Die vader kunnen wij allen zijn

Vierde zondag van de 40 dagentijd C

Op zon­dag Laetare, zoals de vierde zon­dag van de veer­tig­da­gen­tijd wel wordt genoemd, stond in dit C jaar de parabel van de verloren zoon centraal (Lc. 15, 1-3. 11-32), die mis­schien nog eer­der de gelijkenis van de barm­har­tige vader kan wor­den genoemd. In dit heilig jaar van Barm­har­tig­heid biedt die extra stof tot over­we­ging.

Homilie

Recht op...

Die jongen had zijn vader grof bele­digd.
Hij had hem behandeld alsof hij dood was:
hij had zijn erf­deel opgeëist.
Hij had bovendien met dat geld niks zinnigs gedaan;
hij had het gewoon verbrast,
hij had er op los geleefd,
gedaan wat hij leuk vond,
geen reke­ning gehou­den met anderen,
maar gewoon alleen maar aan zich­zelf gedacht.
Hij had gevon­den dat hij geen plichten had,
maar alleen maar rechten:
recht op dat geld,
recht op zijn eigen leven,
recht op vrij­heid,
recht om zelf te doen wat hij wilde,
recht om op eigen benen te staan.

Pas dan...

Hij kwam trouwens pas op andere gedachten
toen hij gigan­tisch in de problemen zat:
hij had niks meer;
hij had geen eten;
en het enige baantje dat hij vin­den kon
was varkens hoe­den
- voor een Jood een grote schande,
want varkens zijn voor hen onreine dieren;
zij mochten geen varkensvlees eten -.
Pas dan, als hij zo'n hon­ger heeft
dat hij de schillen van de varkens
wel zou willen eten,
als hij echt helemaal geen toe­komst meer ziet,
helemaal niet meer weet waar hij het zoeken moet,
ja, dan gaat hij pas terug naar zijn vader.

Hangende pootjes

Ik denk dat ie­der­een zich kan voor­stel­len
dat het die vader best wel pijn heeft gedaan
dat hij zo door zijn zoon werd behandeld.
Die pijn moet hij
tot in het diepste van zijn ziel hebben gevoeld.
En hij moet wel hebben gezien aan die jongen
dat het uit pure ellende was
dat hij met hangende pootjes terug kwam:
hij had gewoon geen uitweg meer.

Op de uitkijk

Maar er is geen sprake van haat of wrok
geen bitter woord of stil verwijt.
Die jongen krijgt alleen het gevoel
dat hij verschrikke­lijk welkom is. 
Die vader staat al op de uitkijk,
hij laat hem niet eens uit­spre­ken
als hij zijn excuses maakt,
hij valt hem om de hals en kust hem harte­lijk.
Hij houdt van die jongen van hem.

Die vader kunnen wij allen zijn

Die vader kunnen wij allen zijn
als wij mensen nieuwe kansen geven.
Dat is nodig.
Ouders kunnen het bij­voor­beeld moei­lijk hebben met hun kin­de­ren.
Jon­ge­ren kunnen in de puber­teit bij­voor­beeld
heel nega­tief doen:
het is allemaal niks,
dat is niet goed en dat is niet goed;
best heel harde oor­de­len.
Het hoort bij hun weg naar volwassen­heid,
naar de vor­ming van een eigen oor­deel
en een eigen per­soon­lijk­heid.
Daarbij kunnen er dingen wor­den gezegd
die de ouders diep raken
of die om­ge­keerd de jon­gere raken.

Maar als die ouders of die jon­gere
proberen het een beetje te plaatsen,
zullen ze er niet door verbitterd raken,
maar gewoon weer nieuwe kansen geven.
Die vader stond al naar die jongen op de uitkijk
voordat die op weg ging;
hij hield al van hem en wilde hem al ver­ge­ven,
voordat hij iets gezegd had.
De bittere woor­den,
de aangedane pijn
ston­den op geen enkele manier
tussen die jongen en zijn vader in.

Je ouders

Van je eigen ouders kun je dat mis­schien begrijpen:
je weet dat ze van je hou­den;
je bent hun eigen vlees en bloed;
ze zijn trots op je.
Wat je ook gezegd hebt
of gedaan,
je kunt toch weer op ze terug vallen.
En zo hoort het ook.
Zij zullen proberen het te plaatsen:
hij is op zoek naar de volwassen­heid;
hij beseft niet wat dit in ons teweeg brengt;
we geven hem of haar na­tuur­lijk
nieuwe kansen.

Probeer te begrijpen

En van een ander?       
Vraag niet van een ander
dat hij alles met je uit­praat;
het is mooi als dat gebeurt
en zelf moet je dat maar proberen te doen,
maar het kan lang niet altijd.
Vraag niet altijd dat een ander naar jou toe­komt,
maar doe als die vader die al naar die jongen toesnelt.
Je hoeft niet over je te laten lopen,
maar probeer een ander te begrijpen
met een open en welwillend hart.
Wat voelt een ander?
Waarom is een ander toch zoals die is?
Alles van een ander weten,
is alles begrijpen,
maar geloof in ieder geval
dat er iets te begrijpen valt,
dat er iets te verstaan is,
dat die mens het waar is
om een nieuwe kans van je te krijgen.

Hij komt naar je toe

Zo is God.
De tweede lezing nodigde ons uit:
laat je met God verzoenen;
God heeft je niks gedaan,
hij staat niet in de schuld bij ons.
Het ligt aan ons dat wij zo ver weg van Hem staan;
maar doe maar als die jongste zoon;
de Vader, God, komt al naar je toe;
Hij zal ons altijd nieuwe kansen geven;
maak dus maar een nieuw begin.
AMEN