Jezus: de hoogste vorm van Gods compassie

Palmzondag C, Wereldjongerendag

Op Palm­zon­dag wordt in de hele katho­lie­ke wereld een jon­ge­ren­dag gevierd. In ons bisdom Haar­lem-Am­ster­dam vond die dag plaats in de ka­the­draal. De jon­ge­ren maakte de heilige Mis mee, gezongen door de Bavo-cantorij, met de palm­pro­ces­sie waarin ook veel kin­de­ren met hun Palmpaasstokken meeliepen. Daarna was er een pro­gram­ma met onder meer een optre­den van Charlotte Glorie, work­shops (waar­van ik er ook een heb gedaan) en na­tuur­lijk veel in­for­ma­tie over de Wereld­jon­ge­ren­da­gen deze zomer in Krakau.

De bis­schop Mgr. Jozef Punt was hoofd­cele­brant en ik heb de homilie gehou­den die hier­on­der is weerge­ge­ven. Magistra Cantus Sanne Nieuwen­huij­sen leidde de Cantorij en dr. Ton van Eck begeleidde alles op het orgel en dat is altijd weer mooi en zelfs fees­te­lijk, al gaat de li­tur­gie opm deze dag wel gelei­de­lijk van de vreugde van de intocht van Jezus in Jeru­za­lem over naar Zijn lij­den en kruis­dood.

Homilie

Gods compassie

We hebben Jezus gevolgd
tij­dens de fees­te­lij­ke intocht in Jeru­za­lem
en daarna ver­der langs de hof van olijven
naar Zijn passie, naar het kruis van Golgotha.
Hier gebeurt Gods barm­har­tig­heid,
Zijn compassie met ons mensen
die wij dit jaar bij­zon­der vieren
en van­daar het thema van deze Palm­zon­dag
die wereld­jon­ge­ren­dag is:
Kom Passie!
Kom, beleef vandaag en deze Goede Week
in Jezus’ Passie Gods compassie.

Open deur

Ook in Enishke in Irakees Koerdistan
is een heilige deur geopend
voor het jaar van Barm­har­tig­heid.
Aan de plech­tig­heid hebben niet alleen
katho­lie­ken en andere chris­te­nen
deel­ge­no­men
- de meesten van hen gevlucht uit de oorlogs­ge­bie­den -
maar ook de lei­ders van de Yezi­dische ge­meen­schap,
die net zo goed zwaar gele­den heeft
en hele ge­zin­nen van andere gods­diensten,
ook moslims waren erbij.
Die open deur daar is een teken van hoop,
hoop op een nieuwe toe­komst.
De Ita­li­aanse katho­lie­ke kerk
heeft in die plaats nu een uni­ver­si­teit gesticht
om jon­ge­ren uit Irak en Syrië
kans op edu­ca­tie en toe­komst te bie­den in hun regio.

Sant’ Egidio

En de ge­meen­schap van Sant’ Egidio
is twee weken gele­den be­gon­nen
met een luchtbrug
om mensen uit oorlogs­ge­bie­den in Syrië
veilig te evacueren
zon­der dat ze een uiterst gevaar­lijke tocht
moeten onder­ne­men,
zon­der dat ze in de han­den vallen
van mensensmokke­laars.

En we bid­den na­tuur­lijk ook
voor het wel­slagen van de vredes­be­spre­kingen.

Ver­an­de­ringen

Veel vluch­te­lingen
kunnen niet begrijpen
hoe de situatie in hun land
binnen enkele jaren zo sterk kon ver­an­de­ren,
hoe goede buren en vrien­den
ineens geweld­da­dige vijan­den wer­den,
chris­te­nen en moslims elkaar gingen wan­trouwen.

Nu zijn er mensen en ini­tia­tie­ven
die proberen weer een ver­an­de­ring te bewerken,
die een veilig en vreed­zaam leven willen bie­den.
compassie met de passie, met het lij­den van al deze mensen.

Die heilige deur in Enishke
en hier in de ka­the­draal en overal
is in dit jaar van de barm­har­tig­heid een teken
dat de weg naar ver­zoe­ning open staat
voor alle mensen,
dat ieder wordt opge­roe­pen
zich te bekeren,
de haat uit zijn hart te bannen.
Alles is moge­lijk
wanneer wij standvas­tig de weg naar ver­zoe­ning gaan.

Stem­mingen

Die weg is moei­lijk.
Want, een stem­ming kan heel ge­mak­ke­lijk
naar haat en afkeer omslaan
- ver­deeld­heid is altijd zo gauw gezaaid -,
maar het is niet een­vou­dig
om dan opnieuw een klimaat
van vrede en vriend­schap te scheppen.
Je hebt bij­voor­beeld eer­der
een familieruzie opge­roe­pen
dan die weer uitge­praat en bij­ge­legd.

We hebben gehoord
wat Jezus is over­ko­men:
De ene dag wordt Hij met palm­tak­ken bejubeld
als koning en vrede­bren­ger,
als won­der­doe­ner en Man van God,
de volgende dag roept dat­zelfde volk
vol haat en afkeer: “Kruisig Hem”.
Zoals de chris­te­nen en vele anderen
in het Midden Oosten nu,
bevond Jezus zich toen ineens
in een soort oorlogs­ge­bied:
ie­der­een was geweld­da­dig en tegen Hem,
Hij stond helemaal alleen in Zijn passie.

Tien zaken

De mening of de stem­ming kan ineens omslaan.
Dat is nu nog zo:
Wie van ons al een leven achter zich heeft,
niet zó jong meer is,
kan ge­mak­ke­lijk tien zaken noemen
waar de samen­le­ving
in de laatste veer­tig, vijf­tig jaar
radicaal anders over is gaan denken:
zaken of mensen die vroe­ger wer­den bejubeld,
wor­den nu ver­oor­deeld en om­ge­keerd.
Ooit was het geen reclame als je niet gods­diens­tig was,
nu zwem je als gelo­vi­ge tegen de mainstream op.

Onder­schei­dings­ver­mo­gen

Veel meningen zijn af­han­ke­lijk van stem­mingen
en die stem­ming
is veran­der­lijk:
de ene dag is het Hosanna,
de andere dag is het kruisig Hem,
maar: wat is wer­ke­lijk blijvend goed en waar?
Wat met haat en afkeer wordt bejegend
is niet altijd wer­ke­lijk slecht;
wat wordt opgehemeld, populair is,
is niet altijd wer­ke­lijk zo gewel­dig;
wat goed is en waar,
wat echt gewel­dig is,
kan alleen
met onder­schei­dings­ver­mo­gen wor­den gekend;
we ont­dek­ken het
op een dieper niveau,
daar waar ons hart in vrede is.
Ook als je jong bent
kun je ont­dek­ken
dat oor­de­len
en meningen
die bijna ie­der­een in Neder­land zo vindt,
in een ander land en een andere cultuur
totaal anders wor­den beleefd.
Geloven is
ook eens tegen de stroom in durven gaan,
zoals Jezus in Zijn lij­den deed.

Keuzes maken
en daar steun in zoeken.

Één door­gaande, blijvende intentie

Er waren er maar een paar
die onder het kruis van Jezus ston­den;
velen bleven op een afstand kijken,
anderen waren weg gegaan.
Het hosanna-roepen was verstomd.
Het was toen zoals het nog steeds
zo dikwijls gaat:
liefde en haat, het gaat op en neer.
De tij­den ver­an­de­ren.
Maar achter dit hele passie­ver­haal
zit één grote, blijvende, door­gaande intentie van God
en het diepte­punt wordt een hoogte­punt:
Zijn beweegre­den is liefde, compassie
- liefde, barm­har­tig­heid en verlos­sing -
en als die liefde onbeant­woord blijft,
komt er meer liefde, groter compassie:
Niemand heeft groter liefde
dan Hij die Zijn leven geeft.
Dat geeft de Verlos­sing.

De hoogste vorm van compassie

Het trieste dat Jezus over­komt
is ook iets moois.
“Hij gaf de geest”,
staat er in het evan­ge­lie,
Dat betekent:
Hij ging dood
maar het wil ook zeggen:
zo heeft Hij ons de Geest gegeven,
de grootste gave
die God ons geven kan.
Zijn dood, Zijn sterven
is de hoogste vorm van compassie.

En het is een uit­no­di­ging
om ver­trouwen te hou­den
en deuren te openen,
om het goede vol te hou­den
- ook al kost het energie -
en niet in doem­sce­na­rio’s te denken;
Hij wéét hoe het ver­der gaat:
het gaat naar Pasen....
Gods compassie is groter.

Ik wens U een mooie, gezegende
goede week en straks een zalig Pasen!
Amen.