Bij God is ieder welkom!

Inwijding van de St. Franciscus Xaveriuskerk in Enkhuizen

Op de vierde zon­dag van de Advent, 20 de­cem­ber, vond de fees­te­lij­ke Inze­ge­ning van de nieuwe St. Fran­cis­cus Xaverius­kerk in Enkhuizen plaats. De pa­ro­chie heeft vlakbij de Koepoort die tot het stadje toegang geeft een bibilio­theek kunnen over­ne­men die al een beetje voorbestemd was om kerk te wor­den: het plafond ziet eruit als het gewelf van een kerk­ge­bouw.
Over thuis­ko­men....

De pastoor, pater Peter Peelen s.j., con­ce­le­breerde en de nieuw=-aan­ge­stelde diaken Jules Post assis­teerde. Vele pa­ro­chi­anen had­den de laatste maan­den hard gewerkt om de nieuwe kerk klaar te krijgen; in de sacristie kon ik de verflucht nog goed ruiken.
De pa­ro­chie beschikt niet alleen over een dames- en heren­koor (dat na­tuur­lijk St. Caecilia heet), maar ook over een mid­den­koor, een jon­ge­ren­koor en een kin­der­koor. Al deze koren had­den een aan­deel in de drukbe­zochte heilige Eucha­ris­tie. De kin­de­ren van het kin­der­koor liepen tij­dens het slot­lied na de Mis in pro­ces­sie met slin­gers door de kerk: het was feest.
In het interieur van de kerk zijn de voor­naamste voorwerpen uit de oude kerk opnieuw geplaatst, zoals het altaar dat daarom ook niet opnieuw gewijd werd en een houtgesne­den her­in­ne­rings­mo­nu­ment voor de over­le­de­nen van de pa­ro­chie. De oude neogothische kerk - die er nog wel staat - was te slecht gewor­den om te gebruiken en te duur om op te knappen. Vandaar dat de pa­ro­chie deze stap had moeten nemen, maar zo te zien had de ge­meen­schap er geen spijt van: het nieuwe gebouw is prach­tig geschikt en heeft mooie bij­ruim­ten waarin allerlei ver­ga­de­ringen en bij­een­komsten kunnen plaats­vin­den.

Aan het begin van de Mis werd het water gewijd, waar­mee de muren en de gelo­vi­gen wer­den be­spren­keld. Daar­mee was de kerk voor de ere­dienst in gebruik geno­men. Voor het klaarmaken van de gaven werd het altaar in gereed­heid gebracht met kaarsen en bedekt met de altaar­dwaal.

Van harte wensen we de pa­ro­chi­anen van Enkhuizen proficiat met hun nieuwe kerk­ge­bouw!

Homilie

welkom

Broe­ders en zusters,
Aller­eerst wil ik U van harte fe­li­ci­te­ren
met Uw nieuwe kerk­ge­bouw.
Ik hoop van harte dat U zich hier thuis mag voelen,
thuis bij onze Lieve Heer
die U hier harte­lijk welkom heet:
Bij God is ie­der­een welkom,
zoals op de voor­kant van ons mooie boekje staat.

Wat wil die deur?

Ja, zo is het: bij God is ie­der­een welkom
en dat vieren we in dit heilig jaar van Barm­har­tig­heid,
dat onlangs door paus Fran­cis­cus is geopend,
op bij­zon­dere wijze.
De paus heeft een deur geopend
en in alle bis­dom­men van de wereld
is dat nagedaan;
ook wij hebben in ons bisdom
in Heiloo, Am­ster­dam en de ka­the­draal
drie heilige deuren geopend,
waardoor ie­der­een mag binnen­gaan.
Die deuren zijn een teken:
ze zijn als het hart van God:
Gods hart staat altijd voor ie­der­een open.

Wordt het weer goed?

Ik denk dat er onder U zeker mensen zijn
die kin­de­ren en klein­kin­de­ren hebben
en op een zon­dag als deze
hopen dat die nog even langs komen voor een bezoekje.
Een vader of moe­der ziet de kin­de­ren graag,
een opa of oma houdt van de klein­kin­de­ren,
tenminste zo moet het zijn
al weet ik na­tuur­lijk ook
dat in som­mi­ge ge­zin­nen
heel wat is voor­ge­vallen:
soms zijn er harde woor­den ge­spro­ken,
dingen gedaan
waardoor anderen zich bena­deeld voel­den,
relaties zijn verstoord geraakt.
Dat is iets wat je nooit vergeet
als dat is gebeurd.
Dat raakt ons diep.
Niet voor niets zijn er zoveel tele­vi­sie pro­gram­ma’s
om mensen op te sporen
of relaties te her­stel­len.
Maar een vader of moe­der,
een opa of oma hoopt toch eigen­lijk bijna altijd wel
dat de relatie mag wor­den her­steld,
dat het weer goed wordt.

Verwijten en een slechte be­han­de­ling

Met God onze hemelse vader
en Zijn kin­de­ren
is het al niet veel anders:
De hemelse Vader ziet uit naar onze komst
en net als kin­de­ren tegen­over hun ‘aardse’ ouders,
vin­den ook de kin­de­ren van de hemelse Vader vaak
dat ze het te druk hebben om langs te gaan
en soms zijn er verwijten,
denkt dat kind dat die hemelse Vader hem of haar
niet goed behandeld heeft,
enzo­voorts.
Maar die Vader staat toch altijd klaar,
staat altijd open voor je,
Hij hoopt dat het weer goed komt,
je blijft bij Hem altijd welkom.
Hét sacra­ment waarin dat tot uiting komt
is het sacra­ment van ver­ge­ving, de biecht.
Paus Fran­cis­cus hoopt daarom dat dit heilig jaar
voor heel veel mensen een kans wordt
om de kracht en de rijkdom van dat sacra­ment te ervaren.

Wat als hij niet wil praten?

Na­tuur­lijk is onze relatie met Hem
iets anders dan die met een mens,
we krijgen van God bij­voor­beeld
niet altijd zo let­ter­lijk ant­woord
op onze vragen;
we kunnen soms - als we ervoor open staan -
iets van een ant­woord gaan ont­dek­ken,
soms gaan we een beetje begrijpen
waarom dingen zijn gebeurd,
zoals ze zijn gebeurd.
Dat is in een aardse relatie eigen­lijk ook zo:
soms zou je weleens alles uit willen praten,
maar hoe vaak is dat in feite moge­lijk?
Heel vaak lukt het niet echt,
omdat niemand echt wil toe­ge­ven
en de schuld bij de ander wordt gelegd;
maar het einde van het liedje is
dat je toch ergens weer begrip en liefde
voor elkaar moet gaan krijgen
ook al heb je niet alles uit kunnen praten.
In onze relatie met God
komt daar nog bij
dat God onein­dig groot is en boven ons verheven,
tegen over Hem zijn wij als een zand­kor­reltje zo klein.

Een beetje met Hem praten...

Toch is Hij ons altijd ook dichtbij
en op de momenten van ons leven
dat we daarvoor open staan
kunnen we Zijn liefde­volle aanwe­zig­heid ervaren.
Fijn dus dat U vandaag
bij Uw hemelse Vader op bezoek bent geko­men,
want dat is het toch wat wij vandaag mogen doen
in dit nieuwe kerk­ge­bouw.
Ik hoop dat U
in een stil gebed of bij het bran­den van een kaars
met Hem kunt praten,
U elkaar een beetje kunt verstaan,
zodat U getroost en ge­sterkt weer naar huis toe mag gaan.

Gedoopt tot één gezin

Aan het begin van de vie­ring
zijn we be­spren­keld
met het gewijde water.
Zo wer­den we herinnerd aan het feit
dat we eens het heilig doopsel hebben ont­van­gen.
Dat was een be­lang­rijk moment,
daardoor wer­den we op een bij­zon­dere wijze
kind van God,
door het doopsel horen we tot Gods gezin,
als kin­de­ren van één familie zijn we samenge­ko­men
in het huis van onze Vader.
Die be­spren­keling met wij­wa­ter
was daarom ook een wens aan U:
dat U zich hier thuis mag voelen in deze kerk!

Het gebeurt ook hier vandaag!

Op deze vierde zon­dag van de Advent
kijken we uit naar het kerst­feest,
feest van de geboorte van Gods Zoon in ons mid­den,
in de stal van Beth­le­hem.
Het evan­ge­lie dat we hebben gehoord
stond eigen­lijk al in dat teken:
Maria in ver­wach­ting van Jezus
bezoekt haar nicht Elizabeth.
Jezus in de schoot van Maria
komt het huis van Elizabeth binnen.
Tege­lijk is dit mis­schien wel het mooiste evan­ge­lie
wat je je voor een kerk­wij­ding kunt denken:
Want wat er in het huis van Elizabeth gebeurde,
dat gebeurt eigen­lijk ook hier vandaag:
Vandaag wordt dit gebouw veran­derd:
het wordt een kerk, een huis van God.

Ont­moe­ten en ont­van­gen

Jezus komt in dit huis om hier te wonen
en mid­den onder ons te zijn.
En dit is ook het huis
waar we Maria, Zijn moe­der ont­moe­ten.
Hier ont­vangt U de heilige communie,
het lichaam van Christus, de Heer.
Hier steekt U een kaarsje bij Maria op
en vraagt haar of zij U wil laten zien
dat zij een Moeder is;
hier wor­den kin­de­ren gedoopt,
zon­den ver­ge­ven,
hu­we­lij­ken gezegend,
dier­ba­re over­le­de­nen
aan Gods goed­heid aan­be­vo­len,
hier wordt de eerste communie gegeven aan de kin­de­ren
en de heilige Geest in het vormsel­sa­cra­ment.
Daarom is dit een kerk,
een huis van God,
een plaats waar we de Heer ont­moe­ten
en kracht ont­van­gen
om echts iets moois van ons leven te maken.
Een rijk leven is een leven
dat we niet voor ons­zelf leven
maar voor God en de naaste.
Van harte wil ik daarom bid­den
dat U hier als een kind aan huis mag zijn!

Mijn wens voor U

Als Maria met Jezus in haar schoot
het huis van Elizabeth binnengaat,
gebeuren daar won­der­lijke dingen:
Er is vreugde, er is blijd­schap
en Elizabeth wordt vervuld van de heilige Geest.

Dat is ook mijn wens aan U allen,
dat wanneer U hier binnengaat
U vreugde en vrede mag vin­den,
dat U hier geraakt mag wor­den
door de kracht van de heilige Geest,
dat U mag ervaren dat U welkom bent bij God,
omdat Hij barm­har­tig is en vol liefde
en ons mensen steeds weer nieuwe kansen geeft.
Amen