Zondagsplicht: er staat geen agent bij!
St. Urbanuskerk Duivendrecht viert feest
Zondag 9 september werd in Duivendrecht het 160 jarig bestaan van de kerk gevierd met een feestelijke pontificale Eucharistieviering en een sacramentsprocessie. In de preek stond ik ook even stil bij de zondagsplicht.
De foto's onderaan de pagina zijn van Leobard Hinfelaar.
Bij de heilige Mis waarbij diaken Theo van Stiphout assisteerde en de paters SVD concelebreerden, was ook de nieuwe burgemeester van Ouderamstel, mw. Joyce Langenacker en haar echtgenoot aanwezig alsmede vele gelovigen, waaronder een flink aantal kinderen die zich aan het einde van de viering nog even lieten horen met een eigen lied. Aansluitend aan de plechtigheid vond de processie door de straten van de parochie plaats met het heilig Sacrament dat beurtelings door mij en pater Vincent Wang werd gedragen en met een Maria-beeld, want de dag ervoor was Maria's geboorte herdacht ( 8 september). Daarbij werd gebeden en gezongen. Onderweg werd even een rustpauze ingelast om de dragers van het zware maria-beeld gelegenheid te geven even bij te komen van de inspanningen. Aan het einde van de processie heb ik de zegen met het Sacrament gegeven en iedereen bedankt voor de organisatie van dit mooie gebeuren. Gelukkig was het weer op dat moment uitstekend met een mooi zonnetje, waardoor het feest na afloop kon worden voortgezet in de tuin van de pastorie met hapjes en drankjes.
Tijdens de Eucharistieviering heb ik de volgende homilie gehouden
Homilie
Ga open!
Effeta!
Dat betekent: Ga open.
Die woorden van Jezus
uit het evangelie van vandaag,
waarbij hij de oren en de tong
van de doofstomme man aanraakte
zijn ook tegen ons ooit gezegd
en ze zijn op een bepaalde manier
ook over ons leven uitgesproken,
maar ik denk dat de meesten van ons
zich dat toen niet erg bewust waren,
want dat was bij het doopsel!
Na het doopsel raakt de priester of diaken
de mond en de oren van de dopeling aan
in de Effeta-ritus
en zegt daarbij:
Ik wens je toe
dat je spoedig
Gods woord mag kunnen verstaan
en je geloof zult belijden.
Effeta! Ga open!
Dit is uw thuis!
Dit is eigenlijk wel een mooi evangelie
op deze dag dat we mogen vieren
dat de Sint Urbanuskerk
160 jaar bestaat.
Het gaat natuurlijk niet alleen
om dit mooie gebouw,
het gaat daar zelfs niet allereerst over,
het gaat erom
dat wij hier samen mogen komen
in het huis van de Heer
als familie van God onze Vader,
als broers en zussen van Jezus Christus.
Wij komen hier
om samen kerk te zijn,
om de Heer te ontmoeten
en nieuwe kracht en inspiratie op te doen
voor onze taak in een wereld
die zo anders denkt en leeft,
in een kerk die uit mensen bestaat
van wie de zwakheid en zonde
zo duidelijk naar voren komen.
Ja, we zijn hier thuis,
dit is ons huis, dit is uw thuis!
Wat voor een vader?
We zijn hier als kinderen
van één vader;
maar niet een vader
die ons in de steek gelaten heeft,
niet één die niets meer van ons wil weten,
maar een vader
die er altijd voor ons is,
bij wie je altijd welkom bent,
die van je houdt
en offers voor ons heeft gebracht.
Om die hartelijke houding
van God onze Vader
tot uitdrukking te brengen,
staan de deuren van deze kerk open,
worden we uitgenodigd om hier naar binnen te lopen,
om naar de woorden van die goede Vader te luisteren
en aan te zitten aan de maaltijd van de Heer.
Zondagsplicht
We spreken soms van ‘zondagsplicht’:
op zondag moet je naar de kerk
want dat is de dag van de Heer.
Maar het is niet een ‘moeten’
dat ons wordt 'opgelegd';
er staat geen politie-agent bij.
Het is veel meer een innerlijk ‘moeten’:
We willen dat niet overslaan
want we zijn blij en dankbaar
om de vreugde die het geloof ons geeft,
we willen God danken voor het offer
dat Jezus voor ons heeft gebracht aan het kruis,
voor de verlossing, het geluk en eeuwig leven
dat Hij ons in het vooruitzicht stelt,
voor de keren dat Hij ons leven
heeft aangeraakt.
In dit mooie huis
woont een vader die er voor al Zijn kinderen wil zijn.
Met Gods hulp...
Kom hier dus maar naar binnen,
spreek in het gebed, in de stilte van je hart
tot die Vader in de hemel,
zing Zijn lof met vuur en enthousiasme,
belijd en getuig
dat Hij het fundament en de bron van ons leven is!
En soms hoor je Zijn antwoord
in de stilte van je hart
of door een weg die Hij wijst.
Maar we weten ook
dat we soms door iets heen moeten gaan.
Het lijden, het verdriet in ons leven
is er niet voor niets.
We worden mede daardoor gevormd.
Laten we hier ook bidden
om de kracht, de genade
om die moeilijke periodes in ons leven
met Gods hulp
goed op te kunnen pakken.
Effeta!
Effeta! Ga open!
Dat we Gods woord mogen verstaan
en ons geloof zullen kunnen belijden,
dat ons hart open mag zijn voor Gods leiding
en we Zijn woorden mogen kunnen doen..
Doofstomme
Jezus geneest vandaag dus een doofstomme,
iemand die niet kan horen
en niet goed kan spreken.
Uit onszelf zijn we zo allemaal.
Want wie kan verstaan en begrijpen
wat er gebeurt in de wereld, in de kerk, in ons eigen leven?
Dat kunnen we niet uit onszelf,
dat moet van Boven komen,
Gods hulp is daarvoor nodig.
Wat Jezus doet bij deze man,
doet aan de schepping denken.
De man wordt opnieuw geschapen
en zo is het ook met ons.
Wij hebben het nodig
dat God een nieuw begin met ons maakt,
ons herschept.
Niet over praten!
Aan het einde van dit evangelie
mogen de mensen
niet verder vertellen wat Jezus gedaan heeft.
Ze luisteren er niet naar,
maar dat is wél wat jezus vraagt.
Waarom?
Waarom mogen ze
daar niet van getuigen?
Jezus had nog niet geleden,
Hij was nog niet gestorven
en Hij was nog niet uit de doden opgestaan.
Het mocht geen goedkoop succesverhaal zijn
wat de mensen zouden door vertellen,
het moest door de ervaring van het kruis heengaan.
En zo is het ook met ons:
Door wat we meemaken,
ook door de kruisen die we hebben gedragen en dragen,
worden we gevormd.
Als we die weg met de Heer gaan,
wordt ons geloof sterker en dieper en meer doorleefd.
Moge God dat
aan ons allen geven
en moge deze Sint Urbanuskerk voor ons
een plaats van thuis komen en ontmoeting zijn
met de hemelse Vader.
Amen.
