Waarom is een katholieke kerk anders dan een protestantse?

Het feest van onze God

Op vrij­dag 20 april was er om 12.30 uur een Eucha­ris­tie­vie­ring in de ka­the­draal bij gelegen­heid van ‘De nieuwe Bavo bloeit’. Voor dit eve­ne­ment is de ka­the­draal over­dag geopend. Maar staande in die fraai versierde kerk, vraag je je af: waarom deze bloemenpracht? Hoort dat wel bij een kerk?

Hoe mooi het allemaal is, ziet U onderaan deze pagina. Die foto’s zijn van P.J. Frank­hui­zen

De vie­ring was eigen­lijk als dio­ce­sane vie­ring bedoeld maar de bekendma­king ervan was door een vergis­sing achterwege ge­ble­ven. Begin deze week is er nog een berichtje op de web­si­te van het bisdom geplaatst. Er waren toch zo’n vijf­tig gelo­vi­gen aanwe­zig, waar­on­der de zusters Juliaantjes. 

Homilie

Geen leerhuis, geen concert­zaal

Een katho­lie­ke kerk
heeft sowieso wel iets bij­zon­ders.
Anders dan een pro­tes­tantse kerk
is die fees­te­lijk aan­ge­kleed
met beel­den, schil­derijen, kruis­weg en altaren.
Een katho­lie­ke kerk is geen leerhuis
al kunnen we er wel iets opsteken,
zo’n kerk is geen concert­zaal.
Al horen we er - zeker hier - mooie muziek,
nee, die kerk is huis van God,
dat is de let­ter­lijke bete­ke­nis van het woord.

Hij is er!

Wie een katho­lie­ke kerk binnentreedt
valt auto­ma­tisch al een beetje stil
omdat je daar­bin­nen staat
voor een groot en alom­vat­tend won­der:
Gods aanwe­zig­heid.
Hij is hier!
De niet gelo­vi­ge Alphonse Ratisbonne
heeft dat ooit eens ervaren.
Hij zei later over zijn bezoek aan een kerk in Parijs:
Ik ging erin als hei­den,
ik kwam eruit als katho­liek.
Zozeer was hij gegrepen
door die erva­ring van Gods aanwe­zig­heid.

Beel­den van God

Nu hebben mensen
heel ver­schil­lende beel­den van God.
Veel mensen associëren God,
bewust of onbewust,
met hun eigen slecht geweten:
ze zien God als een soort boos oog
dat voort­du­rend controlerend op hen neerziet.
Voor som­mi­ge mensen
kan dat tot een levenslang trauma wor­den:
zij voelen zich eigen­lijk
ten diepste afge­keurd als mens,
alsof zij er niet mogen zijn.

Feest­zaal

Maar dat is niet het ware, goede Gods­beeld,
dat kun je op zich al een beetje zien
als je een katho­lie­ke kerk binnengaat:
dat rijk versierde interieur
geeft aan dat je een feest­zaal binnengaat
en dat het dus iets prach­tigs en iets fees­te­lijks is
als je die grote Koning van de hemel mag ont­moe­ten.

Koning Willem-Alexan­der

In de krant kunnen we de laatste weken vaker lezen
dat onze koning Willem Alexan­der
zo een­vou­dig over­komt.
Dezer dagen stond er bij­voor­beeld weer een foto
van de koning in de krant,
terwijl hij het knopje van het stoplicht indrukt
voor de zebra waar hij oversteekt.
Het is een heel klein dingetje, na­tuur­lijk,
maar toch een mooi teken
van eenvoud en men­se­lijk­heid.
Iemand vroeg zich af
of de koning niet te een­vou­dig was,
maar op die opmer­king kwam veel kri­tiek:
de eenvoud maakt de koning sympathiek,
bena­der­baar en harte­lijk
en dat doet zeker niets af
aan zijn waar­dig­heid als koning.

Een men­se­lijke koning

Zo is het ook met onze God.
Hij is na­tuur­lijk, zeker
de hoogste en de allergrootste,
daar doen we niets van af,
maar Hij toonde zich aan ons
als een een­vou­dig mens,
rondtrekkend, aan­dacht gevend aan mensen,
juist aan degenen
die niet zo in ere ston­den bij de andere mensen
en aan de zwakken en de zieken.
Hij werd ge­krui­sigd, is gestorven,
een­vou­diger en nederi­ger kan haast niet.
Maar Hem heeft God de Vader opgewekt,
Hij is verrezen.

Hemels onthaal

Ook dat is een teken
dat we God niet moeten zien
als een alles controlerend oog,
als een strenge toe­zichth­ou­der
die altijd klaar staat om te straffen, nee!
Hij is een lieve Vader
en een harte­lijke broer,
die van ons houdt
en die ons steeds weer uitno­digt voor een feest
waar Hij ons harte­lijk welkom heet
om dat met Hem te vieren:
een hemels onthaal in de kerk.

Koepel

Dat de kerk zo’n feest­zaal is
wordt in deze fraaie basiliek
altijd al sterk be­klem­toont door de mooie koepel
die een beeld is van het hemelse Jeru­za­lem.
Na­tuur­lijk, mensenhan­den hebben deze kerk gebouwd;
zij wil­den met liefde iets moois aan God geven
maar ook laten zien
dat de goede Vader in de hemel
ons harte­lijk welkom heet
en wij samen met Hem
het feest mogen vieren van de Eucha­ris­tie
en alle andere sacra­menten.

Bloemen

En deze dagen wordt nog veel dui­de­lijker gemaakt
dat deze kerk Gods feest­zaal is,
nu heel deze ka­the­drale basiliek
met de prach­tigste bloemen is versierd.
Ruim 150 stu­den­ten van de Groen­scho­len
het Wellant­col­lege, Clusius­col­lege en MBOWestland
hebben hun beste beentje voor­ge­zet.
Van harte dank ik hen daarvoor!

Deze mooi versierde ka­the­draal is een uit­no­di­ging
aan ons allemaal
om God niet als een wrekende God te zien
maar als een harte­lijke vader
die ons met liefde onthaalt in Zijn huis.

Saulus die Paulus werd

De eerste lezing sloot daar vandaag mooi op aan:
Saulus was een ver­vol­ger van chris­te­nen,
hij wist precies waar die fout zaten
en wilde Gods toorn over hen afroepen.
Maar die Saulus werd veran­derd
in een nieuwe mens, die Paulus ging heten,
en met het vuur van de liefde in zijn hart,
overal rond ging
om mensen uit te nodigen
het feest van Gods liefde te vieren.

Dat dit vuur en die liefde
ook in ons hart mogen zijn!