goutier die het nieuwe en fraaie magazine "Honderd jaar Maria­kerk" pre­sen­teerde en de auteur Eric Bor en vormgeefster Anneke van de Koppel, alsmede Jeanine Peijnen­burg en Marie-Louise van Wijk-Van de Ven harte­lijk dankte voor hun bijdrage aan de totstandko­ming van deze uitgave. Daarna kregen burge­mees­ter Han ter Heegde en ik een eerste exemplaar. Eric Bor ging ver­vol­gens nog even in op de totstandko­ming en de ge­schie­de­nis van de Maria­kerk.

Ambts­ke­ten

Intussen had burge­mees­ter Han ter Heegde zijn ambts­ke­ten omgedaan en sprak de vele pa­ro­chi­anen toe vanuit een grote be­trok­ken­heid. Hij herinnerde aan de grote bete­ke­nis van de pa­ro­chie voor Bussum met scholen, zie­ken­huis, klooster en meer. Hij wenste de pa­ro­chie toe een blije ge­meen­schap te zijn die de vreugde van het evan­ge­lie zou uitstralen.

Verras­singen

De volgende spreekster deed een heel on­ver­wachte aan­kon­di­ging toen zij de ver­diensten van iemand van de ge­meen­schap begon op te sommen. Koster Herman werd er flink door over­val­len toen bekend werd gemaakt dat hij de pau­se­lijke onder­schei­ding Pro Ecclesia et Pontifice had toegekend gekregen. Ik mocht die opspel­den, niet iets waar ik erg goed in ben, maar... het lukte!

Na de afslui­ting van de H. Mis met de zegen was er nog een geanimeerde receptie en ont­moe­ting met de pa­ro­chi­anen van wie ik er vele heb kunnen spreken. Proficiat, Maria­kerk!

LUISTEREN, DAARMEE BEGINT HET EERSTE GEBOD

31E ZONDAG DOOR HET JAAR 100 JARIG BESTAAN MARIAKERK BUSSUM

Felici­ta­tie

Aller­eerst na­tuur­lijk aan U allemaal
een zeer harte­lijke felici­ta­tie
met de hon­derd­ste ver­jaar­dag van deze kerk.
Zij is een oude, maar vitale dame
die heel wat leven in zich bergt
en waar vele vrij­wil­li­gers zich voor inzetten.
Ik wens deze kerk en, de pa­ro­chie en U allen
een heel mooi jubileum
en een gezegende, goede toe­komst toe
onder de bescher­ming van Maria,
aan wie deze kerk is toegewijd.

Waar ben je trots op?

Als iemand aan U zou vragen
waar U trots op bent
en waar U met veel voldoe­ning op terug kijkt,
dan zou het ant­woord zomaar
een pres­ta­tie kunnen zijn,
iets wat U gedaan heeft
en waar U re­sul­taat mee heeft behaald.
Tenminste op ver­jaar­da­gen of in dat soort gesprekken
gaat het best wel vaak over onze successen:
hoe we dit of dat voor elkaar hebben gekregen,
hoe goed we bezig zijn geweest,
dat we toen en toen
een mooie pres­ta­tie hebben neer­ge­zet.

In het zonnetje

Daar zit in feite ook vaak achter
dat we bijna allemaal
behoefte hebben
aan erken­ning en waar­de­ring.
Wie hoort er nu niet graag
dat hij of zij het goed heeft gedaan?
En het is na­tuur­lijk ook goed dat dat af en toe
wordt ge­waar­deerd en erkend.
Zo is het goe dat bij dit jubileum van de kerk
ook de vrij­wil­li­gers in het zonnetje zijn gezet.
Zij verdienen waar­de­ring en erken­ning.

Voldoe­ning

Maar die successen en de pres­ta­tie:
we weten na­tuur­lijk allemaal eigen­lijk wel
dat de be­lang­rijk­ste en mooiste dingen van het leven
zich op een ander vlak bevin­den.
Onze successen zijn niet
waar het in het leven om zou moeten draaien.
Want het is leuk als je bedrijf zo gewel­dig gaat,
dat geeft voldoe­ning.
maar het doet veel meer pijn
als het niet goed gaat met de mensen van wie je houdt,
met je man, vrouw of kin­de­ren bij­voor­beeld.
En je kunt mis­schien wakker liggen van dalende beurskoersen,
maar het leven van mensen in oorlogs­ge­bie­den
telt na­tuur­lijk hon­derd keer meer.

Een jongeman uit Gaza

Een Pales­tijnse jongeman uit Gaza
met een Neder­lands paspoort
was deze week in de media:
hij is terug gereisd naar Gaza
hoe gevaar­lijk het er ook is
en hoeveel moeite het ook kostte
om er binnen te komen,
gewoon omdat daar zijn ouders
en familie wonen
en hij bezorgd om hen was.

Luister, Israel

Op dit terrein wil Jezus ons vandaag iets mee­ge­ven
in het evan­ge­lie dat we hebben gehoord:
“Luister, Israel,
je zult God beminnen en je naaste”.

Als wij praten, ver­tellen we iets aan een ander
en zen­den we een bood­schap uit.
Als we luis­te­ren
is onze aan­dacht gericht op een ander.
Luis­te­ren is niet zen­den, maar ont­van­gen,
een andere mens staat dan centraal,
luis­te­ren, echt luis­te­ren, is aan­dacht hebben voor...
En dat is precies het eerste ant­woord dat Jezus geeft
als een schrift­ge­leer­de hem vraagt
wat hij moet doen: “Wat is het aller­eerste gebod?”
Het aller­eerste is: luister.
Stel een ander eens centraal,
niet alleen hoe jij je voelt,
hoe je het zelf het maakt en wat jij hebt gedaan,
maar stel je in op die ander,
die mens die tegen­over je zit.

Niet meteen praten

Soms ver­telt iemand iets,
de ander zegt:
Ja, dat heb ik zelf ook mee­ge­maakt
en begint dan over zich­zelf te praten.
Of soms beginnen mensen meteen
met moge­lijke oplos­singen aan te dragen.
Niet te snel! Luister!
Denk er maar aan hoe je jezelf zou voelen
als je verdriet hebt of met iets zit
en iemand praat het weg
of begint je meteen te ver­tellen
wat je moet doen.

Een relatie met God

Dit geldt niet alleen tussen mensen:
ook met God kun je pas een relatie krijgen
als je luistert,
“Luister, Israël”,
open je hart
voor wat de Heer je wil zeggen,
want wat Hij je wil zeggen
is nog mooier en be­lang­rijker
dan wat jij aan God wilt zeggen.
Als je luistert krijg je ant­woor­den.

Afgodjes

En dan ver­volgt Jezus met de woor­den:
“De Heer onze God is de enige Heer”.
Ook dat is wel weer eens goed om te horen,
want er zijn zoveel afgodjes,
dingen en mensen
die we te be­lang­rijk maken,
te groot.
Maar alles gaat voorbij,
dat hebben we juist gis­te­ren
- op Aller­zie­len - weer her­dacht.

Bemin!

Het volgende woord is: Bemin!
Heb God lief en hou van je naaste, je mede­mens.
Hoe doe je dat? Ook daar zit een soort volgorde in.
Het begint niet met “iets doen”,
hoe be­lang­rijk dat ook is.
Het begint bij ons hart en onze ziel:
met heel je hart, heel je ziel, heel je verstand
en dan pas met al je krachten.

Dus ook als je niet veel krachten hebt,
kun je beminnen met hart en ziel en met je verstand.
Het doen, wat je kunt en bereikt,
dat is niet alles.
Het hart staat voorop!
En over de liefde tot de naaste zegt Jezus nog:
“Bemin je naaste als jezelf”
Dat is weer ons bekende woord:
“Wat jij niet wilt dat jou geschiedt,
doe dat ook een ander niet”.

Levende stenen

We vieren hon­derd jaar Maria­kerk,
maar daarbij gaat het niet aller­eerst om het gebouw,
maar om de levende stenen,
de ge­meen­schap die hier samen­komt
om uitdruk­king te geven
aan onze liefde tot God
en geïnspireerd te wor­den
tot naasten­liefde
met heel ons hart, onze ziel, ons verstand
en al onze krachten.
Het begint allemaal
bij het luis­te­ren en je hart,
daarna komt pas het doen...
Zo bouwen we kerk op.

Proficiat!
En mogen jullie
onder Gods zegen
en met de bid­dende voor­spraak van Maria
dit gebouw blijven maken
tot een plaats van geloof en bezieling.