Jezus en de ‘digitale gelijkheid’
Witte Donderdag
Op Witte Donderdag was ik voor de viering van de heilige Eucharistie, de plechtige herdenking van het laatste avondmaal, in de Haarlemse kathedraal. Het mannenkoor van de kathedraal zong Nederlandse en Gregoriaanse gezangen die de viering tot een stemmige plechtigheid maakten. Tijdens het Gloria “vertrokken” de klokken, ze zullen tijdens het Gloria van de Paaswake pas weer klinken.
Aan het einde van de Mis werd het heilig Sacrament in processie overgebracht naar het rustaltaar: Jezus verlaat de zaal van het Laatste Avondmaal en begeeft zich naar de Hof van Olijven om te waken, te bidden en zich voor te bereiden op Zijn uur: het uur van Zijn lijden en sterven...
Homilie
Vrij uit liefde
“Hij gaf hun een bewijs van Zijn liefde
tot het uiterste toe”
Natuurlijk, op deze avond
gaf Jezus ons de Eucharistie
en die is de samenvatting
van heel het paasmysterie,
dat wil zeggen:
In de Eucharistie komt alles samen
wat we deze dagen vieren:
Zijn verlossend lijden, Zijn dood en verrijzenis.
Als wij die woorden horen:
“Dit is mijn lichaam, gegeven voor U;
dit is mijn bloed, vergoten voor jullie
en voor al die andere mensen...”,
dan horen we in feite iedere keer
dat Hij dit niet voor zichzelf doet
en dit ook niet als een vreselijk lot ondergaat
omdat Hij nu eenmaal niet anders kan,
maar dat Hij dit vrij uit liefde doet.
Eucharistisch leven
De Eucharistie inspireert heel veel mensen
om op een bepaalde manier te leven.
Kinderen leren het eigenlijk al
bij hun eerste heilige communie:
een geest van samen delen,
van er zijn voor een ander,
zoals Jezus doet in de Eucharistie.
Als we te communie gaan
willen we ons daarmee verbinden.
We gaan met eerbied,
we ontvangen Hemzelf
en we treden in gemeenschap - in communio -
met Hem, met Zijn manier van leven.
Een slavenwerkje
Diezelfde geest, die wijze van leven
komt ook tot uiting
in de voetwassing,
dat andere gebaar van de Heer op deze avond.
Het zit diep in onze genen:
als je belangrijk bent,
kun je mensen voor je laten lopen,
je krijgt zelf de beste plaats,
anderen werken voor jou,
je hoeft zelf geen vervelende klusjes te doen.
Petrus protesteert vanuit deze gedachte:
Jezus is belangrijk, Hij is de Heer en Meester,
dus moet Hij niet zulke werkjes doen.
Het was het werk wat een slaaf normaal deed,
niet iemand van aanzien.
Maar Jezus geeft op deze avond aan
dat Hij niet wil dat we ons positioneren
als iemand die uit is op aanzien en eerbewijzen:
“Ik heb U een voorbeeld gegeven,
opdat gij zoudt doen,
zoals ik U gedaan heb”.
Hoe ‘belangrijk’ je ook mag zijn,
kies een eenvoudige, dienende positie,
maak je liever wat klein en kwetsbaar,
dan krijgt de liefde een kans.
Digitale gelijkheid
De internet-Jezuïet pater Nicolaas Sintobin
schrijft in het laatste nummer
van ons bisdomblad ‘samen Kerk’
over “digitale gelijkheid”:
op het internet is iedereen gelijk,
iedereen kan delen, publiceren en reageren.
Alles en iedereen is toegankelijk..
Maar dat is niet alleen
iets van het World Wide Web,
het is eigenlijk iets van Jezus Christus zelf:
Hij is aan ons gelijk geworden.
De “digitale gelijkheid” wordt alleen maar mooier
door een geest van christelijke dienstbaarheid.
De Allerhoogste werd de kleinste,
een kleine, dienende mens.
Petrus mag protesteren als hij ziet
dat Jezus deze plaats inneemt;
wijzelf zouden kunnen protesteren,
iedere keer als we Jezus’ dienstbare woorden
bij de consecratie horen:
“Mijn lichaam, mijn bloed voor jullie”,
maar de enige weg
waarlangs we deelgenoot van Hem kunnen worden,
is Zijn weg te aanvaarden,
als ook onze weg.
Dan is het goed
Hoe belangrijk we ook zijn
- of juist niet -
wat voor positie we ook bekleden
- of juist niet -
het gaat om een dienstbaarheid,
een nederig dienstwerk;
als het een dienst is
in het voetspoor van Jezus,
dan is het goed.
Talloze malen hebben we het horen zeggen:
“Lichaam van Christus”.
Je ontvangt de Heer
die zich klein maakt en zich geeft.
Het is een uitnodiging
om zelf ook die weg te gaan.
AMEN
