Op bezoek in Varese

Maan­dag 2 en dins­dag 3 ok­to­ber heb ik een bezoek gebracht aan de Sacro Monte van Varese, een bede­vaart­plaats ter ere van Maria waar een pries­ter woont met wie ik al heel lang verbon­den ben en die veel onder andere voor ons semi­na­rie en het hei­lig­dom in Heiloo heeft gedaan.

Precies der­tig jaar gele­den heb ik don Agostino Ferrario voor het eerst ontmoet en sindsdien is het contact ge­ble­ven. Hij is werk­zaam in de bede­vaart­plaats van Onze Lieve Vrouw van de Sacro Monte van Varese.

Langs de berg waarop de basiliek staat bevin­den zich vijf­tien eeuwen­oude kapellen met levensgrote uit­beel­dingen van de geheimen van de rozen­krans.

Na het over­lij­den van paus Paulus VI werd diens se­cre­ta­ris, mgr. Pasquale Macchi, rector van deze bede­vaart­plaats, gelegen in het bisdom Milaan dat door Paulus VI voor zijn pausverkie­zing werd geleid'; en dat heeft ertoe geleid dat deze zalige paus hier bij­zon­der wordt vereerd en er de nodige voorwerpen wor­den bewaard die aan paus Paulus hebben toebehoord, zoals het borst­kruis dat hij van Patriarch Athenagoras kreeg bij hun his­to­rische ont­moe­ting in Jeru­za­lem, die een geheel nieuw tijdperk inluidde van de betrek­kingen tussen de Orthodoxe kerken en de katho­lie­ke kerk.

Op deze berg bevindt zich tevens een slot­kloos­ter van zusters - Romite Ambrosiane - die met bij­zon­dere aan­dacht de Ambrosiaanse li­tur­gie vieren, die eigen is aan (bijna heel) het bisdom Milaan.

Zowel in de basiliek als bij de zusters heb ik deze dagen de heilige Mis gevierd. De lezingen van deze dins­dag waren in de Ambrosiaanse li­tur­gie uit de brief van H. Judas Taddeüs en over de kwaa­daar­dig­heid van de Fari­zeeën en Schrift­ge­leer­den. Naar aan­lei­ding van de lezingen heb ik gepreekt over de "humilitas" (nede­rig­heid), wapen­spreuk van de heilige Carolus Borromeüs, de grote bis­schop van Milaan. De nede­rig­heid gaat niet alleen tegen de erfzonde in, die bestaat uit hoogmoed, maar maakt ook concreter wat de liefde inhoudt, die Jezus ons als centraal gebod heeft gegeven. De nede­rig­heid is het vermogen om niet zich­zelf maar de ander centraal te stellen en dienst­baar te zijn. De jaloezie van de schrift­ge­leer­den en hoge­pries­ters komt voort uit een gebrek aan nede­rig­heid, waardoor zij dachten rechten te hebben die aan anderen niet toe­ko­men. De nede­rig­heid helpt ons om in liefde en vrede met anderen samen te leven.