Kardinaal Simonis 60 jaar priester

Het geloof heeft hij bewaard, roepingen bevorderd

In Utrecht werd op Sacra­ments­dag - zon­dag 18 juni - gevierd dat kar­di­naal Simonis zes­tig jaar gele­den tot pries­ter werd gewijd. Dat werd gevierd met een fees­te­lij­ke H. Mis in de Sint Catharina­kathe­draal en een receptie in het Academie­ge­bouw. Die receptie heb ik kunnen meemaken.

Kar­di­naal Simonis, jaargang 1931, is nog steeds vitaal. Het lopen gaat mis­schien iets moei­lijker dan vroe­ger maar hij is goed bij de pinken. Dat blijkt wel uit de preek die hij tij­dens de Eucha­ris­tie­vie­ring op deze Sacra­ments­dag hield en die ik daarna op schrift heb gekregen. Daaruit alvast één citaat, waar ik me van harte bij aansluit:

“Geen vuri­ger wens en bede heb ik dan ook dat zij die zich gelovig noemen weer de Dag des Heren heiligen door zo moge­lijk de Eucha­ris­tie te vieren. Voor de kerk in Neder­land zal er weinig toe­komst zijn wanneer ons geloof niet voort­du­rend gevoed wordt door de ver­kon­di­ging van het Woord van God en door het ont­van­gen van de Heer zelf als voedsel voor ons leven.”

De receptie was druk, zoals uit de foto’s kan blijken. De Utrechtse bis­schop­pen waren er allen, evenals mgr. De Korte en mgr. Van den Hout. Ook de Apos­to­lisch Nuntius en Joachim kar­di­naal Meissner waren geko­men. Uit Rome was mgr. Kasteel er en na­tuur­lijk zag ik vele beken­den. Kar­di­naal Simonis had voor ie­der­een een attent woord. Tijdens de receptie hield kar­di­naal Willem Eijk een harte­lijke toe­spraak waarin hij met name de ver­diensten van zijn voor­gan­ger schetste voor het behoud en het ver­kon­di­gen van het katho­lie­ke geloof. In de preek had Simonis al aange­ge­ven dat het met de geloofskennis slecht gesteld is in ons land.Kar­di­naal Simonis is een verde­diger van de orthodoxie. Enigszins ondeugend refereerde kar­di­naal Eijk aan de lengte van de bio­­gra­fie die Ton Crijnen over Simonis schreef, om zich te verontschul­digen dat hij niet op alle aspecten van het eminente leven in kon gaan. De moe­dige hou­ding van kar­di­naal Simonis tij­dens het pas­to­raal concilie werd wél nog even voor het voetlicht gehaald.

Kar­di­naal Simonis heeft mij tot diaken en pries­ter gewijd in de tijd dat hij bis­schop van Rotter­dam was. In die jaren heeft hij trouwens veel gedaan om pries­terroe­pingen te bevor­de­ren. Zo schreef hij in zijn eerste tijd als bis­schop maan­de­lijks in een toe­gan­ke­lijke stijl een brief aan de jon­ge­ren die via de kerken werd verspreid. Ook kwam hij al spoe­dig tot de con­clu­sie dat het beter was de pries­ter­kan­di­da­ten van zijn bisdom naar het groot­semi­narie Rolduc te laten gaan. Dat waren er op een gegeven moment bijna der­tig. Zo kwamen er opnieuw pries­ter­wij­dingen nadat die er tien jaar lang bijna niet waren geweest.

Voor zijn inzet voor Christus en de Kerk mogen we kar­di­naal Simonis dus bij deze gelegen­heid dus wel een keer dank­baar­heid betonen. Fidem servavit!