Als je kerk gaat sluiten...

110 jaar Sint Jozefkerk in Velsen Noord

Op zon­dag 18 maart werd in Velsen Noord gevierd dat de Sint Jozef­kerk 110 jaar bestond. Dat klinkt mis­schien niet als een groot jubileum maar voor de kerk in kwestie was het wel be­lang­rijk om dit nog eens goed te vieren, want het is mis­schien de laatste keer: de kerk wordt verkocht. Maar de toe­komst is niet zon­der hoop...

De ge­meen­schap hoopt de kerk nog enkele jaren te kunnen gebruiken, maar de toe­komst is dus wat onzeker. Op deze dag was er in ieder geval een mooi en harte­lijk feest. De li­tur­gie was van de vasten­zon­dag, maar op 19 maart is het hoog­feest van sint Jozef dus daar werd na­tuur­lijk de nodige aan­dacht aan besteed. Zo’n hon­derd kerk­gan­gers woon­den de goed ver­zorgde vie­ring bij - waar­on­der een heel aantal kin­de­ren -, waarin pastoor dr. Matthew Njezhukumkattil en deken Ton Cassee con­ce­le­breer­den. Oud-pastoor Frank Domen had ook willen komen, maar hij werd helaas door de griep geveld. Na afloop was er een druk bezochte receptie in ‘De Meer­paal’.

Homilie

De toe­komst...

Broe­ders en zusters,
Het is een mooie dag die we vandaag samen mogen vieren
in deze 110 jarige kerk.
Als we naar de toe­komst kijken
dan zien we na­tuur­lijk
dat we als katho­lie­ke pa­ro­chies
in grotere ver­ban­den moeten samen­wer­ken en samen­gaan,
dat hoort helaas bij de weg die een maat­schap­pij gaat,
waarin God en geloof weinig in tel zijn.

Omkijken

Maar we mogen vandaag
in dank­baar­heid terug­kij­ken
op een mooie ge­schie­de­nis
waarin dit gebouw
voor vele mensen
een baken van geloof,
een bron van in­spi­ra­tie is geweest
en een plaats waar vele mooie her­in­ne­ringen
mee verbon­den zijn:
mensen zijn hier gedoopt, gevormd, getrouwd,
hebben hier jubilea gevierd,
hun eerste communie ont­van­gen
of een dier­ba­re uitgeleide gedaan.
Een kerk­ge­bouw is verbon­den
met de mooiste en diepste momenten van ons leven.

Niet triest

Toch moeten we niet triest wor­den
als we dan naar de toe­komst kijken.
Jezus heeft Zijn leer­lin­gen gezegd:
“Jullie zijn het zout der aarde”.
Zout is wat de aarde kracht geeft, vrucht­baar maakt,
maar er mag zelfs niet te veel van zijn:
dat kleine beetje is voldoende
en dat geldt ook voor ons:
ook als we met min­der mensen zijn,
een min­der­heid in de samen­le­ving,
kunnen we zout der aarde zijn
en een mooie uit­stra­ling hebben,
die hopen­lijk vele mensen
in contact met God mag brengen
en met Zijn Zoon Jezus Christus onze Heer!
Sint Jozef, die de patroon is van deze kerk,
maar ook van de kerk we­reld­wijd,
van de kerk als ge­meen­schap,
moge daarbij onze voor­spre­ker zijn.

Verheer­lijkt?

Vandaag begint de Lijdens­tijd, de passie­tijd
en die wordt dui­de­lijk gemar­keerd
door de woor­den van Jezus in het evan­ge­lie:
Hij kon­digt het als het ware plech­tig aan:
“het uur is geko­men,
dat de Mensen­zoon verheer­lijkt wordt”.
He, wat zegt Hij nou?
“Verheer­lijkt wordt”?
Maar het was toch verraad, mar­teling,
in de steek gelaten wor­den, lij­den
en kruis­dood wat Hem te wachten staat?
Ja, dat klopt,
maar Jezus ziet in deze
men­se­lijker­wijs ge­spro­ken pijn­lijke weg
de hand van Zijn hemelse Vader.
Hij ziet dat de Vader
door Hem deze weg te laten gaan
Zijn volk verlost en redt,
dus inder­daad: Hij wordt verheer­lijkt.

Dat ene moment...

En na­tuur­lijk, die momenten
waarop Jezus werd omgeven door massa’s mensen
en Hij zijn won­de­ren deed,
waren na­tuur­lijk mooi,
maar het diepste en meest bete­ke­nis­volle moment
was toch
toen Hij helemaal alleen,
door bijna ie­der­een verlaten
aan het kruis te sterven hing.
In het leven van Jezus was het meest glorieuze
dus niet altijd het meest be­lang­rijke.

Naar het inner­lijk

Dat is de manier waarop wij zelf
tegen de toe­komst aan mogen kijken.
Zie in dank­baar­heid en met vreugde
alles wat God heeft bewerkt in deze kerk
in uw eigen ziel
en in de levens en harten van zoveel andere mensen.
Geloof en ver­trouw
dat God een mooi plan met ons heeft
en dat Hij ons
dóór de ups en downs van de ge­schie­de­nis
naar een mooie bestem­ming leidt.
Kijk meer naar de inner­lijke dingen,
naar geloof en ver­trouwen,
ge­meen­schap in Christus,
dan naar het uiter­lijke
zoals een schit­te­rend gebouw.

Mooie erva­ringen en be­proe­vingen

Er zijn be­proe­vingen, we wor­den op de proef gesteld
en er zijn mooie dingen en gebeur­te­nissen,
die ons geloof sterken.
Na­tuur­lijk moeten we die mooie dingen vast hou­den,
stand­hou­den in die be­proe­vingen
en het allemaal niet te men­se­lijk bekijken.

Je leven haten?

Ook dat zegt Jezus ons
in het evan­ge­lie van vandaag:
de graan­kor­rel moet sterven en ten onder gaan
om vruchten voort te brengen,
wij moeten ons leven in deze wereld “haten”,
dan zullen we het ten eeuwigen leven bewaren,
zo zegt Jezus.
Met dat “haten” van ons leven,
wil Jezus zeggen
dat we weinig of geen belang moeten hechten
aan de aardse, mate­rië­le aspecten van ons leven:
aan de indruk die we maken,
het succes dat we behalen,
de rijkdom die we vergaren
en ga zo maar door.
Het is glamour en glitter
en het gaat weer voorbij.

Niet de materie...

We zullen dat zelf ook wel ervaren.
Denk bij­voor­beeld
aan de liefde die ouders aan hun kin­de­ren geven;
daardoor ervaren die kin­de­ren
dat hun ouders van hen hou­den
en er voor hen zijn.
Dat schept een blijvende band,
die je niet krijgt
door het geven van duizen­den cadeaus,
door alle materie van de wereld.
Integen­deel, hoeveel ruzie ont­staat er niet
door geld en goed.
Uit­ein­de­lijk is de liefde die erin zit
veel be­lang­rijker
dan al het uiter­lijk ver­toon.

Van harte felici­teer ik U
met deze dag, met deze kerk
en vooral dat U hier samen in Christus
ge­meen­schap hebt mogen zijn en zult zijn.
Want dat moet door­gaan...