Er zijn zoveel invloeden.....

Roepingenzondag

De vierde zon­dag van Pasen is roe­pingen­zon­dag en zon­dag van de Goede Herder. Het evan­ge­lie van deze dag gaat over de stem van de Goede her­der die de schapen herkennen. Maar wie luistert er nog naar die stem?

Homilie

Voorzich­tig­heid gebo­den!

Met veel goede raad die ons gegeven wordt,
moet je wel voorzich­tig zijn.
Heel vaak zit er een stukje eigen belang bij.
Als iemand ons een raad of advies geeft,
is het nogal eens zo dat die persoon
je ook een beetje de kant opstuurt,
die hij of zij graag heeft.
Er wordt ons nogal wat aangeprezen.
Een beetje voorzich­tig­heid is altijd wel gebo­den
en vooral is het nodig kri­tisch te zijn
en af te wegen of dit of dat wel wer­ke­lijk voor ons is weg­ge­legd.
Daar hebben we een criterium voor nodig,
een maatstaf om naar te leven,
een richtsnoer om onze weg te bepalen,
om af te wegen wat je gaat doen.
Vaak moeten we kiezen,
tussen de vele dingen die ons wor­den voorge­hou­den,
tussen de adviezen die we krijgen,
maar hoe doen we dat dan?
Men appelleert op onze instincten en emoties;
de reclame­jongens weten precies
wat mensen aanspreekt,
hoe ze mensen raken moeten
en warm moeten krijgen voor hun product.

Invloe­den

Terecht maken ouders zich daar wel eens zorgen over:
er komt zoveel op mijn kin­de­ren af,
zoveel invloe­den, zoveel voorin­ge­no­men stand­pun­ten,
zoveel groepsgeest en groepsdwang ook.

Waar gaat het naar toe?

Ook als we naar de maat­schap­pij kijken,
kunnen we weleens op de gedachte komen:
waar gaat het naar toe?
Wat is er uitge­ko­men van onze idealen om de wereld te verbe­te­ren?
Waarom gaat er zoveel mis in de levens van mensen?
Waarom gaat er zoveel fout in onze maat­schap­pij?
En velen voegen daaraan toe dat de wereld
har­der, egoïstischer, meer in zich­zelf op­ge­slo­ten is gewor­den.

Zij herkennen de stem

Maar moeten we daar dan maar pessi­mis­tisch van wor­den?
Gaan denken: het komt allemaal vast niet meer goed?
In mijn eigen leven, in de wereld, in de zorgen om mijn kin­de­ren
of klein­kin­de­ren?
Nee! Dat niet, zegt het evan­ge­lie van vandaag.
Het is het verhaal van de goede her­der
en van dieven en rovers die de kudde belagen.
De schapen zijn voor de nacht bij elkaar in de schaapskooi,
een soort omhei­ning met een hek erin.
Bij die deur waakt de deurwachter.
Dieven en rovers zullen een gat in de omhei­ning trachten te maken
om binnen te dringen en schapen te stelen.
Maar de goede her­der komt door de deur
en de schapen herkennen vol blijd­schap zijn stem
en zij volgen Hem.
Zoals die dieven en rovers, zo zijn er mensen
die anderen trachten te grijpen,
een ver­keerde kant op trachten te sturen.
Het kan ons weleens angs­tig maken,
dat er zoveel ver­keerde invloe­den zijn,
dat er zoveel verlei­ding en druk op de mensen wordt uit­geoe­fend.
Maar de troost van de vergelij­king die Jezus maakt, is deze:
de schapen herkennen de stem van de goede her­der;
wij mensen zullen diep in ons iets waardoor we voelen en ervaren:
dat is de stem van de goede her­der,
hier oefent Onze Lieve Heer zijn aantrek­kings­kracht op mij uit.
Ik wil doen wat God van mij vraagt.

Wees niet bang!

Als wij maar de stem van de goede her­der laten klinken
en niet bang zijn, niet opgeven, niet vertwijfeld raken,
omdat wij denken dat andere krachten sterker zijn.
Laat het maar horen, kom er maar voor uit, wees niet bang!
Het goede heeft zijn eigen kracht.

Au­gus­ti­nus

Au­gus­ti­nus heeft dat goed begrepen.
Hij had dat zelf ervaren.
Zijn moe­der Monica had hem de stem van de goede her­der laten horen,
ja, hem daar­mee ver­trouwd gemaakt.
Maar hij ging eigen wegen
en deed wat toen gebruike­lijk was:
je met filo­so­fische stro­mingen bezig hou­den,
carrière maken en gaan samen­wo­nen.
De stem van de goede her­der leek vergeten,
hij was gegrepen door wat Jezus noemt: "dieven en rovers".
Maar na zijn beke­ring vatte hij zijn erva­ringen zo samen:
"Fecisti nos ad Te":
U hebt ons zo gemaakt dat we op U gericht zijn,
dat altijd toch ergens weer bij U uit­ko­men.
"Onrus­tig is ons hart, totdat het rust vindt in U".
Einde­lijk had hij die rust gevon­den.

Een verlangen dat blijft

Heel de ge­schie­de­nis van de mens­heid
- en ook de kerkge­schie­de­nis -
is een verhaal met veel diepte­pun­ten,
soms zo erg dat de mensen die erin hebben gezeten,
wel gedacht moeten hebben:
Dit kan nooit meer iets wor­den.
En dan komt er toch ineens een nieuw begin,
een aanzet tot vernieu­wing en ver­be­te­ring,
on­ver­wacht
een straal van goed­heid en hoop.
Want het verlangen naar goed­heid en waar­heid,
het verlangen naar God
zal altijd blijven bestaan.

Roepingen­zon­dag

Vandaag is het roe­pingen­zon­dag.
Roeping is dat inner­lijk aanvoelen
van wat goed is, van wat je moet gaan doen.
In die zin hebben we allemaal een roe­ping.
Maar we bid­den vandaag toch bij­zon­der
om roe­pingen tot het pries­ter­schap,
dat jongens die aanvoelen
dat dit voor hen weleens de weg zou kunnen zijn,
die God aan hen wil wijzen,
dan ook vastbera­den die weg zullen gaan. Amen.