Wij delen allen in Gods liefde

de gemeenschap van de heiligen

Op 1 no­vem­ber vieren we Aller­hei­ligen, de ge­meen­schap met allen die ons zijn voor­ge­gaan en bij de Heer zijn, de Kerk die reeds verheer­lijkt is. Zij zien de Heer van aange­zicht tot aange­zicht, maar ook wij delen in dezelfde liefde...

Allewr­hei­ligen is een dag die we vieren als zon­dag en waarop alle gelo­vi­gen wor­den uit­ge­no­digd de Eucha­ris­tie mee te vieren.

Zalig de armen van Geest,
zalig de treuren­den,
de zacht­moe­di­gen,
zij die hon­ge­ren en dorsten naar ge­rech­tig­heid;
zalig de barm­har­tigen,
de zuiveren van hart,
de vrede­bren­gers
en degenen die ver­volgd wor­den om de ge­rech­tig­heid,
die om Hem beschimpt, ver­volgd
en laster­lijk van allerlei kwaad wor­den beticht.

In een hart dat gevuld is
met andere dingen,
in een zelf­voldaan, hardvoch­tig of onzuiver hart,
bij haat­dra­gende mensen,
bij despoten in het groot en in het klein,
heeft het ko­nink­rijk van God
geen toegang.

Maar iedere mens is eigen­lijk klein,
niet zo groot, mach­tig of sterk;
wie zich zo voelt of gedraagt
sluit zich af
voor de wer­ke­lijk­heid
van zijn eigen leven:
zo is je leven niet.
We zijn allemaal breek­ba­re mensen,
beperkt en ster­fe­lijk,
zwak en zon­dig.

Eigen­lijk is ieder moment
dat wij die klein­heid ervaren
een genadekans voor ons:
we ervaren wie we wer­ke­lijk zijn
en als we die erva­ring aan­ne­men,
wor­den de zalig­spre­kingen in ons wer­ke­lijk­heid.
Juist waar wij klein zijn,
weten we waar we bij horen:
bij de ge­meen­schap van de heiligen,
bij het ko­nink­rijk van God.