Preek bij een kerksluiting
St. Jozefkerk in Bussum aan eredienst onttrokken
Op zaterdagmiddag 22 september was ik voor de viering van de vespers in de Sint Jozefkerk in Bussum. Het was de laatste katholieke viering op die plaats want de kerk is aan de eredienst onttrokken, maar... zij gaat verder....
...als kerk van de Koptisch orthodoxe kerk (naar alle waarschijnlijkheid). De overeenkomst daartoe is in een vergevorderd stadium.
Er waren mensen aanwezig die de kerk 65 jaar geleden hadden zien bouwen, die er getrouwd waren, die de kerk hadden schoongemaakt, die er lector waren geweest, hoofdonderwijzer van de basisschool, lid van het koor, die er gedoopt waren, hun eerste communie hadden gedaan of hun dierbaren hadden uitgeleide gedaan. Ook alle priesters van de regio waren aanwezig. Voor de viering had ik al met veel mensen kunnen spreken.
Het is natuurlijk bijzonder jammer als een kerk moet sluiten, toch was de gemeenschap er in zekere zin naar toe gegroeid: iedereen die ik sprak begreep wel dat het niet anders kon door gebrek aan gelovigen die de kerk bezoeken, aan vrijwilligers, aan geld... Uit de gesprekken bleek me nog eens duidelijk dat de gemeenschap goed was begeleid naar de Mariakerk of de St. Vituskerk in Naarden en dat in de Antoniushof in de buurt van de St. Jozefkerk door de week een viering zal zijn. De ervaring leerde dat de mensen van de Jozef in de voorbije maanden hun plekje hadden gevonden in de beide andere kerken van de parochie.
De pastoor opende de viering met een toespraak waarin hij de gevoelens van dit moment goed verwoordde. Aan het einde van de viering werden de altaarstenen en verschillende voorwerpen naar de Mariakerk overgebracht, waar ze bij het sint Jozefbeeld werden geplaatst, dat eveneens uit de Jozefkerk was overgekomen
Na de korte lezing van de vespers heb ik het decreet voorgelezen en de volgende toespraak gehouden:
Overweging
Pijnlijk...en mooi
Natuurlijk is dit een pijnlijke dag
omdat we deze kerk moeten gaan sluiten
voor de katholieke eredienst.
Tegelijk is het iets moois
dat deze kerk voor de eredienst behouden
zal blijven
en bestemd wordt voor onze mede-gelovigen
van de Koptisch orthodoxe kerk
(zoals het zich laat aanzien),
die in de laatste jaren
vanuit Egypte naar ons land zijn gekomen.
Het is een teken
dat ons land is veranderd,
dat niet meer overal
blonde Hollandse koppies te zien zijn,
maar dat de jongeren in onze samenleving
tegenwoordig voor een groot deel
buitenlandse wortels hebben.
Van harte wensen we alle zegen toe
aan hen die deze mooie kerk
zullen gaan gebruiken.
Omzien in dankbaarheid
En misschien moeten we
niet zozeer bij pijnlijke gedachten stil blijven staan
- dat we deze kerk achter laten -
maar in dankbaarheid terug denken
aan al het moois en goeds
dat hiervan is uit gegaan.
Doopsels die hier zijn gevierd,
eerste communies, vormsels,
huwelijken, jubilea en uitvaarten.
Velen van U hebben mooie herinneringen
aan deze plek:
hier heeft de genade van God
mensen aangeraakt;
hier hebben mensen troost gevonden
in moeilijke tijden,
hier hebben mensen
hun levensroeping beter verstaan;
hier hebben mensen
de last van hun zonde
bij God kunnen neerleggen
in het sacrament van de biecht
en ga zo maar door.
Wie kan de zegens en genaden tellen
die van deze kerk zijn uitgegaan?
Om verder te gaan...
Soms moeten we in het leven
iets achterlaten,
iets afstaan,
maar uiteindelijk is dat
om verder te gaan,
onze pelgrimstocht door het leven
te vervolgen!
Blijf nu niet zitten
als een balling, ontheemd,
maar sta op en ga verder,
met de Heer aan Uw zijde,
met Maria die U bij de hand neemt,
met de heilige Eucharistie
als spijs voor die reis.
De negatieve dingen...
Op die reis door het leven
zijn er altijd weer zaken
die ons negatief kunnen raken,
die ons soms ontmoedigen
en bij de pakken willen laten neerzitten.
Waarom heeft God mij niet verhoord?
Waarom was die of die
zo lelijk tegen mij?
Waarom gebeurt dit in mijn leven,
in de wereld, in de kerk?
Er zijn veel vragen
waar wij geen antwoord op hebben,
nog niet,
in dit leven is zoveel
nog met een soort sluier verhuld.
Sta op...
Maar laten we ons niet - nooit! -
terneer drukken
door de negatieve dingen,
door narigheid en kwaad.
Het kwaad in de wereld
heeft ons pas gewonnen
als wij opgeven.
Nee, sta op
en vervolg je pelgrimstocht
door het leven,
zoek de Heer,
vergeet het menselijke.
De weg vinden...
Op Pasen was ik in de Mariakerk,
hier in Bussum.
De kerk was bijna helemaal vol,
er was een mooie, goede sfeer
en ik begreep eruit
dat mensen van de Jozefkerk
hun weg naar Maria hebben gevonden
en ook naar de Antoniushof.
In de Mariakerk zullen herinneringen aan de Jozefkerk
een mooie plaats krijgen.
Heel goed!
Want we moeten niet alleen omzien
naar wat was
en niet meer terugkomt
omdat de tijden veranderen,
maar we moeten en mogen vooruitzien,
naar de toekomst
en die toekomst heet:
Jezus Christus,
gisteren, vandaag en altijd!
