Kerstmis met de armen bij Sant’ Egidio
Mozes en Aäron, Amsterdam
Op Kerstavond vierde Sant’ Egidio het jaarlijkse kerstfeest met de armen. Vluchtelingen, daklozen, ouderen, kinderen van de school van vrede waren als vrienden samen met de mensen van Sant’ Egidio voor een kerstdiner en om te luisteren naar de kerstliederen. Onder de aanwezigen ook mensen van “We are here”, een groep vluchtelingen die geen onderdak heeft.
In de kerk
Het kerstdiner van Sant’ Egidio wordt overal in de wereld in een kerk gehouden. Ook de paus heeft daar onlangs aan deelgenomen, zoals voor zover ik weet, ook zijn voorgangers deden. Iemand zal zeggen: maar de kerk is toch voor de eredienst en niet voor feesten en partijen? Dat klopt maar in dit geval is het toch iets anders: Sant’ Egidio brengt ermee tot uiting dat de dienst aan de armen - of liever nog: vriendschap met de armen, die in het hart van Sant’ Egidio staat geschreven -, eredienst is en net zo noodzakelijk als de lof van God door de liturgie.
Van vluchteling tot vrijwilliger
De Mozes en Aäronkerk was vol mensen afkomstig uit alle delen van de wereld. Ik sprak mensen uit Polen, Estland, veel vluchtelingen uit Syrië, uit Soedan, iemand uit Italië enzovoorts. Iemand uit Syrië met wie ik twee jaar geleden aan tafel had gezeten, had nu zijn weg in Nederland gevonden en was zelf weer vrijwilliger bij Sant’ Egidio geworden. Er waren trouwens veel vrijwilligers bij Sant’ Egidio actief, waaronder opvallend veel jongeren. Dat is goed om te zien.
School van de vrede
Ook de kinderen van de “school van vrede” die mensen van Sant’ Egidio doen in de St. Bonifatiusparochie in de Oosterparkstraat waren aanwezig. Het zijn kinderen uit migranten-gezinnen die na school worden opgevangen en huiswerkbegeleiding krijgen.
De oudste
Ik zat aan tafel naast - ik denk - de oudste deelneemster aan het kerstdiner: 95 jaar oud is zij en woonachtig in een zorgcentrum. Ook zij genoot er van om er weer bij te zijn.
We are here
Ook aan mijn tafel zat een Soedanees die als informele leider optreedt van de groep vluchtelingen van “We are here” die in de voormalige Christus Koning kerk in Watergraafsmeer bivakkeert. Ze hebben daar gelukkig wel een kachel die het doet en stromend water, maar geen electriciteit. Bovendien gaat het om een kerk die reeds lang buiten gebruik is. Iemand die de vluchtelingen daar had bezocht, vertelde dat hij geschrokken was van de mensonterende situatie. Ook in Amsterdam west is een deel van deze groep op een soortgelijke manier onderdak. Ik hoop van harte dat er een uitzicht mag komen voor hen. De man met wie ik sprak - in goed Nederlands - vertelde dat hij niet terug kon en geen documenten kon bemachtigen en dat hij al acht jaar zo leefde, maar dat er in zijn groep zelfs mensen waren die al vijftien jaar lang zo hun leven moeten leiden, zonder vast onderdak.
Om 21.30 uur was de nachtmis in de Mozes en Aäron, maar daar kon ik niet meer bij aanwezig zijn.
