Het kwaad zal niet overwinnen!

Maria, Sterre der zee

Woens­dag 10 ok­to­ber was ik in de basiliek van O.L. Vrouw voor het feest van Maria, Sterre der Zee, het genade­beeld van Maria die daar wordt vereerd. Samen met de aanwe­zige pries­ters, bis­schop Frans Wiertz en vele gelo­vi­gen vier­den we de Eucha­ris­tie op deze dag van de bekendma­king van de nieuwe bis­schop voor Roermond.

Door de broe­der­schap van O.L. Vrouw wer­den we begeleid naar de basiliek waar de fees­te­lij­ke hoog­mis was. Het beeld van de Sterre der Zee stond bij het altaar opge­steld. In de avond zou na een Marialof ook een bidweg met het beeld door de stad wor­den gehou­den.

Mgr. Frans Wiertz was aanwe­zig bij de Mis ter ere van de Sterre der Zee op deze dag die voor hem een bij­zon­der tintje kreeg doordat de naam van zijn op­vol­ger bekend werd gemaakt. Ook de deken van Maas­tricht, John Dautzen­berg, de pastoor van de pa­ro­chie en rector van de basiliek, mgr. Jan Vries, de kape­laans van de stad en enkele andere pries­ters waren aanwe­zig. De diaken van de basiliek, dr. Regis de la Haye, assis­teerde.

Na de Mis wer­den we ont­van­gen door de broe­der­schap van Onze Lieve Vrouw, terwijl de kape­laans op weg gingen naar de Sint Servaas om de Granmeer te lui­den ter ere van de nieuwe bis­schop. Tijdens de ont­vangst werd geproost op en gebe­den voor de nieuwe bis­schop, mgr. Harrie Smeets, nu was zijn naam offi­cieel bekend.

Homilie

Slecht nieuws...

Iedere dag wor­den we met slecht nieuws gecon­fron­teerd;
de media leven nu eenmaal
van nare berichten.
Dat alles goed gaat en voorspoe­dig,
is eigen­lijk geen nieuws,
dat haalt de voor­pa­gina niet.
Ook in ons eigen leven
maken de nare gebeur­te­nissen
vaak meer indruk
dan het goede en mooie.

Mis­schien dat we ons er wel eens
door terneer gedrukt voelen:
weer een slecht bericht, een nare erva­ring,
weer een ramp,
weer een misstand, er is zo veel....

Het goede is een­vou­dig

Het mooie en goede en fijne,
zit vaak in kleine, een­vou­dige dingen:
een vogel die zingt,
zonlicht door de bomen,
een harte­lijk woord,
een teken van liefde,
vreugde van binnen.

Zo was het ook
bij het mooiste dat ons mensen over­ko­men is:
dat begon heel klein,
dat begon bij Maria.

Een klein woordje

Goed dat u vandaag geko­men bent
om het feest van Maria, Sterre der zee te vieren.
Dit feest van Maria vervult ons met vreugde;
want we zijn dank­baar
dat Maria ooit een heel klein woordje heeft ge­spro­ken,
maar een woord dat de ge­schie­de­nis diep ingrijpend
heeft veran­derd,
niet alleen de grote wereldge­schie­de­nis,
maar ook de ge­schie­de­nis van ons eigen leven.
Dat kleine woordje was het ant­woord
dat Maria aan de engel gaf
die haar kwam vragen
om de moe­der van Jezus te wor­den.
Het was een simpel ant­woord,
in een een­vou­dig huisje,
ergens in het onbekende Nazaret.
Maar door het “ja” van Maria,
werd de wereld gered:
zij werd de moe­der van Gods Zoon,
die onze Ver­los­ser is
en eeuwig leven geeft.

Kleine tekens...

Er zijn nog steeds heel veel
grote en mach­tige gebeur­te­nissen
die ons bijna de moed doen verliezen:
ziekte en dood, oorlog en geweld, haat en nijd, verdriet.
En de mooie dingen die daar tegen­over staan
zijn vaak klein en lijken onbedui­dend:
een hand op je sch­ou­der,
een glim­lach, iemand die zijn han­den voor je vouwt...

Maar die kleine tekens zijn vaak krach­tig
en ze her­in­ne­ren ons eraan
dat als we bedroefd zijn, alleen staan,
het moei­lijk hebben, stress ervaren,
er altijd ook nog Iemand is
die vol liefde op ons wacht:
een goede mens die ons erdoor helpt
is vaak een teken uit de hemel:
er is een Vader God die ons niet vergeet,
er is een Moeder die voor ons zorgt en voor ons bidt.
Dat kwade, dat nare, hoe sterk het ook mag zijn
zal niet over­win­nen!

Een ster...

Door de dood en de ver­rij­ze­nis van Jezus
is ons leven een weg gewor­den naar een open deur
die ons een schit­te­rend verge­zicht opent;
En op de weg naar het hemels paradijs
hebben wij een gids gekregen,
een moe­der die ons bij de hand neemt,
Maria die ons leidt en die de weg wijst
zoals eens een ster dat deed
bij de wijzen uit het oosten
die op zoek waren naar de pas­ge­bo­ren Jezus
of zoals een ster op zee dat doet
voor de zeelie­den
die bij een storm in angst en nood verkeren.
Maria wijst de haven
waar wij veilig en geborgen zullen zijn.
Dus, laten we naar haar kijken, haar vragen,
ergens komt er dan een ant­woord.

Verlamd maar niet triest

Toen ik een kind was,
was ik mis­die­naar
in een bejaar­denhuis
dat door zusters werd geleid.
Vlak bij de kapel lag een vrouw op bed in haar kamer,
die bijna helemaal verlamd was.
Alleen haar hoofd kon ze nog wat bewegen.
Om haar bed waren spiegels gemon­teerd
zodat ze naar buiten kon kijken.
Voor haar hing een beeld van Maria.
Zij lag al vele jaren zo.
Zij kon de Mis vanuit haar kamer volgen.
Tijdens de vie­ring liepen de pries­ter en ik als mis­die­naar
even de kapel uit
om bij haar de communie te brengen.
Die vrouw was altijd blij
en verheugd de communie te krijgen.
Ik heb haar eigen­lijk nooit triest gezien..
Zij zag meer de aanwe­zig­heid van de Heer
dan haar eigen ellende!
Zij bezat een grote inner­lijke kracht.
Ik merkte ook dat veel mensen
bij haar kwamen
om met haar over hun verdriet te praten
en haar gebed te vragen.

Ik ben haar nooit vergeten,
want al was zij zo ziek en verlamd,
zij kon het blijk­baar aan­vaar­den
en zag vooral de steun van God,
meer het licht dan al het duister;
zo kon zij andere mensen helpen.

Zij weet wat lij­den is

Eigen­lijk is Maria zelf zo’n vrouw.
Wij gaan naar haar om steun en kracht,
terwijl we weten:
zij is geen koele vrouw die op een afstand staat,
zij heeft het zelf beleefd:
die barre tocht hoogzwan­ger op een ezeltje,
dat zij moest vluchten naar Egypte
dat haar Kind moest sterven,
ver­oor­deeld en gedood
als een crimineel,
en ga zo maar door.
Maria weet wat lij­den is.
Zo staat zij ons bij.
De lichtjes en de kaarsen die bij haar bran­den
in deze mooie basiliek,
getuigen hoeveel mensen iedere dag weer
de hand van Maria grijpen:
en kijkend in het licht van zo’n kaarsje
ervaren wij dat het leven welis­waar een mysterie is
dat wij niet kunnen bevatten
- er is veel duister om ons heen -,
maar ook dat het leven een gave is
en dat we mogen door­gaan, met ver­trouwen.
 
Maria, Sterre der zee,
laat geen vloedgolf of storm ons nog deren;
laat ons veilig gaan;
wij hou­den ons oog op U gericht:
Moeder, laat ons niet alleen.
AMEN