Soms komt er weer ruimte voor dat lijntje naar boven...

Eucharistie is leven

In de Sint Nicolaas­basi­liek was ik zater­dag­avond om 21.30 uur voor de H. Mis voor de Westfriese bede­vaart naar de Stille Omgang, prach­tig gezongen door de Voces Cyriaci en de schola van Hoorn.

Bij de Eucha­ris­tie­vie­ring con­ce­le­breer­den pastoor Eugene Jonger­den (voor­heen Hoorn), pastoor Jan van Dril (Medem­blik) en pastoor Peter Piets (Wer­vers­hoof). Se­mi­na­risten van Nieuwe Niedorp assis­teer­den en Álvaro Rodriguez Luque assis­teerde als diaken. Hij zal dit jaar D.V. de pries­ter­wij­ding ont­van­gen.

Er waren iets min­der deel­ne­mers dan andere jaren, dat zal wel te maken hebben met het gure weer. Zeker voor de groep die normaal uit West­fries­land komt wan­de­len, was dit niet direct uit­no­di­gend weer.Toch deden zo’n 3000 pelgrims dit jaar aan de Stille Omgang mee.

Homilie

Wat is leven?

“Eucha­ris­tie is leven”
zo luidt het thema van de Stille omgang
dit jaar.
Waarom is Eucha­ris­tie “leven”
en wat vin­den wij­zelf nu eigen­lijk “leven”?

Lijdende Heer...

Dat is mis­schien vaak maar moei­lijk te zeggen.
We zeggen wel vaak: “Dat is geen leven”
als het leven zwaar en moei­lijk is,
als we veel te lij­den hebben,
maar als we de Eucha­ris­tie vieren
en de heilige communie ont­van­gen
gaat het juist over Iemand
die veel gele­den heeft:
“Lichaam van Christus”
wordt bij het uitreiken van de communie gezegd:
het gaat om Jezus Christus
die onder de gedaante van het brood
tot ons komt
en die voor ons gele­den heeft en gestorven is:
Dat lichaam is voor ons over­ge­le­verd
en aan een kruis gespijkerd;
het is een lichaam met won­den,
maar dat zijn won­den van liefde.

Liefde en leven

De communie laat zien
wat Jezus voor ons heeft over gehad,
dat Hij naast ons staat in lij­den en verdriet.
Eucha­ris­tie is leven,
Eucha­ris­tie is liefde,
want het is de liefde,
wat God voor ons
en wat wij voor elkaar over hebben,
dat het leven waarde­vol maakt.

Ik kwam als pastoor vroe­ger
vaak op bezoek bij een zieke vrouw.
Op een gegeven moment kon zij niet meer thuis blijven.
Maar in het ver­pleeg­huis kreeg zij veel bezoek
van kin­de­ren, klein­kin­de­ren, buren en noem het maar op.
Zij fleurde helemaal op.
In jaren had zij er niet zo blij en gelukkig uitgezien.

De liefde die wij geven
maakt het leven waarde­vol;
leven wordt pas echt leven
als er liefde inzit,
liefde die wij geven,
liefde die wij ont­van­gen.

In de heilige communie
is het liefde die wij ont­van­gen,
Gods liefde voor ons.

Mirakel

Zoveel eeuwen gele­den
hebben mensen dat aan­ge­voeld
en met heel veel eerbied
de hostie, de communie uit het vuur geno­men
en in pro­ces­sie naar de kerk gebracht.
En vele hon­derd­dui­zen­den mensen zijn sindsdien
naar Am­ster­dam geko­men
om dit won­der te eren en de Heer te aanbid­den,
in de Mid­del­eeuwen in pro­ces­sies,
daarna in een Stille Omgang.

Oude band

Mis­schien hebt U weleens mee­ge­maakt
dat u een goede vriend van vroe­ger
na jaren en jaren weer ontmoette.
De nodige Radio- en TV-pro­gram­ma’s
gaan over dit soort thema’s,
met veel tranen en omhel­zingen.
En het is inder­daad heel speciaal
als mensen elkaar weer weten te vin­den.
Als we de draad van een oude vriend­schap
na vele jaren weer op kunnen pakken,
blijkt vaak die oude band er nog te zijn.

Wegge­zakt

Ook in onze relatie met God gaat het zo.
In onze maat­schap­pij
zijn er veel mensen
die geen geloof meer hebben
of anders is het behoor­lijk wegge­zakt,
ook onder mensen die ons dier­baar zijn
en met ons verbon­den zijn.
Moslims zijn vaak naar buiten toe
de meest actieve gelo­vi­gen!

Als er weer ruimte komt...

En toch: als er ooit een zaadje van geloof
in het hart van een mens is gelegd,
kan dat zomaar ineens of gelei­de­lijk
weer open gaan bloeien
als er bij iemand weer ruimte komt
voor dat lijntje naar boven,
voor een hernieuwd contact.
Wij zaaien allemaal mooie zaadjes
door ons geloof en ver­trouwen,
door onze manier van leven,
maar het is niet aan ons om te bepalen
wanneer het moment komt
dat daar iets moois uit gaat ontstaan.

Maar voor veel mensen gaat het geloof
weer meer betekenen
in een periode van dank­baar­heid en vreugde
of juist van nood en pijn,
in een tijd van meer be­zin­ning,
of nieuwe erva­ringen.
God gaat met ieder mens een eigen weg!

De Eucha­ris­tie en de communie zijn bedoeld
om die band met God te beleven en te ver­die­pen.

Piercings en een hanekam

Soms is het een beetje pijn­lijk
als we mensen naar voren zien komen
om de communie te ont­van­gen,
die daar eigen­lijk niks mee lijken te hebben.
Ze komen zon­der eerbied, zon­der liefde.
Maar we moeten ook niet te gauw oor­de­len.
Jaren gele­den kwam een punk-meisje
met piercings en een grote, groene hanekam
- naar mijn idee vrij on­ver­schil­lig -
naar voren voor de heilige communie.
Maar dat was niet zo!
Ze kwam altijd
en het deed haar juist heel veel.
Ik had te veel ge­oor­deeld
naar de buiten­kant!

Communie

Ieder van ons heeft zijn eigen relatie met God
of kan die hebben;
we mogen hopen en bid­den
dat mensen die schat gaan ont­dek­ken.
Jezus heeft ons de Eucha­ris­tie en de communie gegeven
om die relatie te beleven,
om bij ons te zijn, liefde te geven.
want Eucha­ris­tie is
leven en liefde!

De communie is hét teken van Zijn liefde.