De zondares had het begrepen!

elfde zondag door het jaar C

Op de elfde zon­dag door het jaar was ik in Volen­dam waar ik de beide heilige Missen in de Sint Vin­cen­tius­kerk heb gece­le­breerd, een hoog­mis met een moei­lijke meerstemmige Mis met koor en solisten en een stille Mis.

Homilie

Pres­ta­ties en successen

Ben je succes­vol in het leven?
de meeste mensen zullen bij zo'n vraag,
denken aan wat zij allemaal voor elkaar hebben gekregen.
Heel wat mensen leven met een idee:
Dit heb ik bereikt,
ik ben er trots op,
dat is mijn werk, mijn inzet, mijn re­sul­taat.

Wie krijgt de schuld?

Maar mensen nemen niet altijd verantwoor­ding
voor de fouten die zij maken.
Je zult iemand op een ver­jaar­dags­feestje
niet zo gauw horen ver­tellen
over zijn fouten en gebreken;
wel komen zijn pres­ta­ties en successen aan de orde.
Als het niet zo goed gaat
Zijn we wel een beetje stiller
en als we moeten lij­den,
als we pijn hebben en verdriet,
dan zijn mensen geneigd
de schuld bij Onze Lieve Heer te leggen
en dat eer­der aan God toe te schrijven:
Waarom moet ik lij­den,
waarom over­komt me deze tegen­slag?
Had God er niet voor kunnen zorgen
dat dit mij bespaard was ge­ble­ven?
Dan haken mensen soms af
omdat God in hun ogen
hen in de steek heeft gelaten.
Dan zijn er ook nog mensen
die niet meer geloven
omdat die of die pastoor
hen niet goed heeft behandeld
of omdat de Kerk zoveel ver­keerd heeft gedaan.
Kortom, er kunnen allerlei redenen zijn
waarom we de successen en goede dingen
aan ons­zelf toe­schrij­ven
en de schuld voor de ver­keerde dingen
aan anderen,
andere mensen
of aan God en de Kerk.

Weinig zin...

Maar het lij­den is een groot mysterie
dat wij mensen nooit helemaal kunnen verstaan,
Het heeft dus weinig zin
als we in God de schul­dige aan gaan wijzen.
Het lij­den kunnen we pas een beetje plaatsen
als we iets van het lij­den van Jezus
gaan begrijpen en verstaan.

De gaven zien

Maar er zijn gelukkig ook andere mensen
die precies het tegen­over­ge­stelde doen.
Zij zien hun eigen zwakke punten,
hun onvolmaakt­he­den, hun fouten
en bij alle successen die zij behalen,
bij alle pres­ta­ties die zij leveren,
zien zij dat uit­ein­delijk hun inzet
en hun kwali­teiten
in feite maar een klein deel waren
van het re­sul­taat dat zij hebben behaald.
Het was hun ook gegeven,
het is hun ook ge­schon­ken:
die kwali­teiten
die met het leven zijn meege­ge­ven,
die kunde en kennis
die zij hebben ver­gaard,
de kansen die zij hebben gekregen,
de ge­zond­heid en het leven zelf:
het is geen ver­dienste,
het is een gave,
het is dus een reden tot dank­baar­heid.

Zelfs met een fortuin op zak

Wie leeft alsof al het goede uit hem- of haar­zelf komt
en het on­ver­mo­gen, het lij­den en kwade van elders
en dat hem of haar dat wordt aan­ge­daan,
zodat hij of zij daardoor niet
het maximale uit het leven kan halen,
die houdt zich­zelf voor de gek:
We zijn allemaal gewone, zwakke mensen,
Zelfs al heb je een fortuin op de bank,
een leuke relatie, een fijn gezin
en een zeer succes­volle carrière.
Het is je ge­schon­ken,
dus zie de genade
die erin verborgen ligt
en wees dank­baar aan de God
die je uit­ein­delijk alles heeft toe­ver­trouwd
om het te gebruiken
tot Zijn eer en tot wel­zijn van de mensen.

De zondares

In het evan­ge­lie van vandaag
komt een vrouw in deze geest
naar Jezus toe;
zeker zij heeft het nodige misdaan,
haar leven was geen rechte weg,
maar een kronkelpad, met vele dwaalwegen,
maar zij heeft twee grote voor­de­len:
zij heeft een diep gevoel voor Gods barm­har­tig­heid
en zij bezit een grote nede­rig­heid,
zij ziet zich­zelf niet groot en opgeblazen,
maar klein, een­vou­dig, dienst­baar
en zij is zich er in dank­baar­heid van bewust
dat haar veel gegeven is.
In die grote dank­baar­heid
om al Gods goede gaven
werpt zij zich aan Jezus' voeten neer.

Haar geloof heeft haar gered

Mensen om haar hen
zien alleen de buiten­kant, haar donkere verle­den:
het is een zondares,
maar Jezus ziet haar hart,
haar eenvoud, haar dank­baar­heid
en overgrote liefde.
Haar werd alles ver­ge­ven,
haar geloof heeft haar gered.

In dank­baar­heid

Laten we in die dank­baar­heid proberen te leven
en de gever eren van zoveel goeds,
dan brengen we iets
wer­ke­lijk heel moois en opbouwends
in deze wereld.
Amen.