Rome klaar voor heiligverklaring Moeder Teresa

Rome is warm en druk: zon­dag wordt Moeder Teresa heilig verklaard en dat is merk­baar. De plech­tig­heid vindt zon­dag 4 sep­tem­ber plaats op het Sint-Pieters­plein.

Nu al zijn de eerste tekenen van de beveili­ging merk­baar: er is veel politie en met linten zijn gebie­den afgezet. Het portret van Moeder Teresa hangt al vanaf het balkon van de Sint-Pieter (vroe­ger werd dat tij­dens de Mis ont­huld, na de eigen­lijke heilig­ver­kla­ring). Ook wor­den er teksten voor­ge­le­zen en gebe­den gedaan op het plein ter voor­be­rei­ding op de canoni­sa­tie en lopen er al de nodige cameraploegen rond.

Ik heb moe­der Teresa vroe­ger met name in Rome nog wel mee­ge­maakt. In een van de huizen van de zusters - een huis voor omgehuwde moe­ders in het stads­deel Primavalle - ben ik een tijd lang de assis­te­rende pries­ter geweest en toen werd ik uit­ge­no­digd voor de professies en feesten van de zusters. Daar was moe­der Teresa ook bij aanwe­zig. Ik herinner me haar als een heel een­vou­dige zuster. Ze had geen ere­plaats of bij­zon­dere be­han­de­ling, maar knielde tussen de andere zusters op de grond. Tege­lijk was dui­de­lijk dat zij een zeer sterke per­soon­lijk­heid was en er niets aan haar aan­dacht ontsnapte. Na­tuur­lijk had ze anders nooit zo’n we­reld­wijd net­werk kunnen opzetten van dienst aan de armsten van de armen en overal het ge­tui­ge­nis kunnen geven dat we juist in de armsten en uit­ge­sto­tenen Christus zelf kunnen herkennen. Dat deed Moeder Teresa ook opkomen voor het leven, voor ieder men­se­lijk leven. Heel dui­de­lijk sprak zij zich uit tegen abortus. Paus Fran­cis­cus zegt het haar na, maar het getuigde in die tijd van moed om als weer­loze vrouw haar stem te verheffen tegen de grote machten van deze wereld. We mogen haar daar dank­baar voor zijn. Het heeft haar ook weerstand en tegen­wer­king opgeleverd, maar zij ging moe­dig door. 

Al in het vliegtuig ontmoette ik mensen die vanuit Neder­land aan de vie­ring van de heilig­ver­kla­ring gingen deel­ne­men, waar­on­der een land­ge­noot van moe­der Teresa uit Albanië, die al 35 jaar in Neder­land woont.

Zelf ben ik in Rome omdat ik in de­cem­ber vijf jaar bis­schop ben. De con­gre­ga­tie voor de bis­schop­pen heeft mij, en andere bis­schop­pen van dat wij­dings­jaar, uit­ge­no­digd voor een evaluatie en retraite.