Familieviering in Alkmaarse Maria-kerk

vier kinderen ontvingen het Doopsel

Zondag 25 februari was ik in de Maria-kerk in Alkmaar Noord, waar een Eucha­ris­tie­vie­ring was voor de kin­de­ren (familie­vie­ring) met het doopsel van vier kin­de­ren. Pastoor Franklin Brighita en kape­laan Antonio Tocco con­ce­le­breer­den.

Het is altijd mooi om een kerk te zien die zo goed als vol is met mensen van alle leef­tij­den waar­on­der veel kin­de­ren. Zo was het deze zon­dag in de Maria­kerk in Alkmaar Noord. Het was een vreug­de­volle vie­ring. Drie van de dopelingen waren in de leef­tijd van de eerste communie, de vierde was in de baby-leef­tijd. De drie oudere dopelingen zullen samen met de andere kin­de­ren later dit jaar de eerste heilige communie doen.

Kleine sig­naaltjes

De preek stond niet op papier maar ging over het evan­ge­lie van deze zon­dag - de gedaante­ver­an­de­ring van Jezus. Kin­de­ren maken leuk en soms verdrie­tige of moei­lijke dingen mee: soms wor­den ze gepest, is er ruzie, zijn ze ziek of maken ze mee dat iemand dood gaat. Maar af en toe gebeurt het ook dat ze zo maar ineens heel blij zijn; het kan zijn dat het om iets kleins gaat of iets groots, bij­voor­beeld een meisje dat bood­schappen bij haar oma gaat brengen en heel blij wordt als zij merkt dat het haar oma zoveel goed doet. Ik kan me zelf ook het moment van de eerste communie nog her­in­ne­ren als een groot feest en een vreugde. Zo geeft God ons af en toe kleine sig­naaltjes die we vast moeten hou­den. Ze zijn bedoeld om ons te bemoe­digen op onze weg door het leven die uit­ein­delijk een weg is naar het Geluk, naar de hemel. 

Mooie momenten

Ook de apos­te­len, de vrien­den van Jezus, kregen zo'n sig­naaltje toen ze met Jezus de berg op mochten gaan. Ik ben er zelf ook wel geweest: boven op die berg is het vlak, je kunt er rus­tig lopen en het uit­zicht is mooi. Daar zagen zij Jezus schit­te­ren en stralen en zij hoor­den de stem van God. Ze moesten daarna weer naar bene­den en niet lang daarna zou Jezus aan het kruis moeten sterven, maar ze had­den dit mee­ge­maakt, daar boven op de berg. God had hen moed gegeven door hun iets moois te laten zien. Zo moeten wij ook proberen die mooie momenten dat God ons even heeft aan­geraakt, niet te vergeten, bij ons te hou­den om er moed uit te putten op de momenten dat er veel is wat we niet kunnen begrijpen.

Na afloop van de vie­ring was er gelegen­heid de pa­ro­chi­anen te ont­moe­ten bij de koffie.