De hemelvaart van Jezus: Hij blijft bij ons!

Donder­dag 5 mei vieren we Hemel­vaarts­dag: Jezus neemt afscheid van Zijn leer­lin­gen, Zijn leven op aarde is voorbij of moeten we zeggen: het gaat door op een andere wijze?

Maar niet in het graf...

Op pasen heeft Jezus de ban­den van de dood verbroken.
De grafsteen wordt weg­gerold,
niets kan Hem nog vast­hou­den:
Hij verrijst met een verheer­lijkt lichaam,
Hij straalt van licht
en zijn kleren zijn witter dan sneeuw.
Tege­lijk blijft de Verrezen Heer
heel discreet en een­vou­dig.
Hij dringt zich niet op:
Hij laat zich zien aan de vrouwen, de apos­te­len, aan leer­lin­gen.
Het is zo gewoon
dat er twijfel is in het hart van de leer­lin­gen;
en som­mi­gen blijven twijfelen
tot op de dag van de hemel­vaart toe.
Jezus wenst zijn leer­lin­gen de vrede toe
en Hij herhaalt keer op keer dit ene zinnetje:
"Wees maar niet bang, vreest niet".
En als Thomas zijn twijfel ein­de­lijk heeft overwonnen
en zegt: "Mijn Heer en mijn God",
dan zegt Jezus:
"Zalig die niet gezien en toch geloofd hebben".
Jezus verschijnt op allerlei plaatsen:
in de tuin en in huis,
in de stad Jeru­za­lem
maar ook in Galilea, waar de apos­te­len vandaan komen,
waar hei­denen wonen
en mensen van allerlei gods­diens­tige tradities
en de plaats waar de apos­te­len vroe­ger vissers waren.

Ook daar verschijnt Jezus,
bij de uit­oefe­ning van hun vissers­be­roep.
Overal waar mensen zijn, leven en werken,
in alle omstan­dig­he­den van hun leven,
verschijnt Jezus.
Hij is overal aanwe­zig,
behalve in het graf,
op die plaats van de dood,
daar is Hij niet meer te vin­den.

Voort­zet­ting van Gods nabij­heid

En dan komt het afscheid,
we vieren het vandaag op deze dag van Hemel­vaart.
Jezus geeft zijn apos­te­len de opdracht
te wachten op kracht uit den hoge, de kracht van de heilige Geest
want dan moeten die leer­lin­gen gaan getuigen
van het lij­den, sterven en verrijzen van Jezus,
en de bood­schap van beke­ring en ver­gif­fe­nis van zon­den brengen.
Biddend, God dankend brengen zij de tien dagen door
waarop de leer­lin­gen wachten op de komst van de heilige Geest.

Geen doodse gedachten

Als de Geest in de harten van de mensen wordt uitgestort
is dat een voort­zet­ting van Gods nabij­heid
die in Jezus is be­gon­nen:

Hij is bij ons,
in alle omstan­dig­he­den, overal, altijd,
behalve op de plaats van de dood,
waar geen uit­zicht is, geen hoop, geen licht­puntje
(die negatieve, donkere, doodse gedachten zijn niet van God
en ze ein­digen in de tombe des doods):
dat is niet waar wij God kunnen vin­den.
Wij kunnen Hem vin­den en ont­moe­ten
waar vreugde is, vrede, hoop en ver­trouwen
en daar waar nede­rig­heid en eenvoud is:
als de apos­te­len afscheid nemen, knielen ze neer
en dan moeten ze een­vou­dig wachten, bid­den, zich openen
voor de komst van de heilige Geest.
Uit­ein­de­lijk zijn hoop­volle, ver­trouw­volle gedachten
altijd nederige gedachten.
Niet ons, Heer, niet ons,
maar Uw Naam komt de eer toe.
Wij zijn een­vou­dige mede­wer­kers,
het is Zijn werk.

Een zalige Hemel­vaarts­dag!