Wat is je doel in het leven?

Missiezondag

Op zon­dag 21 ok­to­ber is Missie­zon­dag gevierd. In alle katho­lie­ke kerken wordt ge­col­lec­teerd voor het missie­werk, waarbij dit jaar Ethiopië centraal staat. Voor de H. Mis was ik in Mon­nic­ken­dam waar al vele jaaren een Ethiopische pries­ter aan verbon­den is. In de preek ging het onder meer over: Heb je een (mooi) doel in je leven?

De eerstaanspreek­ba­re in Mon­nic­ken­dam is diaken Henk Bak. De kerk, gewijd aan de HH. Nicolaas en Antonius, valt onder de H. Fran­cis­cus­paro­chie van Mon­nic­ken­dam, Edam en Ilpen­dam, waar de Ethipische pries­ter Tesfay pa­ro­chievica­ris is. Vóór hem was daar de even­eens Ethiopische pries­ter Petros Berga,die al weer een aantal jaren in zijn vaderland werk­zaam is.

Omdat het Missie­zon­dag was, verkocht de MOV-groep achter in de kerk artikelen ten behoeve van Missie en ont­wik­ke­ling (zie foto) en werd de collecte voor Missio gehou­den.

Het evan­ge­lie was dat van Mt. 10, 35-42 waarin de apos­te­len Jakobus en Johannes vragen om de mooiste plaatsen in de hemel en Jezus hen wijst op het geven van het eigen leven en de dienst­baar­heid. Vandaar dat we stil ston­den bij de vraag: wat is het doel van je leven?

HOMILIE

Iets goeds voor een ander...

Mensen die alleen zijn komen te staan
missen weleens de zin om te koken of om iets aan te pakken,
omdat ze ergens het doel missen
waarvoor ze dat altijd hebben gedaan.
Als je het voor jezelf moet doen is het toch anders.
En dat is wel een beetje te begrijpen.

Mensen die met pensioen gaan,
zien daar mis­schien heel erg naar uit.
Einde­lijk tijd voor mezelf!
Maar na enige tijd voelen velen van hen:
ik wil toch iets doen
en niet alleen voor mezelf bezig zijn.
Ik wil iets goeds, iets nut­tigs doen.
Zo is het leven me toch iets te leeg.
Zelf heb ik dat ook aan het einde van een vakantie:
het was goed om er even uit te zijn,
op rust en op adem te komen,
maar nu wil je toch weer graag iets goeds en nut­tigs doen.

Graag een doel!

We hebben er ook spreek­woor­den over:
zoals "ledig­heid is des duivels oorkussen".
En inder­daad: kin­de­ren die niet weten wat te doen
gaan zich vervelen
en jon­ge­ren die niet weten wat ze moeten doen
wor­den bal­da­dig
en door doelloos op straat rond te hangen,
zijn velen ook tot erger geko­men.
We willen graag een doel hebben,
bezig zijn ook voor anderen
en dat is goed voor ons.
We zijn geschapen
om een mens voor anderen te zijn.

Altijd maar bezig zijn?

Mensen willen dus graag bezig zijn, een doel hebben.
Dat zal zeker ook wel een beetje komen
door onze opvoe­ding en door de maat­schap­pij,
door onze tijd die van minuut tot minuut is gevuld
met aller­hande dingen.
Steeds moeten we iets en alles moet vlug.
Maar als dan alles wegvalt
hebben we ook niet geleerd
om in rust te zijn en eens niets te doen.
Wij zijn bepaald geen medi­ta­tief volk,
zoals andere, bij­voor­beeld Oosterse, volkeren dat hebben.
Daarom hebben de drukte en het haas­tige
ertoe bij­ge­dragen dat onze tijd
zo weinig gods­diens­tig is.
In de hof van olijven zei Jezus tot zijn leer­lin­gen:
"Kunt ge nog niet één uur met mij waken?"
toen ze in slaap waren gevallen onder het bid­den.
Tot ons zou Hij waar­schijn­lijk moeten zeggen:
"Kunt ge nog geen drie minuten met mij waken?".
Toch is het zeer be­lang­rijk dat we in ons dage­lijks leven
tijd vrij maken voor het gebed.

Een goede remedie

Aan de andere kant is het ook waar
dat de mens gemaakt is om zich moeite te geven,
om zich ergens voor in te zetten:
voor Gods eer en voor zijn naaste.
Doordat wij moeite doen, ons inspannen,
ons inzetten voor een goed en nut­tig werk,
vergeten we veel van ons­zelf:
werken is een zeer goede remedie
tegen vele psy­chi­sche klachten,
tegen inner­lijke pijn en verdriet;
zo ver­zet­ten we veel.

De plicht houdt ons op koers

Bovendien ordent het werken ons leven;
de dingen die we moeten doen,
geven een ritme aan ons leven,
zodat we niet teveel op de golf­slagen van ons gevoel,
van onze emoties en stem­mingen gaan leven.
De dingen die we moeten, hou­den ons op koers.
Zo is het trouwens ook in het gods­diens­tige:
men spreekt of sprak - want vroe­ger deed men dat meer dan nu
 van plichten in het gods­diens­tig leven
- bij­voor­beeld: heb je je zon­dagsplicht vervuld? -
omdat het ritme van de dingen die we moeten doen,
ons ook in de gods­dienst op koers hou­den.

Vere­de­ling

Onze inzet voor iets of voor iemand
is ook een zich-geven,
we verlaten wat ons ge­mak­ke­lijk is
en pret­tig
om moeite te doen voor een goede zaak,
voor een andere mens
of voor God zelf.
daardoor vere­de­len wij ons­zelf.
Wanneer we ons meer geven,
zullen wij ook het geluk dieper smaken,
wanneer we ons­zelf meer vergeten,
zullen tegen­slagen en lij­den min­der vat op ons hebben.

Dienen...

Jezus spreekt zijn apos­te­len vandaag
over het lij­den dat ze bereid moeten zijn te dragen,
over het zich­zelf geven in de dienst aan hun Heer.
Hij heeft het daarover
in ant­woord op het verlangen van die apos­te­len
om de beste plaats in de hemel te mogen bezetten.
Zij gaan voor de eer en een mooie positie,
maar Jezus heeft het over dienst­baar­heid,
over iets moois en nut­tigs doen voor een ander,
die­naar zijn.
Want zich­zelf geven ten einde toe,
zoals Jezus hun dat zal voordoen:
dat is de weg naar het grote geluk van de ver­rij­ze­nis,
dat is de weg naar de hemel.
De les die Hij geeft is eigen­lijk deze:
doordat je jezelf vergeet,
zul je gelukkig wor­den;
doordat je dient en je inzet,
zul je jezelf voor­be­rei­den op de dag
waarop je - als je kunt en het je gegeven is -
het grootste geluk, het eeuwig geluk zult bezitten.
Amen.