Bisschop Doeme over Boko Haram op Gebedsdag Vrouwe van alle volkeren

Laat Maria aan het roer van je leven staan!

Op zon­dag 22 mei werd in het Forum Centre van de Rai in Am­ster­dam de drukbe­zochte gebeds­dag voor de Vrouwe van alle Volkeren gehou­den: de Eucha­ris­tie­vie­ring met bis­schop Jozef Punt, een in­druk­wek­kend ge­tui­ge­nis van de Nigeriaanse bis­schop Doeme, een lezing van prof. Mark Miravalle en een Lof ter afslui­ting.

De Nigeriaanse bis­schop mgr. Oliver Dashe Doeme van Maidaguri in Nigeria sprak over zijn erva­ringen met de terreur­be­we­ging Boko Haram. Hij zag op een keer in een droom een zwaard veran­derd wor­den in een rozen­krans en kreeg inge­ge­ven dat Boko Haram niet door het zwaard maar door de rozen­krans verlagen zou wor­den. Zo lijkt het ook te gaan. Boko Haram is verzwakt en de bis­schop gaf ver­schil­lende voor­beel­den van situaties waarin de terreur­be­we­ging na rozen­krans­ge­bed overstag ging, mensen vrijliet, zich met meer respect gedroeg. De bis­schop werd een enorm pleitbe­zor­ger van het rozen­krans­ge­bed.

Prof. Mark Miravalle is reeds vele malen in Am­ster­dam geweest voor de Vrouwe van alle Volkeren. Dit keer sprak hij over Maria als moe­der van barm­har­tig­heid en over de nood­zaak om trouw te blijven aan het bid­den van het gebed van Am­ster­dam en aan het ver­trouwen dat het goed zou komen.

In het Slui­tingslof heb ik tenslotte de volgende over­we­ging gehou­den:

Over­we­ging

Wij aanbid­den U, Heer Jezus Christus!
Lof en eer zij Jezus Christus,
in het heilig Sacra­ment!

Broe­ders en zusters,

Meimaand

De mei­maand heeft ons al
door het weer laten zien
dat dit een liefe­lijke en bij­zon­der mooie maand is:
het is de maand van Maria,
de Moeder van Barm­har­tig­heid,
die wij eren als de Vrouwe van alle volkeren.

Pink­ste­ren en de Vrouwe

We zijn hier bijeen
in de tijd vlak na Pink­ste­ren,
het feest van de uitstor­ting van de heilige Geest
dat zo nauw met de devotie verbon­den is,
want op Pink­ste­ren trad hel­der aan het licht
dat de Kerk er is voor alle volkeren
- mensen van allerlei talen
kon­den de bood­schap van de apos­te­len verstaan
en vroegen om gedoopt te wor­den -;
en daar­mee werd tege­lijk voor allen dui­de­lijk
dat Maria
aan wie Jezus ons allen
op het kruis heeft toe­ver­trouwd,
de Moeder en Vrouwe is van alle volkeren,
voor alle volkeren, rassen. naties en talen.
 

Gebed

Daaraan vooraf was gegaan
een tijd van gebed
om de komst van de heilige Geest
met al Zijn goede gaven.
Het was de tijd tussen Hemel­vaart en Pink­ste­ren
waarin de apos­te­len
samen met Maria, de moe­der van Jezus,
bijeen waren in de boven­zaal,
bid­dend en wachtend.
Dit is dus een bij­zon­der en mooi moment
op deze gebeds­dag
dat wij hier voor de Heer in Zijn Sacra­ment
neer­knie­len om met Maria te bid­den
opdat de heilige Geest
Zijn gaven zal uitstorten over de Kerk:
Heer Jezus Christus,
zend nu Uw Geest over de aarde....

In grote nood...

In dit heilig jaar van barm­har­tig­heid
willen we dat doen met extra vuur
opdat de Heer
door de voor­spraak van Maria
deze wereld zal vernieuwen,
nu zij in zo grote nood is
door oorlog, rampen en geweld,
maar ook door ongeloof,
nieuw hei­dendom en hedonisme.
Ja, we kunnen met de dag
de voor­uit­ziende
vraag en verzuch­ting van Jezus
beter begrijpen:
“Zal de Mensen­zoon bij Zijn komst
het geloof op aarde vin­den?”

Maar...

Aan de andere kant
mogen we ook de kracht van het gebed
niet onder­schatten.
En Maria is er ook nog!

Wat Maria kan doen

De heilige Alfonsus van Liguori
ver­telt in zijn boek over de
heer­lijk­he­den van Maria
van een vrouw die vre­se­lijk verliefd werd
op een gehuwde man;
dat ging ver
tot het punt dat het huwe­lijk van die man
in de vernieling zou gaan.
De vrouw van die man besloot om iedere dag
een Wees Gegroet te bid­den tot Maria
om Maria te vragen dat zij die vrouw zou straffen
en zij vroeg dat die vrouw maar snel
in haar zonde zou sterven.
Toen zij dit gebed voor het slapen gaan
weer eens met veel wraak­zucht had gebe­den,
kreeg zij in haar slaap een droom
waarin zij Maria zag, die haar zei:
“Je moet niet bid­den om een straf,
maar om beke­ring en red­ding.
Ook die andere vrouw heeft heel gere­geld
een Wees Gegroet gebe­den
om niet in doodzonde te sterven”.
Wat gebeurde hier?
Maria gaf die vrouw
als het ware een inkijkje
in het hart en de geest van die andere vrouw
die haar man kwam verlei­den.
Door dat inkijkje in haar ziel,
kon de vrouw anders gaan bid­den,
met meer liefde en begrip,
niet alleen met afkeer en verwer­ping;
daardoor kon zij veel meer bereiken!

De volgende dag
ver­telde deze vrouw de droom
aan de vrouw die de relatie was aan­ge­gaan
met haar man, in het bij­zijn van haar man.
Die vrouw raakte geëmo­tio­neerd,
was in tranen.
Door Maria
en doordat zij met Maria’s hulp
de wraak­zucht en haat
in haar hart had kunnen over­win­nen
en nu in een vrede was,
kon zijn die andere vrouw bereiken
en het is uit­ein­delijk allemaal goed geko­men.
Die vrouw hield zich voor­taan ver van deze getrouwde man
en besloot boet te doen voor haar zon­den.

Harten winnen

We zien aan dit voor­beeld
hoe we meer kunnen bereiken
wanneer we iemand proberen te winnen
met harte­lijke gebe­den en woor­den,
dan door iemand af te stoten
en we zien tege­lijk aan dit voor­beeld
hoeveel macht aan Maria is gegeven
om zon­daars te bekeren,
om harten te winnen,
om genade vrucht te laten dragen.

Wat ge ook zult vragen...

“Wat gij de Vader ook zal vragen,
Hij zal het u geven
in mijn Naam”,
zegt Jezus in het evan­ge­lie.
Dit betekent dat we
mogen vragen
en dat de Vader ons dan niet
in de steek zal laten.
Het is één van de dingen
die Jezus Zijn leer­lin­gen
nog op de laatste avond van Zijn aardse leven
bij het Laatste Avondmaal
op het hart heeft gedrukt.

Geloofs­er­va­ring

Het begin van een weg van geloof
ligt voor mensen ge­woon­lijk in een erva­ring:
op een gegeven moment
heeft God hen aan­geraakt,
zij hebben Zijn aanwe­zig­heid ervaren,
er is iets gebeurd
wat zij­zelf mis­schien niet eens
zo goed kunnen dui­den.
Dat is een begin,
een klein vonkje
en dan mogen we hopen
dat er iemand op hun weg komt,
die hen helpt
om dat stukje open­heid voor een zin,
een diepere bete­ke­nis van het leven,
voor God
vast te hou­den
en uit te laten groeien
tot een stevige boom
die hun leven kan dragen.

Vertrouw dat Maria het kan

Dat is iets waar we allemaal
aan kunnen bij dragen
- na­tuur­lijk met de hulp van Gods genade
en de bijstand van Maria -
door onze open­heid voor anderen,
door ons gepaste ge­tui­ge­nis
en door de vreugde en de vrede
die het geloof ons geeft.
Het is goed om niet te oor­de­len,
niet onze emoties de vrije loop te laten,
want daar maakt de duivel gebruik van.
Ga er altijd van uit
dat Maria het hart van een verstokte zon­daar
kan raken;
dat Gods barm­har­tig­heid
een nieuw begin zal maken,
zodra Hij maar een kleine ope­ning ziet
om met Zijn genade naar binnen te gaan bij die mens.

De man die het ver­keerde pad op ging

Enkele jaren gele­den,
ik was al bis­schop,
kwam ik in contact met een man,
die vre­se­lijk tekeer ging op de Kerk:
dat was een grote, hypocriete bende,
het seksueel mis­bruik was daar­van het bewijs.
Maar toen ik eens met die man ging praten
bleek hij uit een heel gelo­vi­ge
katho­lie­ke familie te komen
en zelf vooral op seksueel gebied
helemaal het ver­keerde pad te zijn opge­gaan.
Wat hij met allerlei vrouwen deed,
ook al waren ze nog zo jong,
vond hij allemaal heel normaal,
alleen wat de Kerk deed
dat was gruwe­lijk ver­keerd.
Maar de man was niet in vrede,
het was na­tuur­lijk niet voor niets
dat hij zo tekeer ging.
Ik heb vaak voor hem gebe­den
en hoop dat hij niet
in zijn zon­den hoeft te sterven.

Zij kan het

Het is heel goed
als wij met mensen in aanra­king komen
die aan God noch gebod doen,
om voor hen te bid­den
en om hen aan Maria’s zorgen toe te ver­trouwen.
Zij is de moe­der en de vrouwe van alle volkeren,
niemand is van haar liefde uit­ge­slo­ten,
zij kan versteende harten
laten smelten.

Het begin van een weg van geloof
ligt dus voor mensen ge­woon­lijk in een erva­ring:
op een gegeven moment
heeft God hen aan­geraakt,
zij hebben Zijn aanwe­zig­heid ervaren
of mis­schien werd Maria voor hen
een aan­kno­pings­punt,
er is iets gebeurd waar­van we hopen
dat het uit zal groeien
tot een stevige boom
die hun leven kan dragen.

De pries­ter

Dat is dus iets waar we allemaal
aan kunnen bij dragen,
maar het behoort ook heel speciaal
tot de taak van de pries­ter
die deze weg met mensen kan gaan
tot aan het doopsel, het vormsel, de biecht
en in de gees­te­lij­ke lei­ding.

Deze tijd na Pink­ste­ren en deze Meimaand
is daarom ook een heel geschikt en gepast moment
om ons gebed om roe­pingen
in de han­den en in het hart
van Maria leggen.
We mogen dat met groot ver­trouwen doen.

Een visioen

Diezelfde Sint Alfonsus over wie ik U al eer­der sprak,
ver­telt ons ook het verhaal
van het visioen van de heilige Maria Magdalena de Pazzi,
een heilige uit Florence afkoms­tig.
Zij zag in een visioen de reis van de ziel
door dit leven naar de eeuwig­heid.
Die ziel kreeg de vorm
van een wankel en een­vou­dig scheepje,
dat mid­den in een zee
vol hoge golven en hef­tige orkanen voer.
Het zag er zeer gevaar­lijk uit!
Veel van die scheepjes voeren daar,
allemaal even wankel en broos,
maar zij zag dat som­mi­ge scheepjes
veel beter en ge­mak­ke­lijker
de donkere zee overstaken.
Toen zij nog beter toekeek zag zij
dat in die scheepjes
steeds dezelfde aan het roer stond;
tenslotte kon zij ook on­der­schei­den
wie dat dan wel was:
het was de maagd Maria.

Maria aan het roer

Dit wil ons allen zeggen
dat we het roer van ons leven
het beste niet te veel in eigen hand kunnen nemen,
laten we niet
op onze emoties, onze gedachten
en onze ideeën koersen
maar alles toe­ver­trou­wen
aan Maria, Moeder van barm­har­tig­heid,
Moeder van de Kerk,
vrouwe van alle volkeren,
niemand uitgezon­derd.
Wij zien veel gevaren:
de Kerk is in gevaar, de wereld is in gevaar,
mensen lopen gevaar, er gaat zoveel ver­keerd.
Maar laten we niet teveel zelf
aan het roer gaan staan,
geef het roer aan Maria
en zeg met haar: “Fiat”,
Mij geschiede naar Uw woord.
Zij zal onze gebe­den ver­ho­ren,
zij zal het scheepje van ons leven
en het scheepje van de kerk
veilig sturen en brengen
naar de over­kant.
Amen.