Vieringen van geloofsbelijdenis Neocatechumenale Weg
‘Redditio symboli’
Op vrijdagavond 17 maart vond in de pastoor van Ars kerk in Haarlem een geloofsbelijdenis-viering plaats van de Neocatechumenale Weg. Het was één van de vieringen die momenteel op verschillende plaatsen wordt gehouden. Telkens leggen drie of vier Neocatechumenen deze geloofsbelijdenis af in een openbare viering met een persoonlijk getuigenis.
Deze avond waren er vier neocatechumenen die hun belijdenis aflegden: Teresa, Frederico, Berend en David.
Pastoor van Ars
De kerk van de pastoor van Ars was goed gevuld met voornamelijk jonge mensen. Als het iedere zondag zo zou zijn, dan zou deze kerk behouden kunnen blijven. Nu is onlangs aangekondigd dat de parochie opziet tegen de hoge kosten die voor herstel van de kerk nodig zijn, terwijl het aantal kerkgangers gering is. Maar gelukkig zijn er ook tekens van hoop en is er vuur en overtuiging bij jonge mensen die geloofsverdieping zoeken binnen de katholieke kerk.
Geen heiligen
Binnen de Neocatechumenale Weg is die persoonlijke verdieping en beleving van het geloof een belangrijk gegeven. Het gaat niet om een opgezegd lesje of een uiterlijke rite, maar om de concrete beleving en verdieping. Dat wil niet zeggen dat Neocatechumenen heiligen zijn, wél dat zij zich willen bekeren en de weg van Jezus Christus binnen de katholieke kerk willen gaan.
De getuigenissen bij de geloofsbelijdenis
Dit kwam duidelijk tot uiting in de getuigenissen van de neocatechumenen die de geloofsbelijdenis afleggen. Het neocatechumenaat is een catechetische weg en vorm gegeven volgens het catechumenaat, de voorbereiding van volwassenen op het doopsel. Het neocatechumenaat is gebaseerd op de inspiratie en de overtuiging dat ook degenen die misschien als baby zijn gedoopt, zo'n weg van inleiding in het geloof, van geleidelijke groei in de navolging van Jezus, nodig hebben. De neocatechumenen die de geloofsbelijdenis aflegden getuigden van wat het geloof in God als Vader, als Zoon en heilige Geest voor hen had betekend en betekent, van de betekenis voor hun leven van de sacramenten en de steun van anderen, van het stappen zetten in het loslaten van zichzelf en het aanvaarden van het kruis van Christus. Het is een mooie weg van groei met hulp van het woord van God, de sacramenten en de gemeenschap.
Naäman
De lezing was uit het tweede boek van de koningen (5,1-17) over Naäman die van zijn melaatsheid wordt gereinigd door de tussenkomst van de proefeet Elisa. In de homilie heb ik erbij stil gestaan hoe onvolmaakt het gheloof van Naäman nog was: hij komt met geld en goed om zijn genezing te kopen, hij verlangt naar eerbewijzen en persoonlijke aandacht en liefde van de profeet, heel menselijke aspecten, die voor ons allen herkenbaar zijn. Zelfs als hij genezen is komt hij met een beeld van God als aan een bepaald land, aan bepaalde grond gebonden, zoals wijzelf ook vaak God willen inkaderen in onze menselijke begrippen en visies. Maar het is een groot geschenk dat hem ten deel viel en het is een troost voor ons dat zijn geloof daarvoor niet volmaakt hoefde te zijn. Dat geloof moet groeien, zoals in de Latijnse taal zo mooi wordt aangegeven: van Credere Deum (geloven dat God bestaat), naar Credere in Deum (de inhoud van het geloof in God leren kennen) en Credere Deo (in alles op Hem vertrouwen).
Aan het einde van de viering was er gelegenheid de kandidaten te feliciteren en hun mooie stap te vieren.
