Een priester zal een missionaris zijn

Mariusz Momot en Jan-Jaap van Peperstraten priester gewijd

Op zater­dag 21 mei zijn Jan-Jaap van Peperstraten en Mariusz Momot in de Haar­lemse ka­the­drale basiliek Sint Bavo onder grote belang­stel­ling door mgr. Jozef Punt tot pries­ter gewijd.

Hoewel de ka­the­draal de grootste res­tau­ra­ties achter de rug heeft en nu weer helemaal ‘vrij’ is, was deze basiliek toch bijna helemaal vol voor de wij­ding van Jan-Jaap en Mariusz. Beide wij­de­lin­gen brachten veel kennissen en vrien­den mee en na­tuur­lijk pa­ro­chi­anen uit de pa­ro­chies waar zij werk­zaam zijn. Een vijf­tigtal pries­ters en diakens waren aanwe­zig om de nieuw gewij­den te begroeten en hen als pries­ter aan het altaar te zien staan om het heilig Misoffer op te dragen.

De bis­schop sprak in zijn homilie onder meer over de vraag of de Kerk nog wel pries­ters nodig heeft nu het aantal gelo­vi­gen vermin­derd is en de pries­ter niet meer op de gebruike­lijke kaders van een mooie pastorie, een goede honore­ring, een fraaie kerk en de gebruike­lijke pas­to­rale zorg terug kan vallen. De bis­schop gaf aan dat het beeld van de pries­ter inder­daad veran­dert maar dat ook in vroe­ger tij­den, bij­voor­beeld in de tijd van de apos­te­len, niet op ‘goede voor­zie­ningen’ kon wor­den teruggegrepen: de apos­te­len trokken rond, zorg­den zelf voor hun on­der­houd, verkon­dig­den het evan­ge­lie aan allerlei mensen, ondervon­den ook veel tegen­wer­king en moesten veelal de mar­tel­dood onder­gaan voor Christus. De pries­ter van de toe­komst zal weer meer op die eerste leer­lin­gen gaan lijken en dat is ook niet erg.

Vlak voor hun wij­ding lagen de kan­di­da­ten uitgestrekt op de grond (dit jaar voor het eerst op een mooi tapijt, dat dan weer wel...) om hun eigen klein­heid te be­na­druk­ken en hun af­han­ke­lijk­heid van Gods genade.

Na de wij­dings­plech­tig­heid was er gelegen­heid om de nieuwe pries­ters - ‘neo­misten’ - te fe­li­ci­te­ren en hun eerste zegen te ont­van­gen. In de Tilten­berg was er daarna nog een sa­men­komst voor vrien­den en beken­den, waar­on­der fami­lie­le­den en vrien­den van de wij­de­lin­gen en voor Mariusz: broe­ders en zusters van de Neo­ca­te­chu­me­nale ge­meen­schap uit Neder­land en Polen.

Het was mooi om deze dag mee te maken en te zien hoe een lange weg van opgang naar deze dag zijn vol­tooi­ing heeft bereikt. Bemoe­digend ook voor de pries­ter­stu­denten van het eigen bisdom en van andere bis­dom­men die aanwe­zig waren en hope­lijk in­spi­re­rend voor anderen die er weleens over denken om deze weg te gaan: op zo’n dag kan de heilige Geest hen net het laatste zetje geven dat zij nodig hebben om de stap te zetten en zich aan te mel­den bij rector Jeroen de Wit in Heiloo.... Ik bid er voor...

De ka­the­draal is dus bijna gerestaureerd: een van de westtorens wordt nu onder han­den geno­men en de vloeren in de ka­the­draal wor­den her­steld waar nodig. Ook moet er nog een nieuw mozaiek wor­den aan­ge­bracht en altaar en zetels, ver­lich­ting en geluid vragen nog wat aan­dacht.