“Trek weg uit je land”

Hoed je voor een kokervisie! (2e zondag van de vasten)

Deze zon­dag bracht ik een bezoek aan de St. Eloy­paro­chie en de H. Agatha­kerk in Beverwijk, waar ik harte­lijk verwelkomd werd door kerk­be­stuurs­le­den, vrij­wil­li­gers en pastoor Roland Putman. Samen vier­den we de heilige Eucha­ris­tie en na afloop daar­van was er gelegen­heid de pa­ro­chi­anen tij­dens de koffie te ont­moe­ten.

Er was ook een kin­der­woord­dienst tij­dens de Mis in de prach­tige Agatha­kerk en de kin­de­ren ver­tel­den iets over het evan­ge­lie van de Gedaante­ver­an­de­ring waarover ook zij had­den gehoord (zie foto). Een 89 jarige heer uit het dames- en heren­koor zong met krach­tige stem het Panis Angelicus solo! Aan het einde van de vie­ring bood het kerk­bestuur me enkele publi­ca­ties aan die over de kerken in de pa­ro­chie waren ver­sche­nen. 

De lezingen over Abraham en de Gedaante­ver­an­de­ring waren uitgans­punt voor de preek.

Homilie

Mensen die wegtrrekken...

“Trek weg uit je land”,
kreeg Abraham te horen
en hij moest dus alles verlaten
om heel ergens anders
een nieuw bestaan op te bouwen.
Ook in onze tijd komt dat veel voor;
som­mi­ge mensen willen zelf graag
heel ergens anders een nieuw leven beginnen,
TV-series wor­den eraan gewijd
en laatst nog sollici­teerde iemand uit Noord Holland
naar een baan in de stille Zuid­zee;
vele mensen gaan
ge­dwon­gen door omstan­dig­he­den
van oorlog, hon­ger en nood:
er trekken ruim 65 miljoen vluch­te­lingen over de aarde,
onder hen bijna 5 miljoen Syriërs.
Ik hoop dat zij allen goed terecht komen
en zegen zullen ont­van­gen, zoals Abraham.
Maar hoe het hun ook mag ver­gaan:
zij nemen hun eigen ach­ter­grond en erva­ringen mee
en komen in een land waar alles nieuw is, alles anders:
taal, cultuur en heel de sfeer.

Met nieuwe ogen

Ook de leer­lin­gen wor­den vandaag
door Jezus uit­ge­no­digd
om weg te trekken
uit de hun zo bekende omge­ving:
zij trekken weg,
maar de berg op,
ze zoeken de afzon­dering en de stilte,
weg van het gewone bestaan
met alle dage­lijkse zorgen
om daar boven iets van de hemel te ervaren,
daar zien ze die stralende gedaante­ver­an­de­ring van Jezus.
Daar boven op die berg
zien zij Jezus met nieuwe ogen,
zij zien Mozes en Elia
en zij horen de woor­den
die we ook al
bij de doop van Jezus had­den gehoord,
“Dit is mijn Zoon, de Welbeminde,
in wie ik mijn behagen heb gesteld”.

“Trek weg...”

Een man ging zich langzamer­hand
steeds meer ergeren
aan allerlei gewoontes en manieren van zijn vrouw;
dat ging in zijn gevoel tame­lijk over­heer­sen.
Toen moest hij een paar dagen
op reis voor de zaak.
Het ritme was ontspannen, er was tijd over,
de omge­ving was mooi
en hij miste haar.
Daar kwam vooral weer boven:
“Ik houd van haar”.

Soms wor­den mensen ineens door het leven
uit hun eigen, gewone en veilige bestaan weg­gerukt:
Bij een echtpaar bij­voor­beeld
was het geloof
tame­lijk weggeëbd,
het speelde bijna geen rol meer,
dat was heel gelei­de­lijk gegaan.
Maar zij werd ziek
en dat zag er even slecht uit;
toen kwam sterk naar voren
wat be­lang­rijk is in het leven:
de liefde, het geloof, het ver­trouwen,
alle diep men­se­lijke waar­den.

Koker­vi­sie

Trek weg!
We hebben zelf mis­schien wel de erva­ring
hoe veel goed een vakantie soms kan doen:
er uit zijn en tot rust komen!
En we hebben de erva­ring
dat we vaak afstand moeten nemen
van onze gevoelens
als we ergens flink door zijn geraakt
en dat er even uit gaan
daarbij soms kan helpen:
Wie boos is moet tot tien tellen,
of nog wat ver­der;
wie ergens emo­tio­neel over is,
kan beter eens met een wijs iemand erover praten;
als we vast zitten in stress en drukte
moeten we alles eerst eens laten rusten,
enzo­voorts.
Even weg zijn kan helpen
om alles met andere ogen te bekijken.
Problemen met relaties, werk, ge­zond­heid, zorgen :
we zitten er soms te diep in
en krijgen dan een koker­vi­sie.

Geen bui­ten­land

“Trek weg uit je land”.
Dat woord geldt dus in zekere zin
net zo goed voor ons allemaal
en dat hoeft geen bui­ten­land te zijn,
waar we naar toe gaan;
een situatie die vrij­heid schept
en inner­lijke ruimte geeft
ook om een woord van God te horen
is dan al genoeg.

Dit geldt ook voor ons geloof;
als alles altijd heel gewoontjes ver­der gaat,
komen sleur en gewoonte, een zekere saai­heid
om de hoek kijken.
Het vuur dooft lang­zaam uit.
Dan hebben we de nei­ging
om dat maar zo te laten gaan
maar we hebben dan juist nieuwe impulsen nodig.

Bede­vaart

Bijna twee jaar gele­den zijn we
met ruim acht­hon­derd mensen uit ons bisdom
op bede­vaart naar Rome geweest,
nu nog steeds krijg ik en­thou­siaste verhalen
van mensen die daar nieuwe in­spi­ra­tie
en gees­te­lij­ke kracht en energie hebben gevon­den.
En ik zou de keren niet kunnen tellen
dat in het roe­pings­ver­haal van een pries­ter of diaken
of van iemand anders die heel actief is in de kerk
een bede­vaart naar Lourdes een rol speelt.

Andere gedachten...

In ieder geval:
voor ons men­se­lijk bestaan
én ons gees­te­lijk leven
is deze veer­tig­da­gen­tijd een periode
die ons uitno­digt
om tot een gees­te­lij­ke vernieu­wing te komen:
“Trek weg uit je land”,
ga met Petrus, Jakobus en Johannes
die berg op, weg van de sleur
om alleen te zijn met de Heer,
ga er soms even uit,
zoek zo’n gees­te­lij­ke impuls
om tot andere, nieuwe gedachten te komen!